Lady Taxi Driver (AVAILABLE IN NATIONAL BOOKSTORE AND PRECIOUS PAGES STORES)

Chapter 20

Chapter 20

"You just what?!" bahagyang inilayo ni Lance ang telepono sa tenga nya. Dahil sa tinis ng boses ng kapatid, baka umuwi sya ngayong araw ng hindi na makarinig ng maayos.

"Will you lower your voice, Liz? Ang sakit sa tenga ng boses mo." reklamo nya.

"Ikaw naman kasi. Of all the things, cupcake talaga? Ang cheap ha?"

"Wala na akong ibang maisip. And it's not cheap. Mahal ang cupcake na yun."

"At sa tingin mo, value will matter to her?" naiimagine ni Lance ang mukha ng kapatid. Malamang umirap pa ito. "Sa dami ng nai-date mong babae, ngayon ka lang naguluhan kung anong ibibigay. Maging creative ka naman. Hay naku! Anyway, I have to go. May incoming call ako. Talk to you later." then she dropped the phone.

Lance sighed his relief. Salamat sa tumawag sa kapatid. Kung nagkataon, hindi sya titigilan nito maghapon.

But nevertheless, she's saying the truth. He had dated a lot of girls. Mayaman, maganda, sexy, sosyal. Pero ni minsan, hindi sya nahirapan mag-isip sa kung anong ibibigay nya sa mga ito. He'll just order a bouquet of flowers or a box of chocolate. And it's all set!

But this one's different. Joey's different from those girls. Gusto nya espesyal ang ibigay nya dito. Yung kakaiba. Yung walang katulad. Flowers and chocolates are too mainstream.

Hindi rin naman nya akalain na cupcakes ang maibibigay nya dito. He was browsing the internet when a picture of the pastry came up. The colorfully decorated cupcakes attracted his eyes. Kaya agad agad ay tumawag sya sa kilalang bakeshop and ordered 4 pieces of it. At bakit nga ba 4 pieces lang? When he can order dozens of it.

Actually, pasasalamat nya lang iyon kay Joey. Since ito ang dahilan ng successful deal nila ni Mr. Gallego. Nangako pa ang matanda na susuportahan ang ibang plano ng kompanya.

He sighed.

Tiningnan nya ang oras sa table nya. 6pm. Kailangan nya sigurong umuwi ng maaga ngayon. Lately, palagi syang madaling araw na nakakauwi sa bahay.

He grabbed his attachè case and went out of the room. He glanced at Joey's table. It was empty. Nakauwi na nga pala ito kanina, 30 mins na ang nakakalipas.

He walked through the elevator and called the valet to prepare his car in front of the building.

Umuulan ng lumabas sya. Agad syang pinayungan ng guard hanggang sa makasakay sya sa sasakyan. Pinatakbo na nya ang kotse palabas sa kalsada ng may mapansin syang pamilyar na pigura. Nakatayo sa waiting shed habang hawak ang payong.

BEEEEEEEP!

Halos mapatalon ang dalaga ng marinig ang malakas na busina ng sasakyan. Nagtaka sya. Nasa gilid naman sya ng kalsada, bakit kailangan pang bumusina?

Tumabi na lang sya lalo sa may waiting shed at naghintay ng masasakyang jeep. Kapag ganitong umuulan, mahirap talaga maghintay ng masasakyan. Akala mo may magic at biglang naglalaho ang mga sasakyan tapos dumarami ang mga tao sa sakayan.

BEEEEEEP!

Muling narinig ni Joey ang malakas na busina.

Nasa tabi naman ako ah?

Ano bang problema ng sasakyan na ito?

Lumingon sya sa left side at bahagya syang napatakip sa mata ng salubungin sya ng nakakasilaw na headlights ng sasakyan. Parang spotlight kasi iyon na nakatutok sa mukha nya.

"Joey!" maya-maya ay narinig nyang may tumawag sa kanya kasabay ang pagsilip ng driver ng sasakyan.

Kunot noo nyang inaninag ang tumawag sa kabila ng maliwanag na headlights. Nakita nya kumaway ito at pinapalapit sya.