A Love to last....(COMPLETED)

Chapter 18

9 am na ng umaga

2 days na ang nakakalipas at hindi pa rin ako napasok.

Wala rin kasi ako sa mood eh. Saka pag pinilit ko lang pumasok wala din ako matutunan dahil lumilipad pa yung isip ko.

Kanina pa ako gising pero hindi pa ako nabangon.

Narinig ko na nga lang na nagpaalam sa akin si Rianne naaalis na siya pero hindi ako sumagot.

Ang pagkakaalam nya kasi masama na naman pakiramdam ko dahil sa sakit ko.

Hindi pa nya alam yung about sa nangyari sa amin ni Drew.

Ayaw ko muna sabihin sa kanya.

Saka na lang paghanda na talaga ako.

Handa na akong harapin ang katotohanan na wala na talaga kami ni Drew.

Na sa mga darating na araw, gigising ako na wala ng

“good morning babe! I love you.”

Hindi ako OA.

Alam ko naman na darating din ang araw na iiwan nya ako.

Drew knows I’m ill kaya nga malaki talaga ang possibility na iwan nya ko.

But then he holds on..

Tinuloy naming yung relationship namin.

Tumagal nga kami diba? And that’s why I thought he’s the one.

But I AM VERY WRONG..

Dapat talaga….

Dapat talaga hindi na ako umasa pa.

Bumangon na ako at naghilamos.

Dumiretso sa kusina at kumain ng tinapay.

Buti na lang talaga hindi nawala ang appetite ko.

Pagkatapos ko kumain ininom ko na yung gamut ko.

Pumunta na ako sa isang room na matagal ko ng hindi na papasok.

Yung room na binigay sa akin ng tita ko para doon mag paint.

Yeah.. I do paint so let’s just say that I’m a painter.

Siguro ito na yung talent ko.

Sa loob nakita ko yung mga works ko.

Ang tagal ko din hindi nabisita ito.

At sa ngayon alam ko isa ito sa makakatulong sa akin.

Ngayon ko lang na realize.

Ang dami ko na palang na paint.

Sa totoo lang, gusto na nga sana gawan ng parents ko at ng tita ko ito ng isang exhibit ang kaso ayoko pumayag.

Unang una, hindi naman ako professional.

Wala akong masyadong alam sa mga gantong bagay. Basta basta na lang ako pumipinta.

Pangalawa, ayoko lang.

Attention lang masyado yun at saka hindi naman ako magaling.

Pero marami na rin ang nagsasabi na maganda daw yung mga gawa ko.

Ayoko ko naman magyabang.

Siguro nga, ito na yung isa sa maipagmamalaki ko.

Lumapit ako dun sa may table at binuksan yung radio.

Yun kasi yung ginagawa ko everytime na gagawa ako ng isang painting.

Nakikinig ng music.

[now playing Broken Vow]