My Boyfriend Is A Killer

Chapter Twenty Two- Let The Battle Begins

-Jasper's PoV-

When I closed the door. I sighed deeply. Buti nalang hindi niya nakita ang baril sa loob ng itim na panyo. -_-

Nagbihis na ako at nagcheck out ng hotel. Wala naman na siguro kong nakalimutan. T*ngna. Oo nga pala, si Lexy.

-________-

I'll text the spy na tumulong sa'kin at sinabi kong magkita kami dito sa hospitam. Pumunta akong hospital but bago pa ako makapunta sa entrance, maraming guard ang nakabantay.

Sh*t. May dala kong gun. Pumunta ko sa fire exit ngunit nakita ko rin ang mga guards. Tsk, how can I enter in this sh*t?!

Nakita kong lumabas si Jarvie ng hospital at kasabay niya si Patrick...

...Hindi kaya,

F*ck. Napatingin ako sa kanila at sumakay sila ng kotse, teka, nasaan si Abigail?

-Abigail's PoV-

Buti nalang may perang binigay si John dito sa supot. Hehe ^________^

"Manong dyan nalang po sa bahay na 'yan" sabi ko kay manong driver. Nakasakay kasi ako ngayon sa trycicle. Hehehehe ^^

Itinigil ng driver ang trycicle niya at bumaba ako saka ibinigay ang bayad.

Nang makaalis si manong. Tinignan ko ang bahay namin. Hmm? Bakit walang guards? *0*

Siguro... Wahhhh!! Hindi kaya? 0_0
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

Susuprisahin nila ko? 0.0

Hihi ang sweet naman nila ^^

Tumalon-talon pa ako papuntang gate. Hehe, talagang bukas pa talaga ang gate. Pumunta kong pintuan. Pipihitin ko na sana ang gatilyo ng may narinig akong babasagin na nabasag.

Hehehe, hindi talaga sila nagiingat. Lalo tuloy akong natutuwa ^^

-Jarvie Jin's PoV-

Sumakay na kami ni Patrick at sumakay narin ang mga guards sa kani-kanilang kotse. Si Tiara ay pumunta narin daw sa hotel nakasabay daw niya si Jaime.

"Jarvie, where's our daughter?" natahimik ang buong kotse sa tanong ni Patrick.

Tsk.

"Uhm, kumain ka na ba?" pag-iiba ko ng tanong.

"I was the first to ask you, so, where's our daughter?"

"Uhm, kamusta ka? Is there any pain in y--"

"Huwag mong ibahin ang usapan Jarvie, I'm asking you where's our daughter?!"

Saglit akong natahimik sa pagsigaw niya sa akin. Pakiramdam ko ay tinutusok ako ng karayom sa puso. "Umalis siya..." nakatitig lang ang aming mata sa isa't-isa. Nabigla naman siya sa sinabi ko.

"What?!"

"Umalis siya bago ka pa isugod sa hospital, isang araw na siyang nawawala at hanggang ngayon hindi ko pa siya nahahanap"

Saglit siyang natahimik. Natahimik rin ako hanggang sa makarating kaming hotel.

Pinagbuksan kami ng guard at pumasok kaming hotel. Pumunta kaming dalawang room at isinara niya ang pintuan.

"Bakit siya umalis?" pagbabasag niya ng katahimikan.

Huminga ako ng malalim before I answered him.

"She had seen me shoot people"

Nanlaki ang mga mata niya sa gulat.

"Sinubukan ko siyang lapitan, and I am ready to explained. Pero.. She walked away, at hindi ko na siya sinundan. Natakot ako.." napatingin ako sa kanya.