My Boyfriend Is A Killer

Chapter Seventy Two- Abroad

-Jasper's PoV-

"Abigail!!!! Wake up!" I started to cry and glared at Jarvie.

"A-Anak..." Napatakip siya ng bibig at nabitawan ang baril. Lumuhod siya agad pero hindi siya nakalapit sa sarili niyang anak. "Abigail.... Ghad, my daughter! I'm s-sorry" She cried..a lot.

Agad namang tumayo si Ivan para gisingin si Lexy. Ken and Tiara helped Papa. Unti-unting tumayo si Jarvie. "I...I'm sorry, A-Anak!" Sigaw ni Jarvie habang umaatras. Umiiyak siya at kita ko sa mata niyang gusto niyang lapitan ang anak niya pero hindi niya magawa. I clenched my fist in anger. Fck. Sinamaan ko lalo ng tingin si Jarvie.

"Is that how you love you're daughter?" Galit kong pinulot ang baril. "Why don't you go here and help her? Huh?" Tumayo ako at binaril agad siya sa paa niya kaya nadapa siya at pilit na tinatayo ang sarili. Agad naman akong pinigilan ni Ken at inilayo kay Jarvie.

"Tropapits!!" Tinulak ko siya at galit paring tinitignan si Jarvie. I was about to shoot ng biglang humarang si Ken and punched me.

"Tropapits! Tama na! Nadala ka lang ng emotion!!" Sigaw niya. "She killed Abigail. I won't let her kill another people again. Dapat siyang mamatay. Tutal, ito naman ang kailangan kong gawin di ba? Ang patayin ang mga magulang niya? This is the time to take revenge of my family"

Itinabi ko siya at itinutok ang baril sa nagmaakaawang si Jarvie. "This is for my Good Mother and for my Dearest Father who helped me to be alive in this world. Who sacrificed themselves to make me survive in this whole fcking world...."

I was about to pull the trigger when she speak. "Please....." Lumuhod siya agad sa harap ko. "Please let my daughter alive....... Please... I'm begging you and sorry for all I did.... Alam kong nagkamali ako..... Pagpasensyahan niyo na kung isinawalang bahala nila Mom and Dad ang about sa company ninyo Zedekiah.. I'm so sorry... Let my daughter survive... Baguhin niyo siya para sa'kin. Alam kong nagkulang ako bilang ina sa kanya, alagaan niyo ang anak ko. Palakihin niyo sana siya ng tama... I'm sorry for all I did.... I'm sorry. K-Kill me now.... I think, this is my end.. Sa tingin ko ito narin ang parusa ko sa mga nagawa ko at sa pagpatay ko. I know, hindi na ito mababalik pero sana patawarin niyo ako. I'm a mother too.... Pero wala akong puso. Patawarin mo ako anak.... And I'm sorry for all of you..." I immediately pulled the trigger at bumagsak si Jarvie ng nakadilat at may luha sa mga mata.

*BANG*

*BANG*

Pero nagulat ako ng may isa pang bumaril sa kanya bago ko pa siya barili.. I looked at to Grandma she smiled. "At least, I killed her... Until my last breath" Agad kong binitawan ang baril at tumakbo papunta sa kanya. Bumagsak siya pero nasalo ko agad. "Grandma! What do you mean?!" Sigaw ko. She looked at me and hold my face. "Apo.... Hindi ito ang nararapat na buhay para sa iyo..." Umubo siya ng dugo kaya nagsimula akong matakot.

"Magiging masaya na kami ni Oliver, d-dahil nakaganti narin kami sa wakas.... Mamumuhay kami sa langit ng...ng m-mapayapa" Umubo ulit siya ng dugo at pilit na humihinga ng malalim. "Grandma, huwag ka pong magsalita ng ganyan" Hindi niya pinansin ang sinabi ko sa halip ay hinawakan ng mahigpit ang shoulder ko.

"Apo..... Nasa iyo parin ba ang... Sing-sing na ibinigay ko?" Agad kong kinuha ang sing-sing sa bulsa at ipinakita sa kanya. "Y-Yeah. Here"

Ngumiti naman siya at nagsimula na naman siyang maglabas ng dugo. "After....5 years, makikilala mo muli ang babaeng magpapatibok ng puso mo.... Be with her side always at magmahalan kayo ng tapat.... Ibigay mo sakanya ang sing-sing... Huwag mong sayangin ang buhay ng mga magulang mo sa wala. Ingatan mo ang buhay mo, and most... Important"