Ο Τρωικός Πόλεμος [Cover By -truesoul]

ΧVI Η Διάσπαση Των Θεών

Η Αθηνά και η Ήρα δεν έλαβαν με καλό μάτι την αρπαγή της Ωραίας Ελένης. Ούτε ξέχασαν ότι οχτώ χρόνια μετά, η ύβρις των Τρώων παρέμενε ατιμώρητη. Μισούσαν αυτόν τον λαό περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, μη μπορώντας να διανοηθούν ότι ένα παιδάριο σαν τον Πάρη, παρέσυρε  έναν βασιλιά, σαν τον Πρίαμο, σε μια εγκληματική ενέργεια, την οποία γνώριζαν ότι θα πλήρωναν. Ακόμα και μια δούλα να είχαν αρπάξει κι όχι την ομορφότερη γυναίκα του κόσμου, οι θεές θα τους τιμωρούσαν. Θα δίδασκαν ότι η Ομορφιά δε μπορεί να νικήσει τη Δύναμη και τη Σοφία. Οι Τρώες έδειξαν ασέβεια στις Θεές και θα το πλήρωναν όλοι τους, όχι μόνο η Βασιλική Οικογένεια.

Για αυτό, η Αθηνά φώτισε τον νου του Παλαμήδη και τον οδήγησε στο κόλπο που επιστράτευσε τον Οδυσσέα. Για αυτό, εξαπάτησε το μόνο θνητό παιδι που ευλόγησε ποτέ. Για αυτό, η Ήρα φύτεψε αλαζονεία και αιμοδιψία στις ψυχές όλων των Ελλήνων βασιλέων, ώστε ούτε ο γηραιός βασιλιάς Νέστωρ της Πύλου να μην αρνηθεί τη διεξαγωγή του πολέμου. Οι δύο θεές είχαν στήσει τα τέλεια θεμέλια για την καταστροφή της Τροίας. Το μόνο που εμένε ήταν να διαβρώσουν το τρωικό συμπαγές. Έτσι είχε ονομάσει η Ήρα τον άρρηκτο δεσμό ανάμεσα στον Πάρη και την Ελένη, τον πυρήνα της συμφοράς. Αν ράγιζαν αυτόν τον συμπαγή δεσμό, όλα θα άλλαζαν.

Ήδη τα τελευταία οχτώ χρόνια που διέμενε η βασίλισσα της Σπάρτης και πλέον Πριγκίπισσα της Τροίας στο Ίλιο, οι θεές είχαν φροντίσει για την όσο το δυνατόν λιγότερο ευχάριστη ζωή της. Είχε μείνει έγκυος πέντε φορές και είτε γεννούσε νεκρά παιδιά, είτε τα απέβαλε. Κάθε χειμώνα αρρώσταινε και έπεφτε ανήμπορη στο κρεβάτι για τουλάχιστον ένα μήνα. Η βασίλισσα Εκάβη τη μισούσε, αν και ο βασιλιάς Πρίαμος τη λάτρευε, αναγνωρίζοντας την ευγένεια, την εξυπνάδα και επιβλητικότητά της. Όλοι οι Τρώες συγχώρεσαν τη γυναίκα που τόσο απλά τους είχε φέρει στο επίκεντρο ενός σεισμού που σε λίγο θα ξεσπούσε και θα ισοπέδωνε τα πάντα. Κι όμως, όλοι έκρυβαν ένα κρυφό μίσος για την ωραιότερη γυναίκα του κόσμου, το οποίο η Ήρα περίμενε την κατάλληλη στιγμή να αναζωπυρώσει.

"Χίλια εκατόν ογδόντα εφτά πλοία," σχολίασε με υπερηφάνεια και θαυμασμό η Αθηνά, ενώ οι δυο τους παρατηρούσαν τον αγκυροβολημένο στόλο στην Τένεδο. "Έχεις δει ποτέ μεγαλύτερο στόλο από αυτόν, Ήρα;"

"Μα την αλήθεια, ποτέ," απάντησε η Μητέρα των Θεών και των Ανθρώπων με δέος. "Το κατόρθωμά μας είναι αξιέπαινο. Ποτέ δε συνενώθηκαν τόσοι Έλληνες για έναν κοινό σκοπό."