Gedwongen #VAKANTIEBOEK

3 - Woede

P.o.v Emma

Nu
PATS.
Een harde klap tegen mijn wang verraad dat ik weer  in slaap ben gevallen.

"Wakker worden."
zegt een stem die ik maar al te goed herken.
Ik sta vermoeid op. Niet weer zo'n dag. Ik zucht. Wat is er ookalweer gebeurd?

Flashback
"Josh waar gaan we heen? Dit is ons dorp niet meer!"

Al ruim een kwartier rijden we en toen we de snelweg opreden begon het me te duizelen.

"Bek houden"

"Wa-"
"IK ZEI STIL VERDOMME!"

"WAAR BRENG JE ME HEEN!?" Schreeuw ik terug.

Mijn hart begint pijnlijk te kloppen in mijn keel en tranen hopen zich op.

Een klik doet me opschrikken en koud metaal tegen mijn hoofd doet mijn bloed stollen.

"Nog een woord en ik knal je kop eraf."

Ik voel het bloed uit mijn gezicht weg trekken en houd mijn mond dicht.

Ik ben mijn leven iets te lief.

Na een lange rit komen we aan bij een groot gebouw. Het ziet er oud uit van buiten.
De straat is verlaten.

"JOSH AUW!"

Hij sleurt me mee naar het gebouw.

Hij, de jongen die mij zojuist heeft ontvoerd en me tkt de prostitutie dwong.  Hij, de jongen die ik kon vertrouwen -  dacht ik, maar wat niet zo was. Hij bleek een verdomd goeie leugenaar te zijn.
Een viespeuk.

Ik barst in tranen uit. Tranen van verdriet, woede en angst. Wat moet ik nu doen!? Ik weet het niet. Moet ik het toelaten? Nee. Nee nee nee. NEE. Dat nooit in mijn leven. Ik wil hier weg. Ik wil naar huis.

Als we binnenkomen groet hij iemand. We gaan een paar deuren door en een paar trappen op. Mijn gesichtsveld is te wazig door mijn tranen. Ik kan ze wel wegvegen maar ze blijven stromen over mijn wangen.

Plots duwd hij een deur open en zonder iets te zeggen, tilt hij me op en duwd me in een kamer. Zodra ik in de kamer ben hoor ik de deur in het slot vallen en laat ik me tegen de deur aan vallen. Ik ben bang, bang voor wat komen gaat.

En ik huil. Ik huil, schreeuw, sla, schop alles aan diggelen.

"KLOOTZAK! IK KOM HIER UIT. IK ZWEER HET JE!"

Einde flashback

Als ik terugdenk aan het moment dat ik hier kwam word ik woedend. Ik zet mijn nagels in mijn vel om mijn woede in me te houden. Hoe kon hij!?

Jij liet het allemaal toe

Zegt een stem in mijn hoofd.

Jij bent degene die met hem afsprook, had geluisterd naar alle verhal en had dit NOOIT gedaan.

Maar zij wou chatten!?

En jij deed mee.

Ik heb niks gedaan!

Je deed mee. Je was naïf, je had dit nooit moeten doen Emma. Je moest verstandig zijn, die chat wegklikken!

Nu ben ik er klaar mee!

Ik sta op van het vieze bed waar ik op moet slapen en al die ranzige dingen moet doen.

Ik begin al te huiveren als ik er aan denk.