Ο Τρωικός Πόλεμος [Cover By -truesoul]

II-Η Πρώτη Προφητεία

Γεια σας!!!
Νομίζω δεν έχετε παράπονο...
Ανέβασα όπως υποσχέθηκα..Ακομα κι αν ηταν πολυ καιρό μετά..

Προχωράω στο δια ταύτα διότι δεν έχω να πω τίποτα.

ΚΑΛΉ ΑΝΆΓΝΩΣΗ!!!!

¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤

Το παιδί που θα γεννήσει η βασίλισσα θα αποτελέσει την αιτία της καταστροφής της Τροίας. Είναι καταραμένο από τους θεούς. Για να σώσεις την πόλη πρέπει να το θυσιάσεις.

Αυτός ήταν ο χρησμός που πήρε ο Πρίαμος κι από εκείνη την στιγμή δεν ησύχασε ούτε λεπτό. Περιφερόταν στα δωμάτια του παλατιού ψάχνοντας μια λύση.
Προτού προλάβει όμως να καταλήξει κάπου, τον βρήκαν οι παρακόρες και του είπαν ότι η βασίλισσα γεννούσε. Έφερνε στον κοσμο το δεύτερο παιδί τους.
Αργότερα, το μωρό είχε γεννηθεί. Ήταν υγιέστατο και πανέμορφο. Ίδιο η μητέρα του. Αγόρι ήταν. Αποφάσισαν να το ονομάσουν Αλέξανδρο, που σημαίνει ακατανίκητος υπερασπιστής.
Ο Πρίαμος δε θα ξεχνούσε ποτέ τη λάμψη που στόλιζε τα μάτια της Εκάβης όταν κράτησε αυτό το παιδί στην αγκαλιά της.
Όμως, υπήρχε κι εκείνος ο χρησμός που βασάνιζε τον βασιλιά. Έτσι, αποφάσισε να το πει στην Εκάβη.

"Ούτε να σου περάσει από το μυαλό τέτοια ιδέα. Ο Αλέξανδρος είναι γιος μας. Δεν είμαι διατεθειμένη να τον θυσιάσω για κανέναν."

"Ναι, όμως αυτό το παιδί θα αποτελέσει στο μέλλον την καταστροφή της πόλης μας, του λαού μας, των ανθρώπων μας. Είσαι διατεθειμένη να το δεχθείς αυτό; Θα μπορούσες να κοιμάσαι ήσυχη τα βράδια γνωρίζοντας πως το παιδί που κοιμάται στο διπλανό δωμάτιο θα σκοτώσει την πόλη σου κι εσένα την ίδια; Εγώ δεν μπορώ, Εκάβη και για αυτό το παιδί θα θυσιαστεί στους θεούς."

Ο Πρίαμος ήταν αμετάπειστος. Αν και μέσα του πονούσε αβάσταχτα, έβαζε το καθήκον του ως βασιλιάς πάνω από κάθε συναίσθημα, κάθε ένδειξη υποκειμενικότητας και αδικίας. Ήταν αποφασισμένος να μην αφήσει ένα παιδί να τυλίξει στις φλόγες μια ολόκληρη πόλη, την πόλη που οι πρόγονοι του είχαν κυβερνήσει και κληρονομήσει από τους Θεούς.
Έτσι, κατευθύνθηκε προς την αίθουσα του θρόνου με την ίδια βασιλική περηφάνια που τον χαρακτήριζε πάντα.

"Φωνάξτε μου τον Αγέλαο," είπε ξερά στους φρουρούς του κι εκείνοι έσπευσαν να πραγματοποιήσουν το θέλημά του με την ταχύτητα σχεδόν του ίδιου του Ερμή.

Ο Αγέλαος ήταν ένας από τους βοσκούς που έβοσκαν τα κοπάδια του Πριάμου στο Όρος Ίδη. Επρόκειτο για τον πιο φιλήσυχο και υπάκουο άνθρωπο που γνώρισε ποτέ η Τροία. Αυτός λοιπόν, με το που άκουσε ότι τον ζητάει ο βασιλιάς, παράτησε τα πάντα και έτρεξε στο παλάτι.