Οι Αποχρώσεις των Σκιών | Σκοτεινό Πνεύμα (3ο Βιβλίο)

22

Βρισκόμουν έξω από το σπίτι των Ρόιττερ. Τα φώτα ήταν κλειστά και δεν έβλεπα παρκαρισμένο το αυτοκίνητο τους. Ίσως έχουν φύγει. Ίσως έχουν πάει μία εκδρομή. Μα τι λέω; Δεν μπορώ να το δικαιολογήσω έτσι. Αν είχαν πάει εκδρομή, η Κάθριν θα μου το έλεγε αμέσως. Έστειλα ένα γρήγορο μήνυμα στον Τάιλερ, για να ξέρει ότι είχα βγει, όμως δεν απάντησε. Τώρα θα μιλάει με τη γιαγιά Ζόι. Προσπαθώ να σκεφτώ τι ήταν εκείνο που δεν μπορούσα να καταλάβω εγώ, από αυτά που μου είχε πει η Κατ, και το είχε καταλάβει εκείνος.

Πριν βάλω μπροστά τη μηχανή του αυτοκινήτου για να φύγω, μία κίνηση σε ένα από τα παράθυρα του σπιτιού της Κάθριν, μου απέσπασε την προσοχή. Όταν κοίταξα καλύτερα, είδα μία φιγούρα πίσω από την κουρτίνα, μέσα στο σκοτάδι. Καλά το είχα καταλάβει ότι κάτι συμβαίνει. Αν όμως, όντως έχουν φύγει οι Ρόιττερ για μία εκδρομή και έχει μπει στο σπίτι κάποιος κλέφτης; Ω Θεέ μου, πρέπει να ειδοποιήσω την αστυνομία.

Έβαλα μπροστά τη μηχανή και κάλεσα αμέσως το αστυνομικό τμήμα του Φροστ Βάλλευ. Έδωσα τα στοιχεία μου και περιέγραψα ακριβώς τι είδα. Με ενημέρωσαν ότι στέλνουν ένα περιπολικό.

Έκανα τον κύκλο του τετραγώνου και θυμήθηκα ότι το σπίτι των Ρόιττερ έχει μία μεγάλη αυλή στο πίσω μέρος, στη οποία υπάρχει και είσοδος από το γκαράζ για το σπίτι. Γκάζωσα αμέσως το αυτοκίνητο και έκανα ξανά τον κύκλο του τετραγώνου για να πάω από το πίσω μέρος. Το περιπολικό δεν φαινόταν πουθενά ακόμα. Πάρκαρα στο δρομάκι απέναντι από το πίσω μέρος του σπιτιού και άφησα τα κλειδιά στη μίζα του αυτοκινήτου, σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης.

Πέρασα από το δρομάκι και μπήκα αμέσως στην αυλή. Τα φώτα ήταν επίσης κλειστά. Πλησίασα το γκαράζ και για καλή μου τύχη η πόρτα ήταν ξεκλείδωτη. Μπήκα μέσα. Κάτι δεν πήγαινε καλά. Το αυτοκίνητο του Σκοτ βρισκόταν στο γκαράζ. Άρα ήταν στο σπίτι. Όμως γιατί τόσο ησυχία;! Κάποιος με είχε δει μέσα από το παράθυρο. Ανέβηκα δύο σκαλάκια και άνοιξα σιγά την πόρτα που οδηγεί στο εσωτερικό του σπιτιού.

Όλα τα φώτα ήταν κλειστά και υπήρχε σκοτάδι. Ξαφνικά άκουσα την φωνή του Ντέιβιντ και εντελώς ασυναίσθητα κόλλησα το σώμα μου πίσω από τον τοίχο που οδηγεί στο χολ. Προσπάθησα να ηρεμήσω τις ανάσες μου για να ακούσω τι λέει.

- Είναι για το καλό της. Δεν το βλέπετε; Αυτό το πράγμα δεν είναι η κόρη σας. Δεν είναι η αδερφή μου. Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα την ξεφορτωθούμε.