Gedwongen #VAKANTIEBOEK

14 - wraak

P.o.v Emma

Langzaam probeer ik op te staan. Een verschrikkelijke pijnscheut schiet naar mijn buik.
"Fuck you Josh!"
Wacht maar tot je in je cel ligt te rotten!
Ik probeer steun te vinden aan de muren en alle materialen die er staan. Het helpt. Ik kijk in de spiegel. Zie ik er zo uit? Ben ik dit echt? Mijn hand reikt naar de spiegel en raakt mijn neus aan. Ja. Dit ben ik echt. Ik loop verder en loop de kamer uit. Kut zooi, als ik hier zo random uit het ziekenhuis loop zie ik er niet uit! Telefoon... Telefoon? Telefoon!
Ik loop moeizaam terug naar het ziekenhuis bed. Ik ga op de bedrand zitten en ik druk op het rode knopje van zo'n ziekenhuis apparaatje, dat is dat de zuster komt. Even later loopt er een jonge vrouw de ziekenhuiskamer binnen. Ze kijkt vriendelijk. Hoe kunnen mensen toch altijd zo vriendelijk kijken!? Ik kéék altijd vriendelijk totdat dit gebeurde.
"Kan ik je helpen?"
"Ja graag. Zou ik iemand kunnen bellen? Ik heb geen telefoon bij me en het is dringend."
"Natuurlijk kan dat, moment."
Ze loopt de kamer weer uit. Ik moet wel zeggen. Ze mag dan wel slank zijn ze is best wel fat ass. Oke Emma stop asjeblieft Jezus Christus!
Waarom ben ik zo..raar aan het doen? Ik heb geen idee. Naja. Wie moet ik eigenlijk bellen? Natalie? Zij denkt waarschijnlijk dat ik dood ben ofzo, ten tweede wat kan zij doen? Niks. Politie dan maar? Josh kan niks den dan toch? Toch!? Mijn hart begint als een razende tekeer te gaan. Mijn god, als hij weet dat ik de politie gebeld heb en ik verlies. Hij vermoord me! Anderzijds heb ik geen leven meer aangezien hij me heeft 'ontvoerd'. Dus naja, just do it. Na even gewacht te hebben komt de zuster weer de kamer inlopen. Ze reikt me de telefoon aan die ik aanneem.
"Dankjewel."
"Geen probleem, geef maar een bel als ik de telefoon weer moet ophalen."
"Doe ik, bedankt."
Mijn hart was al tekeer aan het gaat, maar het word nog erger. Wat als hij nu opeens de kamer in komt lopen, wat als hij de politie opeens neerschiet? Ik heb gezien waar die andere jongens in dat gebouw toe in staat zijn. Josh kan dat sowieso ook. Ik heb geen keus. Wat moet ik anders doen? Blijven terugvechten en ontwijken tot ze me pakken en me uiteindelijk kapotschieten? Sorry maar daar heb ik dus even mooi geen zin in. Ik ben er klaar mee. Het is tijd dat de rollen worden omgedraaid. Nu is het mijn beurt om de touwtjes in handen te krijgen. Dus Josh, ga maar vast op je knieën zitten en ga maar smeken om genade. Wat alle meisjes bij jou moesten doen is nu jou beurt, smeken om niet gedood te worden.