Chapter 31

2.7M 80.9K 69.3K
                                    

Chapter 31: Sorry

Zein's Point of View

Akala ko may mas sasakit pa sa nakita kong expression ni Matt nang nilagpasan ko lang sya ng tingin. Hindi ko alam na masakit pa pala na umiiwas na rin sya sa akin.

Sa ilang araw, mga oras na lumipas. Hindi kami nag-uusap, he is even avoiding my gaze. Alam kong nararamdaman din ito ng iba pa naming kaibigan pero pinili na lang nilang manahimik.

Kaibigan? May magkakaibigan pa bang ganito? We even rarely see each other. Busy ako dahil sa darating na foundation habang sila ay may kanya-kanyang pinagkakaabalahan.

"A penny for your thoughts,"

Nabalin sa katabi kong bagong upo rito sa bench sa wide space. Agad na kumunot ang aking noo pero iniwas ko rin ang aking tingin sa kanya.

"Hay. Napaka komplikado talaga ng mga bagay." Inip na sambit nya sabay unat.

Psh.

"Komplikado na nga, mas pinapakomplikado pa natin."

"What fuck do you want, Liam?" Hindi ko na napigilan ang sarili ko. I want a peaceful place where I can refresh my mind.

"Nah. I am just wondering. Why do feelings suddenly fade?"

Hindi ko maiwasang mapasulyap sa kanya. "Why are you trying to say?" Tanong ko.

"Why do people suddenly change?"

Isinakbit ko na muli sa aking likod ang bag pack ko at tumayo na. "Because there is no permamanent in this world." I answered all his non-sense queries.

"Even a friendship?"

That hits me! Hindi agad ako nakahakbang palayo doon. It seems that a huge hard rock hits me. All his questions were also the questions flying through my mind and I answered the questions through my own mouth.

"Ikaw na mismo ang nagsabi nyan." He left me dumbfounded.

It takes a several minutes before I step away from that place though his words are still following me. Damn it!

There's no permanent in this world. Everything might change in a snap. Even the one you built for the rest of your life.

"Do you have any suggestions, Ms. Shion?"

Nabalik ako sa realidad nang marinig ko ang aking pangalan sa bibig ni Supremo. Nakalimutan kong nagmemeeting pala kami para sa Foundation Day dahil lutang ako. My mind is not with me, it always fly away from many such as.

"H-Huh?"

"Are you with us? Ikaw dapat ang nagpaplano nito, Ms. Shion dahil ikaw ang secretary, we are just here to approved your suggestions." Teacher Kath lectured me.

I focused my mind.

"I guess, a leisure games will do." I suggested.

"Like what?" Tanong ni Vice Ty.

I stood infront and list down on the white board all the events I suggests for the week of foundation that will end on saturday. The day I will just fade.

Gumilid ako para makita nila lahat ng isinulat ko. Nakita kong ngumisi si Teacher Kath habang si Supremo ay nakatingin sa akin. Sinabayan ko ang titig nya kaya agad syang umiwas.

Ok. What was that?

"I approved." Sambit ni Supremo na hindi man lang sinusulyapan ang ginawa kong event plan sa white board.

Hell University (PUBLISHED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon