P.o.v Emma
Heel langzaam, met nadruk op langzáám, openen mijn ogen zich. Alles is wazig en ik zie zwarte vlekjes. Het voelt alsof ik in een draaitol lig en niet kan stoppen. Een golf van misselijkheid gaat via mijn maag naar mijn keel. De zure vieze smaak van braaksel verkent mijn mond en ik spuug het uit. Goed begin weer. Ik laat me achterover vallen op het zachte matras waar ik ook in wakker werd. Ik neem even alles in me op. Witte deur, paar aparaten, wc, gordijnen, raam, Josh, verband. Wacht wat? Josh?
"Ach wat jammer, je leeft nog."
"Ja, leuk he?"
"Nee. Emma het was de bedoeling dat je dood was, dat ik geen last meer van je had."
"Jammer."
"Ik zou uitkijken Emma ik ben namelijk nog niet klaar."
"Wanneer was je begonnen dan?"
Josh rolt met zijn ogen. Ik word steeds vervelender, irritanter en agressiever. Hoe? Ik heb geen idee. Josh loopt de kamer uit zonder iets te zeggen. Ik bekijk mijn lichaam. Het valt me nu pas op hoeveel blauwe plekken em schrammen ik wel niet heb. Mijn blik valt op het verband rond mijn buik dat een beetje rood is geworden door waarschijnlijk bloed. Ik háát verband. Het moet eraf anders zie ik niet hoe erg ik verwond ben. Ik besluit mijn eigenwijze gang te gaan en begin het verband van mijn buik te pulken. Stukje bij beetje gaat er steeds meer verband af. Als al het verband eraf is schrik ik wel een beetje. Een diepe wond.
"Oohh ik ga die jongen zo kapotmaken he."
Ik hang voorzichtig mijn benen over de bedrand. Hoeveel pijn en moeite het doet, pech gehad. Ik ben geen hoer dat is zeker. Ik kom hier wel uit hoor Josh. Alleen moet je eventjes geduld bebben tot het goeie moment is aangebroken. Één ding is zeker. Ik ga hier wegkomen.
YOU ARE READING
Gedwongen #VAKANTIEBOEK
Teen FictionDe grootste fout. Hoe dom kon ik zijn? Waarom heb ik hem óóit vertrouwd? Ik had er nooit aan moeten beginnen. Waarom deed ik dit? Wat nu? Kom ik hier nog uit? Wat zijn de gevolgen voor in de toekomst? Waar zijn mijn ouders? En waarom is mijn tante e...
