Poisoned || Teen wolf || #1 ✔️

Hoofdstuk 20

A/N: Wauw hoofdstuk 20 al?! Dat gaat snel! Even wil ik jullie vertellen hoe dankbaar ik jullie ben voor het lezen van dit boek. Ook voor de vele stemmen die trouwe lezers me telkens weer geven 😉😏 ook de fantastische commentaren maken van mij een gelukkige schrijfster 😁 dankjewel daarvoor 😊

<<<>>>

Nadat Scott besloot om Stiles naar de Sherrif te brengen besloot ik om ook maar eens naar huis te gaan. Als ik de wagen parkeer, ga ik snel naar binnen. Ik wacht op de lift en wanneer die er is, bots ik tegen iemand aan. Als ik opkijk, glimlach ik meteen.

"Derek, wat doe jij hier?" Vraag ik en hij grinnikt.

"Je hebt geen idee.." Zegt hij en wilt verder gaan, maar ik houd hem tegen.

"Laten we zeggen dat ik niet mezelf was." Zegt hij uiteindelijk en ik kijk hem medelevend aan.

"Ik weet wat je bedoelt, hetzelfde gebeurde vandaag met Isaac, Ethan en Aiden." Zeg ik en hij lacht.

"Wilde zij ook elkaar vermoorden?" Vraagt hij en ik lach met mijn hoofd knikkend.

"Dat had ik ook bij Chris. We waren niet altijd goede vrienden en ja ..." Zei hij beschaamd en keek weg van me.

"Wat gebeurde er dan?" Vraag ik en hij zucht.

"Ik wilde hem vermoorden en bijna was het gedaan en dan verdedigde hij zichzelf en richtte hij een geweer op me." Zei hij en ik voelde woede binnenin me borrelen.

"Waarom toch ook?" Vraag ik me luidop af en zucht.

"Ik vroeg het hem ook. Hij zei dat ik zijn vijand niet meer was en hij de mijne ook niet." Zegt hij en dat stelt me een beetje gerust.

"Oke, bedankt om het me te vertellen." Zeg ik nog en hij knikt. Hij wandelt rustig naar de uitgang en ik roep hem nog slaapwel.

"Slaapwel Heather." Zegt hij en verdwijnt.

...

De volgende dag ging ik gewoon naar school alsof er niets aan de hand was, maar daar zat ik fout. De bel ging en Coach Finnstock was maar aan het ratelen over iets, maar niemand weet wat. Hij wilde geen les geven. Het was stil totdat Danny een opmerking maakte.

"Er zit een nieuwe leerling in onze klas."

Ik kijk naar achter en zie het nieuwe gezicht achteraan in de klas zitten. Ze ziet er zielig an alleen uit. Haar haar krult en pluist alle kanten op.

"Psst." Hoor ik ergens vandaag komen en wanneer ik weer voor me kijk zie ik dat Kira men aandacht probeert te trekken.

"Dat is Meredith.." Zegt ze, maar nog steeds weet ik niet wie ze is.

De Coach probeert haar vragen te stellen maar ze antwoordt niet. Heel de klas gaat rond haar staan en Kira neemt mijn arm vast. Ze trekt me naar het hoekje van de klas en neem haar gsm gereed.

"Wie is zij?" Vraag ik haar en ze is druk bezig een nummer in te typen.

"Scott zoekt haar." Zegt ze en ik weet genoeg. Meredith zou ons kunnen helpen. Wacht, waarom heb ik hulp nodig? Ik kan Lydia zelf gaan zoeken!

Ik neem mijn spullen en verdwijn uit de klas zonder iemand iets te laten weten.

Vandaag ben ik te voet naar school gekomen, dus zal ik ook verder te voet op stap moeten gaan. Ik zal door het bos gaan, dat is korter. Als ik nog geen 10 minuten aan het wandelen ben, hoor ik een schot van een kogel. Ik slaag mijn handen op mijn hoofd en zak bewust door mijn knieën.

Dan hoor ik ineens voetstappen. Meer rennende voetstappen. Ik verstop me achter de boom die het dichtst bij me staat en zie Ethan en Aiden over boomstronken springen. Weer hoor ik een aantal geweren schieten. Dan heel onverwachts zie ik Derek achter de tweeling aanlopen. Ik kijk hen verbaasd na en probeer hen vanop een afstand te volgen. Na een paar minuten hoor ik geen schoten meer, maar nog steeds zijn ze op de vlucht. Ze verdwijnen achter een rots en ik kijk goed rondom me heen of er niemand in de buurt is. Dat is niet het geval dus wandel ik voorbij de rots. Ik zie een scheur opening in de rots en fluister dacht Derek zijn naam. Ik hoor gemompel en ga de opening in.

"Heather! Wat doe jij hier?!" Fluistert/ schreeuwt Derek naar me en ik haal nonchalant mijn schouders op.

"Ik wou Lydia gaan zoeken en hoorde toen een geweer af gaan. Ik moest zeker zijn dat er niemand gewond was." Zeg ik als ik teleurgesteld naar de tweeling kijk.

Ze liggen er zo levenloos bij en er hangt een zwarte vloeistof uit hun mond.

"Waarom moet jij jezelf toch altijd in het gevaar gooien?" Vraag Derek en kijkt teleurgesteld naar beneden.

Ik zwijg even en denk even na.. Ik kan het hem zeggen, toch?

"Ik wil niet alleen eindigen zoals mijn moeder... Alleen..." Zeg ik zacht en bijna onhoorbaar.

<<<>>>

A/N:
Heyo! Ik weer hier.. Sorry voor de niet meer zo spannende en interessante hoofdstukken, maar het wordt beter 😉

someone_special