P.o.v Emma
In dit hoofdstuk komen seksuele activiteiten in voor. Lezen is voor eigen risico.
Ik heb geen keus.
Die zin speelt al de hele week door mijn hoofd, maar het is zo. Ik heb geen keus. Ik moet het toelaten want anders mishandelen ze me en ben ij binnen no time dood ook. Ik kan niet ontsnappen, ik kan niks.
Davin geeft kusjes in mijn nek en gaat lanfzaam met zijn handen naar mijn rondingen. Hij zet zijn nagels erin, hij doet me pijn.
"Davin je doet me pijn!"
"Ja en? Niet mijn probleem"
Hij gaat gewoon verder. Ik kan niks doen, ik ben te bang, ik ben verslagen. Ik geef me over. Zachtjes geeft hij kusjes op mijn rondingen en begint ze te kneden. Hij scheurt mijn onderbroek en bh kapot. Ja kapot ja, niet netjes zodat ik hem nog een keer aan zou kunnen maarnee ruw, letterlijk kapot. Tranen stromen over mijn wangen wanneer ik hem ruw in mij voel. Meerdere keren stoot hij, hard, zonder liefde en passie. Door de pijn en angst begin ik te trillen en nog harder te huilen.
"Stop met janken!'
Een klap tegen mijn wang volgt. Hij sloeg me en hard ook. De plek gloeit en brand verschrikkelijk. Als hij klaar met zich zelf te bevredigen haalt hij zijn lid uit me. Voordat hij echt klaar is en mij met rust laat laat hij nog een spoor van kusjes achter in mijn nek. Dan kleed zich aan en loopt zonder pardon en zonder iets te zeggen de deur uit. Ik loop snel naar de badkamer en douch me. Ik was mijn lichaam goed. Bah. Ik voel me vies, gebruikt. Ik ben ook gebruikt. Ik ben verkracht. Ik kon er niks aan doen, ik was bang en als ik al iets zóu doen, had hij me in elkaar geslagen. Na het douchen droog ik me af, doe een nieuw setje lingerie aan en ga in bed liggen. Aan de ene kant is het hier veschrikkelijk, je weet wel waarom. Maar anderzijds gaat het nog wel. Verklaar me maar voor gek maar ik meen het. Ik krijg eten, drinken misschien niet veel maar het is wat. Ik mag me douchen etc. Ik mag alleen nooit de kamer uit. Misschien moet ik het Josh eens gaan vragen? Vermoeid sluiten mijn ogen zich. Ik wil deze vreselijke gebeurtenis vergeten. Maar diep diép van binnen, weet ik dat ik deze beelden voor de rest van mijn leven zal zien in mijn gedachten. De nachtmerries me altijd lastig zullen blijven vallen. En ik de aanrakingen altijd zal blijven voelen.
YOU ARE READING
Gedwongen #VAKANTIEBOEK
Teen FictionDe grootste fout. Hoe dom kon ik zijn? Waarom heb ik hem óóit vertrouwd? Ik had er nooit aan moeten beginnen. Waarom deed ik dit? Wat nu? Kom ik hier nog uit? Wat zijn de gevolgen voor in de toekomst? Waar zijn mijn ouders? En waarom is mijn tante e...
