Οι Αποχρώσεις των Σκιών | Σκοτεινό Πνεύμα (3ο Βιβλίο)

21

Έχουν περάσει δύο ημέρες και κοντεύουν τα Χριστούγεννα. Ο Τάιλερ και ο Ματ κουβαλάνε ένα μεγάλο δέντρο το οποίο θα το στολίσουμε όλοι μαζί στο σαλόνι. Η κ.α Ρόουζ όπως κάθε χρόνο βρίσκεται μαζί μας. Πάντα τις γιορτές την προσκαλούμε σπίτι γιατί είναι μόνη της. Σήμερα λοιπόν είναι η μέρα στολίσματος. Αν και δεν ενθουσιάζομαι τόσο πολύ με το στόλισμα, έχω υπέροχη διάθεση, η οποία οφείλεται στον Τάιλερ. Το προηγούμενο βράδυ τρύπωσε κρυφά στο δωμάτιο μου και κοιμηθήκαμε αγκαλιά. Είμαι τόσο ευτυχισμένη μαζί του. Όμως με κουράζει το να πρέπει να κρύβομαι. Από τη μία είναι λογικό, πρέπει να προσέχουμε να μην μας δουν μαζί. Σε καμία περίπτωση δεν θέλω να βρεθώ στη θέση, στην οποία θα πρέπει να εξηγήσω γιατί είμαι μαζί του από τη στιγμή που υποτίθεται ότι είναι ο αδερφός μου. Όχι λάθος. Ο υιοθετημένος αδερφός. Όμως θα μου άρεσε να μην κρύβομαι. Θα μου άρεσε να νιώθω ελεύθερη. Θα μου άρεσε να μπορώ να δείχνω στον Τάιλερ ότι νιώθω, ακόμα και έξω από το σπίτι.

Ο Ματ δεν μπορεί να κουβαλήσει το δέντρο μόνος του και παραλίγο θα του έπεφτε. Εν τω μεταξύ ο Τάιλερ προσπαθεί να δείχνει την ίδια ισχύ δύναμης με τον Ματ αλλά δεν τα καταφέρνει. Κάθομαι και τους κοιτάω και γελάω.

- Αντί να κάθεσαι να μας κοροϊδεύεις δεν έρχεσαι να βάλεις ένα χεράκι εδώ;

- Μια χαρά τα καταφέρνετε. Τάιλερ βάλε λίγο δύναμη.

Του είπα και του έκλεισα το μάτι. Όταν ο Ματ δεν κοιτάζει προς το μέρος του Τάιλερ, εκείνος μόνο με το ένα του χέρι μετακινεί το δέντρο με ευκολία.

- Ορίστε. Έτοιμο.

- Τα στολίδια;

Ο Ματ κοιτάζει τον Τάιλερ με απόγνωση. Το ίδιο και ο Τάιλερ. Η κ.α Ρόουζ κάθεται σε μία γωνία και τους κοιτάει χαμογελαστά.

- Μα είναι δυνατόν να ξεχάσατε τα στολίδια;

Πήρα αμέσως το μπουφάν μου για να πάω στο κατάστημα με τα είδη Χριστουγέννων. Φέτος αποφασίσαμε να στολίσουμε δέντρο με καινούρια στολίδια για αλλαγή. Ωστόσο ο Τάιλερ και ο Ματ είχαν ξεχάσει τα στολίδια.

Έβαλα μπροστά τη μηχανή και άφησα πίσω μου τον Τάιλερ, τον Ματ και την κ.α Ρόουζ να φτιάξουν το δέντρο. Ως οικογένεια πάντα συνηθίζαμε να παίρνουμε αληθινό έλατο. Ήταν επιλογή του πατέρα μου πάντα. Έτσι φέτος αποφασίσαμε ότι έπρεπε να τηρήσουμε αυτό το έθιμο, αλλά με διαφορετικά στολίδια. Ευχόμουν μέσα μου τουλάχιστον να είχε μείνει τίποτα από στολίδια, γιατί αλλιώς θα είχαμε ένα γυμνό πράσινο δέντρο για τα Χριστούγεννα.