Gedwongen #VAKANTIEBOEK

18 - verhoor

P.o.v Emma

"Hallo. Ik ben Ronald ik kom je wat vragen stellen, vind je dat oke?"
Nee ik zou ook echt een keus hebben. Hoor mijn sarcasme.
"Ja dat is goed."
"Oke, hoe is het begonnen?"
Ronald legt een kladblok neer en pakt een pen.
"Vind je het trouwens goed als ik alles opschrijf?"
"Ja hoor. Het begon toen mijn vriendin Natalie bij me was en zij wou op een chatsite chatten. Ik stemde op een gegeven moment in omdat ze heel enthausiast was en ik nog nooit gechat had. We maakten een account aan op mijn naam en zo begonnen we te chatten. Er was een jongen genaamd Josh die heel lief tegen mij deed. Hij wou eerst een foto van mij die ik hem ook stuurde, daarna wou hij met mij afspreken waarop ik instemde. Natalie zei nog tegen mij dat ik het niet moest doen maar ik was verblind door de lieve aandacht die ik kreeg. Zo spraken ik en Josh af, vroeg hij of ik in zijn auto wou stappen wat ik deed en reed hij weg."
Ronald schrijft alles op wat ik zojuist gezegd heb.
"En wat gebeurde er toen?"
"Ik vroeg waar we heen gingen en het enige wat hij zei was dat ik mijn mond dicht moest houden. Ik was geschrokken en bang dus ik was maar stil. Een paar uur later werd ik uit de auto gehaald en een gebouw ingetrokken. Ik werd in een kamer geduwd en opgesloten."
"Heeft die Josh seksuele dingen bij je gedaan?"
"Ja hij heeft aan mij gezeten."
"Oke. Waren er nog meer mensen die je tegenkwam en toevallig weet bij naam?"
"Ja. Davin. Ook hij heeft aan mijn lichaam gezeten en heeft mij verkracht."
"Oke. Zijn er verder nog dingen die belangrijk zijn die ik op moet schrijven?"
"Ja. Mijn oom kwam ook langs. Ik heb vroeger dingen over hem gehoord maar hem nooit gezien. Ik werd door mijn tante opgevoed, waarom mijn ouders niet? Ik heb geen idee. Mijn oom wou ook aan mij zitten maar ik wou het niet, ik had er geen zin meer in ik was er klaar mee. Ik heb hem uit zelfverdediging vermoord. Omdat ik zo bang was en niet wist wat ik moest doen. Kort daarma kwam Josh de kamer binnen en zag wat ik had aangericht. Hij gooide een mes in mijn buik en zo kwam ik in het ziekenhuis terecht."
Terwijl ik dit alles vertel spelen er zich steeds flashbacks af van wat er allemaal gebeurd is. Toch ben ik sterk gebleven en had ik het lef om de politie te bellen en om hulp te vragen. Ik zou niet weten wat er anders was gebeurd.