Οι Αποχρώσεις των Σκιών | Σκοτεινό Πνεύμα (3ο Βιβλίο)

29

Η σύναξη των μάγων βρισκόταν στην αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείου. Τελευταία φορά που ήμουν εκεί, ήταν στο πάρτι πριν ένα μήνα. Σε αυτή την αίθουσα είχα δει τον Στέφαν και σε εκείνη την αίθουσα εκείνος με είχε φιλήσει. Πλέον αυτό το συναίσθημα ήθελα να το ξεριζώσω μέσα από το κεφάλι μου. Αν τον έβλεπα θα έλεγα πράγματα που θα του άξιζαν. Άφησα τον Στέφαν στην άκρη του μυαλού μου, υποσχόμενη στον εαυτό μου ότι κάποια στιγμή θα μετάνιωνε για ότι είχε κάνει. Η ώρα ήταν περασμένα μεσάνυχτα. Οι περισσότεροι άνθρωποι του Φροστ Βάλλευ πλέον θα ήταν στο πάρτι που διοργάνωνε ο Στιβ Λοκμπότομ. Αυτό είχε φέρει σε καλή θέση τους Χεμς, οι οποίοι μπορούσαν τώρα να χρησιμοποιήσουν το σχολείο για την τελετή.

Δεν είχα ιδέα τι είδους τελετή θα ήταν εκείνη και αποφάσισα να μην μπω καν στον κόπο να την παρακολουθήσω. Καθόμουν έξω σε ένα από τους διαδρόμους του σχολείου, λίγο πιο μακριά από την αίθουσα που ήταν όλοι μαζεμένοι. Ο Ίαν και η Κάθριν ήταν και εκείνοι μέσα στην αίθουσα.

Λίγο πριν αρχίσει η τελετή, ο Μάλκομ με πέτυχε να κάθομαι στο διάδρομο. Με πλησίασε και αυτή τη φορά δεν μου χαμογελούσε.

- Λυπάμαι. Έμαθα ότι έχασες ένα αγαπημένο πρόσωπο.

Σταύρωσε τα χέρια του μπροστά του και έδειχνε στα αλήθεια να λυπάται.

- Ναι, η Ρόουζ ήταν πολύ σημαντική για εμένα.

- Καταλαβαίνω. Ξέρω πως είναι να χάνεις σημαντικούς ανθρώπους.

Ήξερα ότι περισσότεροι, ένιωθαν τον πόνο μου. Το να χάνεις έναν άνθρωπο, είναι και αυτό μέσα στη ζωή, απλά κάθε φορά αλλάζει ο τρόπος που θα φύγει ο άνθρωπος.

Του έγνεψα και εκείνος με πλησίασε.

- Ξέρεις χάρηκα πολύ που σε γνώρισα. Ειλικρινά. Μου έχεις κάνει μεγάλη εντύπωση.

Χαμογέλασα ελαφρώς αδύναμα.

- Πρέπει να φύγω. Σε λίγο θα ξεκινήσει η τελετή. Ελπίζω όλα να πάνε καλά, αλλιώς...

Τον κοίταξα και κατάλαβα ότι και εκείνος ανησυχούσε πολύ.

- Το έχετε ξανακάνει αυτό;

- Όχι.

Μου απάντησε και γύρισε προς την αίθουσα. Πλέον το μόνο που σκεφτόμουν ήταν η Κατ. Ήθελα να της μιλήσω αλλά δεν προλάβαινα. Θα ξεκινούσε η τελετή. Είδα τον Τάιλερ να βγαίνει από την αίθουσα.

- Δεν θέλω να είσαι εδώ έξω μόνη σου. Μπορείς να έρθεις μέσα;

Είχε δίκιο. Δεν έπρεπε να μείνω μόνη μου. Αμέσως του έδωσα το χέρι μου και με οδήγησε στην αίθουσα. Λίγο πριν μπούμε με αγκάλιασε σφιχτά.