Poisoned || Teen wolf || #1 ✔️

Hoofdstuk 18

"Waarom zijn jullie ineens zo close?" Vraagt Chris en Allison geeft hem een stoot.

"Wel, eum.. We veronderstellen dat.. "

"Ze is mijn dochter." Zegt Derek droog en iedereen staart hem met grote ogen aan, inclisief ik. Ik had geen idee dat hij het al zo zag. Ziet hij me echt als zijn dochter? Ik ken hem amper... We weten het niet eens met zekerheid. Nu voel ik me zo ongemakkelijk...

"Ho- wacht, wat?"

Derek en ik bleven stil. Niet alleen Chris, ook de Sherrif, Scott en Kira staren ons aan. Ik haat gestaar...

"Maar Kate is haar- ow.." Zegt Chris als hij zelf alles ondervindt. Het is eigenlijk niet zo moeilijk om het te begrijpen. Het is lastig omdat de gebeurtenissen in het verleden liggen. Geloof me, niemand kijkt graag terug naar het verleden.

...

Nu dat Chris het weet, worden de dingen steeds complexer. Er vallen constant dodelijke stiltes tussen ons, of als we elkaar tegenkomen in de gang lijkt een glimlach zelfs van een vreemde.

Zelfs als we bij hen thuis aankwamen, zei hij geen woord tegen me. Als hij de deur van het slot nam, liep ik direct naar binnen. Toch hoorde ik nog zacht gepraat op de achtergrond.

"Ging je echt Stiles neerschieten?" Vraagt Allison aan haar vader en meteen blijf ik bij de deur van mijn kamer wachten om verder te luisteren.

"Om eerlijk te zijn, weet ik het niet zo goed." Zegt hij en ik hoor de deur verder opengaan alsof hij naar binnen wilt komen, maar Allison stelt een tweede vraag.

"Zou je op Heather hebben geschoten?" Vraagt ze en hierop wil ik het antwoord niet weten dus gooi ik de deur dicht.

Ik kleed me om in mijn jogging en een top en ga op het bed liggen. Mijn ogen richten zich naar het plafond.

Op zo'n avonden lijkt je hoofd te ontploffen met talloze gedachten. Gedachten waarover je niet eens wist dat ze bestonden.

Deze avond heb ik gemerkt wie ik ben en wie de anderen rondom mij zijn. Ik ben het domme buitenbeentje. Derek is de beschermende vader en Allison is de bezorgde nicht. De Sherrif is ten einde raad, haar houdt de moed hoog. En Chris? Geen idee wat ik over hem moet denken. Is hij het egoïstische figuur of eerder bezorgd om het gevaar dat gevolgen kan hebben voor iedereen?

Wist ik het maar...

...

De volgende ochtend wordt ik wakker van het geschreeuw van Allison, voor dat ik het weet, sta ik aan de deur om een kijkje te gaan nemen.

"ISAAC, ISAAC!" Roept ze en als ik de deur open, zie ik Isaac vertrekken. Meteen nadien, loop ik naar Allison haar kamer. Haar voeten zijn vastgeketend aan het einde van haar bed.

"Het is niet zoals het lijkt." Zegt ze beschaamd en ik lach zacht.

"Dat zeggen ze allemaal.." Zeg ik en toch weet ik haar aan het lachen te brengen.

Ik help haar los te maken en samen maken we ons klaar om op zoek te gaan naar Isaac. Blijkbaar is er iets gebeurt waardoor zijn haat voor de tweeling weer is opgedoken. Hij had het verwerkt en leerde ermee leven, maar iets is veranderd. Vandaag zullen we inderzoeken wat.

"Ik bel Kira nog even op." Zegt ze als ik weer mijn zak met geweren en mijn boog vast neem. Geweren ga ik niet nodig hebben..

"Waarom dan wel?" Vraag ik als ik de geweren uit de zak haal en het vervang door een paar scherpe dolken.

"Ze is goed met het zwaard, kan van pas komen." Zegt ze en ik knik als ik nog mijn autosleutels neem.

"Ik denk dat ze op school zijn." Vertelt Allison me.

"Op een zondag?" Vraag ik haar verbaasd en ze lacht.

"Je zult wel zien."

...

Nadat we Kira hebben opgepikt, rijden we naar school. Allison is erg op haar hoede en gaat voorop. Haar kruisboog is gespannen als ze door de hallen van de school loopt. Ook ik, heb een dolk gereed ik bijn buideltasje en mijn pijl en boog staan paraat voor actie. (Waarom zelfs die woordkeuze 😂)

Ik herken de gang van de jongenskleedkamer en hoor een geluid. Ik houd Allison tegen door mijn hand op haar schouder te leggen. Ze knikt en we gaan voorzichtig naar binnen. Ik hoor Isaac zijn stem. Het is net alsof hij tegen zichzelf aan het praten is.

Allison doet een teken dat zij langs rechts gaat en Kira langs links. Ik ga dus langs het midden, met een gespannen boog opzoek naar een teken van Isaac of de tweeling. Wanneem ik een rij lockers voorbij ben zie ik de tweeling op de grond liggen. Snel volg ik de weg langs waar Allison ging en nog net zie ik haar een pijl afschieten.

"Zal dat hem tegenhouden?" Vraagt Kira als ik een kijkje dichterbij neem.

"Geen idee, maar het was blijkbaar niet zo'n slim idee." Zegt ze als Isaac de pijl uit zijn schouder trekt en wanneer de tweeling opstaat.

Allison, Kira en ik lopen de bureau van de coach in en duwen een kast voor de deur, zodat ze niet binnen kunnen.

Als dit maar goed afloopt...

<<<>>>

A/N: ik weet dat dit een beetje een saai hoofdstuk was, maar het volgende is beter 😉

someone_special