Poisoned || Teen wolf || #1 ✔️

Hoofdstuk 25

Ik heb nog overnacht bij Chris en zit nu in de wagen opzoek naar kleine appartementjes. Ik heb al mijn spullen al ineens met me meegenomen.

Nog steeds dwarrelen mijn gedachten naar de gebeurtenissen van gisteren en de dagen ervoor. Ik kan nog steeds niet geloven dat Allison weg is. En Aiden, hij leek me wel tof, ook al kende ik hem niet. En dan Stiles.. Op het ene moment denk je dat hij om je geeft, dat hij je vriend is en zelfs meer! Maar dan het volgende moment negeert hij je en loopt weg. Ik begrijp er echt niets van..

Ik let even niet op de baan, maar wanneer ik op kijk, zie ik een figuur voor me staan. Nog net op tijd kon ik stoppen. Met een verhoogde hartslag slaag ik in paniek en kijk ik in mijn zijspiegel. Eerst dacht ik dat ik kwaad was en leek het alsof mijn ogen geel kleurde, maar wanneer ik opnieuw keek hadden ze weer de normale groene kleur.

Ik stap de wagen uit om te controleren of alles goed gaat met de persoon die ik bijna had aangereden. Ik kijk achter me en zie dat deze weg er verlaten uitziet.

"Gaat alles goed met u? Het spijt me enorm, ik zag u niet staan en dan wanneer het bijna te laa- MAM?!" Ik probeerde mezelf uit de situatie te praten, maar wanneer ik het gezicht zag van de vrouw stond ik aan de grond genageld.

"Heather." Zegt ze zacht met een glimlach die ik al in een tijdje niet meer heb gezien. Ze zet een stap dichter in mijn richting en probeert me te omhelzen, maar ik deins achteruit.

"Je hoeft niet bang te zijn. Ik ben het maar." Zegt ze op een manier die ik nog nooit heb gehoord.

"Dat zegt iedereen in een horror film net voor ze vermoord worden." Zeg ik doodnormaal en doe een paar stappen naar achteren.

"Heather, ik kan het uitleggen.." Zegt ze weer normaal en ik stop met wandelen. Ze probeert naar me toe te komen, maar dat wil ik niet.

"Kom niet dichter! Vanaf daar kan je het me ook vertellen." Zeg ik als ik merk dat ik sta te trillen.

"Dus je weet wie me probeerde te vermoorden?" Begint ze en ik knik.

"Dat deed Peter voor de ogen van Allison, het onschuldige meisje." Zegt ze en lijkt verdrietig.

"Allison is er niet meer." Zeg ik en even lijkt het dat ze schrikt, maar dan ontspant ze zich weer.

"Wel, doordat Peter mijn nek met zijn klauwen heeft opengesneden, zeg maar, ben ik nu dit." Zegt ze, ze sluit haar ogen en begint te grommen.

"Mam?" Vraag ik met angst in mijn stem en dan kijkt ze me weer aan. Haar gezicht is helemaal blauw en haar tanden zien er scherper uit als bij normale mensen.

Ik slaag mijn handen voor mijn mond en draai me om. Ik kon niet toekijken hoe mijn moeder verandert naar een monster. Ze is geen monster en dat zal ze ook nooit voor me zijn. Ik knijp mijn ogen dicht en voel mijn lichaam nog harder trillen. Mijn ogen worden waterig en ik voel tranen van mijn wangen rollen. Net op het moment dat ik wil neerstorten, omhelst mijn moeder me en vangt me op.

"Dit kan niet waar zijn.." Zeg ik steeds achter elkaar en mijn moeder probeert me te troosten.

"Shhh, het komt allemaal wel goed. Ik zorg ervoor dat je een plaats hebt waar je kan blijven, ik zorg voor kleren, ik zorg voor alles zoals ik altijd al voor je heb gedaan. Dan kunnen we mooi weer een leven opnieuw starten en daarvoor hebben we niemand nodig." Zegt ze serieus en ze denkt me daarmee te overtuigen, maar dan kent ze me niet goed.

"Ik blijf hier." Zeg ik vastberaden als ik me uit haar omhelzing wring. Ik stap van haar weg en hoor haar dan iets zeggen.

"Er is niemand voor je. Wat houd je hier? Je vrienden? Schat, je hebt nooit vrienden gehad. Deze zijn gewoon hetzelfde en gebruiken je alleen maar!Je vader? Hij heeft nooit voor je gezorgd, wat zou hij nu voor je doen dan?! Je nonkel? Die kan net zo goed de hel in als Allison!" Zegt ze en daar gaat ze te ver! Ik draai me om en wil weglopen, maar ik moet mijn gedacht tegen haar zeggen.

"Zij zijn mijn familie! Het zijn mensen die om me geven en die me niet willen afsluiten van de wereld als jij! Sinds ik hier ben, leef ik gelukkiger dan ooit! Ik denk niet dat dat aan Derek of Chris ligt! Nee het is jou schuld dat ik altijd ongelukkig was! Door jou daden! DOOR JOU!" Schreeuw ik als ik me snel weer omdraai.

"Oh dus je bent een van hen nu. Letterlijk en figuurlijk.." Zegt ze en houd haar hoofd schuin als ze naar mijn handen kijkt. Ik bekijk mijn handen goed en zie klauwen in plaats van gewone nagels.

"Liever dat als jou dochter." Zeg ik serieus, stap de wagen in, die oorspronkelijk van haar is en rijd weg.

<<<>>>

A/N: Oke wauw! Dit was het laatste hoofdstuk van dit boek! laat me aub weten wat je ervan vind!

Ik ga het vervolg ineens in het volgende boek schrijven, dus als je wilt verder lezen: zoek het boek CHANGED op mijn profiel of bekijk het via deze link: https://www.wattpad.com/story/76692099-changed-teen-wolf-2 

Bedankt voor het lezen en tot het volgende verhaal! 😉

X Shannon X