Poisoned || Teen wolf || #1 ✔️

Hoofdstuk 12

Stiles kijkt me vragend en bezorgd aan. "Je hoeft niet te helpen.." Zegt hij na een tijdje en ik zucht. "Sorry voor mijn uitbarsting." Zeg ik beschaamd en hij glimlacht lief naar me.

"Geen probleem, nu weet ik wat er scheelt." Zegt hij vriendelijk. Zou hij om me geven dan?

...

Buiten houdt Ethan Danny tegen, zodat hij zeker niet in een val zou lopen en Scott doet hetzelfde met Kira. Wat zijn ze toch schattig. Stiles houdt de groep lopers tegen en ziet een oude geroeste ketting liggen. Hij haalt het voorzichtig van onder de bladeren vandaan en dan is er niets.

De Coach klapt sarcastisch in zijn handen. "Goed gedaan Stiles." Zegt hij als hij verder wilt wandelen, maar dan loopt hij tegen een dun, fijn draadje. "Oh god." Zegt hij als er een pijl in zijn buik schiet. "Ik ga dood gaan, ik ga dood gaan, ik wil niet dood!" Zegt hij en herhaalt alles wel minstens twee keer. Scott houdt de coach zijn hand vast en neemt een deel van zijn pijn weg. Het blijft speciaal hoe weerwolven dat doen.

"Ga aan de kant! Geef hem wat ruimte!" Roept Aiden naar zijn klasgenoten. Niet veel later, valt de coach flauw.

"Ik had hem kunnen doden." Zegt Stiles als hij naar zijn bebloede handen kijkt. Ik heb zoveel medelijden met hem..

"Maar dat deed je niet." Zeg ik als ik me bij hem neer zet. Hij kijkt me rustig en vol schaamte aan. Ik neem zijn handen vast omdat hij helemaal staan te trillen en probeer hem zo te kalmeren. "Alles komt goed." Fluister ik als hij zijn hoofd tegen de mijne laat leunen.

"Ik denk dat ik een ambulance hoor." Zegt Scott en Stiles richt zich naar het geluid. "En mijn vader.." Zegt hij met angst en dan hoor ik een politiesirene.

Als de ambulance en de politie hier zijn gearriveerd, gaat Stiles direct naar zijn vader toe en omhelst hem alsof hij hem een jaar niet had gezien.

"Scott!" Roept Aiden en het trekt ook mijn aandacht. Ik blijf waar ik sta, maar probeer toch te horen wat er gaande is. Iets met een bom? Op een bus?!

Dat was alles dat ik nodig had om terug naar school te lopen. Wie weet, zit Allison daar nog!

Als ik op de parking aankom zie ik dat iedereen al aan de kant is gezet. Ik kijk rond en zie geen spoor van Allison. Ik neem snel mijn gsm en vraag haar waar ze is.

Scott en Stiles zijn er inmiddels ook en komen naast me staan. "Is er al iets gezegd geweest?" Vraagt Scott en ik schud mijn hoofd. Net is er een agent de bus in gestapt en na zo'n 5 minuten, zie ik hem naar de vookant van de bus komen en dan houdt hij iets tegen het raam.

'Sherrif Stilinski'

Scott en Stiles kijken elkaar vragend en bezorgd aan. Ik kijk weer naar de Sherrif en zie dat hij iets tegen zichzelf mompelt. "Het is ergens anders." Zeg ik zacht en dan zie ik de Sherrif, Scott en Stiles naar een van de politiewagens lopen. Ik loop snel naar de jeep van mijn moeder die op dezelfde parking staat en volg de politiewagen.

Uiteindelijk komen we bij het politie bureau terecht. Ik loop snel naar binnen om te zien of ik iemand kan helpen. Als ik door de deur kom zie ik direct een wolk van stof en veel beschadiging. Ik loop verder en zie dan Chris zitten.

"CHRIS!" Roep ik en loop gehaast naar hem toe. Hij staat bij Derek en houdt hem bij zijn schouders vast. Als ik bij ze ben zie ik dat Derek zijn rug vol glas zit. "Ik ben oke." Zegt hij herhalend en ik schud mijn hoofd als ik het glas zie dat vol bloed hangt. "Je moet naar het ziekenhuis toe!" Zeg ik snel zonder na te denken en Chris gaat met me akkoord. "Ik genees wel." Zegt Derek Zwak en ik schud mijn hoofd. "Je moet verzorgd worden." Zeg ik en ondersteun hem langs zijn rechter kant, terwijl Chris het bij zijn linker kant doet. Zo lopen we naar buiten. Ik hoor een sirene in de verte, maar ik heb geen zin om daar op te wachten. "Leg hem op de achterbank." Zeg ik als ik de weg wijs naar mijn auto.

"Hij heeft mijn leven gered." Hoor ik Chris nog zacht zeggen.

...

Nu zit ik op een bankje te wachten tot de dokters me iets komen vertellen. Chris is bij het politiekantoor gebleven om anderen te helpen. Zo zie je maar dat we toch familie zijn.

"Derek Hale?" Vraagt een dokter en ik sta gelijk op. Geen idee of Hale zijn naam is.. "Volgt u mij maar." Zegt hij en ik volg hem tot bij een kamer.

"Hij is in een kritieke toestand, maar hij overleeft het wel." Zegt hij en dan gaat hij direct weer weg.

Ik ga de kamer binnen en zie Derek op het bed liggen. Hij gromt en kreunt van de pijn. Dan probeert hij recht te gaan zitten, maar al snel houd ik hem tegen en laat ik hem weer rustig gaan liggen. "Dat zou ik beter niet doen." Zeg ik en hij kijkt me geïrriteerd aan.

"Wat doe je hier nog?" Vraagt hij en ik val meteen stil. Ik weet niet wat ik daar op moet antwoorden. "Ik- Ik.." Probeer ik, maar ik weet het niet.

"Dankje." Zegt hij en ik kijk hem verbaasd aan. Hij ziet er zo donker en mysterieus uit. Zo kwaad en hij ziet er niet uit als iemand dat snel sorry zou zeggen.

"Jij bedankt om Chris zijn leven te redden." Zeg ik met een glimlach en hij kijkt me vragend aan.

<<<>>>

A/N: Hey, ik weer! Sorry voor de saaie hoofdstukken... maar het wordt beter!

someone_special