Gedwongen #VAKANTIEBOEK

22 - het verhaal van Roos

P.o.v Emma

De volgende ochtend word ik wakker van een stem die de hele tijd mijn naam roept.
Ik draai me nogmaals om en murmel iets wat op:"hou op ik wil slapen" moet lijken.
De stem roept nog een keer mijn naam maar ik blijf koppig liggen slapen. Een kneep in mijn wang laat mij geschrokken wakkerworden.
"Auw!'
"Sorry maarja ik riep al zo'n 100x je naam maar je bleef slapen dusja karma."
"Duivels, puur duivels."
Roos begint te lachen
"Kom, chop chop ik heb honger. Kleed je aan slome."
Ik steek mijn tong uit naar Roos en stap uit het bed.
"Ik heb een stapeltje kleding voor je neer gelegd in de badkamer."
"Oke dankje!"

**

Nadat ik me heb omgekleed lopen we de kamer uit.
"Waar eten we eigenlijk?"
"We moeten eerst weer door de deur van de slaapkamers, dan hoor je wel allemaal andere mensen en daar eten we."
Zoals Roos zei lopen we door de deur en horen we allemaal gelach en gevraag van mensen die ander beleg willen.
Als we bij het eetgedeelte komen schuiven we aan.
'Goeiemorgen Emma
Goeiemorgen Roos"
We worden door iedereen begroet.
Na het eten lopen ik en Roos weer terug naar Roos haar kamer.
We laten ons vallen op haar bed.
"Hehe. Dat was lekker vond je niet?"
"Jepp."
"Zeg Roos?"
"Ja?"
"Wat heb jij eigenlijk meegemaakt als ik mag vragen?"
Ik draai op mijn buik en kijk haar afwachtend aan. Roos gaat in kleermakerszit tegenover mij zitten.
"Nou, ik was depressief. Mijn vriend had het met me uitgemaakt en ik werd gek. Hij betekende heel veel voor mij, ik had zegmaar een angst voor naar buiten te gaan. Ik durfde niks meer, als ik buiten kwam hyperfentileerde ik. Ik durfde gewoon niet meer. Mijn nu ex vriend heeft mij daarvanaf geholpen. Maar nadat het uit was liep ik vaak s'avonds in de stad. Ik ben slecht met gevoelens dus ik wou met iemand praten. Ik kwam een keer een jongen tegen die heel aardig was tegen mij en waar ik alles aan kon vertellen. Ik sprak vaker s'avonds met hem af. Ik kon bij hem mijn verdriet, agressie kwijt. Ik vertrouwde hem. Een keer vroeg hij of ik een keer mee wou naar de bios. Ik zei ja. Ik stapte bij hem in de auto en ik werd uiteindelijk naar een afgrijselijke plek gebracht waar ik tot prostituee werd gedwongen."
Ik staar Roos aan.
"Maar hoe ben je ontsnapt?"
"Ik heb ervoor gezorgd dat ze mij zo erg verwondde dat ik in het ziekenhuis kwam. Toen ben ik gevlucht en naar het politie buresu gegaan en daar in tranen uitgebarst. Ik wist geen andere manier dan dat ze mij erg verwondde."
"bij mij werd ik gewoon zo erg verwond omdat ik het gewoon nièt wou. Daardoor kwam ik ook in het ziekenhuis en heb ik de politie gebeld en ben ik nu veilig hier."
"Dat is ook zo fijn aan hier, iedereen begrijpt je en gelooft je."
"Klopt."
"Heb jij nou littekens overgehouden?"
"Ik heb een litteken in mijn been en in mijn arm. Jkj?"
"Ik in mijn buik."
"Gelukkig is die tijd voorbij en kunnen we ons nu focussen op de toekomst."
Ik knik.
"Jepp."

Sorry dat ik gwn NIET uploadde. Ik had even geen inspiratie en ik was druk. Sorry. Maar nu had ik weer ff inspiratie en heb ik het hoofdstuk afgemaakt. Ik bedankt jullie trouwens heel heel heeeel erg!! 7.25K !?!?!?!? Damn. Dankjullie wel mensjes ;)

♡