Ο Τρωικός Πόλεμος [Cover By -truesoul]

XV - Οι Οιωνοί

Με το γενικό πρόσταγμα του βασιλιά Αγαμέμνονα, του επίσημου Αρχιστράτηγου, ο ελληνικός στρατός ξεκίνησε για την Τροία, πλέοντας με τον ούριο άνεμο που του έστειλε η Άρτεμις και ο Αίολος.

Λίγο πριν ξεκινήσουν, στις τελευταίες σπονδές στους Θεούς, οι στρατηγοί είδαν με κατάπληκτα μάτια ένα φίδι με κατακόκκινη ράχη να ξεπροβάλλει από τον βωμό που είχαν στήσει και να έρπεται προς το μέρος τους. Κανείς, ωστόσο, δεν τόλμησε να το πειράξει, διότι θεώρησαν πιθανό το γεγονός να το είχε στείλει κάποιος Θεός.

Το φίδι με τη ράχη στο χρώμα του αίματος, σύρθηκε ανάμεσα στους βασιλείς και πλησίασε έναν πλάτανο. Ανέβηκε τον κορμό του και έφτασε σε ένα κλαδί, όπου βρισκόταν μια φωλιά σπουργιτιών. Εύκολα μέτρησαν εννέα μικρά σπουργίτια.

Το φίδι τυλίχτηκε τρεις φορές γύρω από τη φωλιά, περικυκλώνοντας τα μικρά. Αμέσως, όρμησε κι έφαγε ένα. Έπειτα κι άλλο. Κι άλλο ένα. Κι ύστερα κι άλλο. Σε ελάχιστο χρόνο είχε καταβροχθίσει και τα εννιά. Σε λίγο κατέφτασε η μάνα τους, αλαφιασμένη και τρομαγμένη. Το φίδι έφαγε κι εκείνη. Και στο τέλος άξαφνα πέτρωσε και σωριάστηκε στο έδαφος, όπου και κομματιάστηκε.

Εκστασιασμένοι από τον θαυμαστό οιωνό, οι στρατηγοί κατέφυγαν στον μάντη Κάλχα, ο οποίος έδωσε μια εξήγηση που δεν ευχαρίστησε κανέναν.

Εννέα χρόνια οι Αχαιοί θα πολεμούν στην Τροία, με δυσκολίες και δυσχέρειες. Στο δέκατο, όμως, πάνω, η Τροία θα παραδώσει στις φλόγες.

Ο χρησμός του Κάλχα εξαπέλυσε ένα κύμα απαισιοδοξίας στο πλήθος· οι Αρχηγοί, λοιπόν, φρόντισαν να επαναφέρουν την ηρεμία διαλαλώντας περίτεχνα ότι ο χρησμός παρερμηνεύτηκε και ότι δεν είχε μεγάλη ισχύ. Εξάλλου, δεν έβγαιναν πάντοτε όλοι οι χρησμοί σωστοί· θεωρία αποδεδειγμένη.

Η εκστρατεία, παρόλα αυτά, ξεκίνησε χωρίς περιττές καθυστερήσεις. Σύντομα, ο τεράστιος στόλος που αριθμούσε χίλια διακόσια και πλέον πλοία, διέσχιζε το Αιγαίο και πλησίαζε στο Ίλιο.

Προτού φτάσουν, σταμάτησαν στη Δήλο, στο ιερό νησί του Απόλλωνα. Βασιλιάς εκεί ήταν ο Άνιος, γνωστός για τις μαντικές του ικανότητες. Ο Άνιος είχε τρεις κόρες, την Σπερμώ, την Οινώ και την Ελαΐδα. Αυτά τα κορίτσια είχαν λάβει θεία δώρα από τον θεό Διόνυσο, του οποίου ήταν και ιέρειες. Ό,τι άγγιζε η Σπερμώ γινόταν σιτάρι, ό,τι άγγιζε η Οινώ γινόταν κρασί κι ό,τι άγγιζε η Ελαΐδα γινόταν ελαιόλαδο. Αυτό ακριβώς το χάρισμα θέλησε να εκμεταλλευτεί ο Αγαμέμνονας και διέταξε τον στρατό να σταθμεύσει εκεί.