Depression

Deel 3

"Kinzly, je kan niet voor altijd hier in de bus op je bed zitten? Je hebt vanavond een optreden" "Rot toch op! Als ik de hele avond in deze stink-bus wil zitten dan doe ik dat!"  Ik hoorde mijn manager aan de andere kant van de deur zuchten. "Je kan dit niet volhouden!" "Wanneer stoppen mensen nou eindelijk met denken voor mij. Ik heb zelf ook hersenen in mijn hoofd!" 

Een stilte viel aan de andere kant van de deur. "Je hebt hulp nodig Kinzly! Als je nu niet uit die kamer komt dan stuur ik je naar een kliniek en dan is er voorlopig helemaal geen show, en wellicht geen fans om naar terug te gaan" Ik gooide de deur open. 

"Als je ook maar overweegt om een kliniek te bellen, ontsla ik je en laat ik je aanklagen" Ik liep gefrustreerd, langs mijn manager af, naar buiten toe. 

Hordes fans stonden achter rekken te schreeuwen, lief lachend maar met enige haast liep ik langs ze af het stadion in. Ik liep naar mijn kleedkamer en deed daar de deur weer direct op slot. De visagiste en mijn styliste waren al in de kamer. 

"We hebben drie outfits voor vanavond uitgezocht" Ik wees de beste aan en ging in de stoel zitten voor mijn make-up en mijn haren. 

"Zin in vanavond?" Vroeg de styliste. "Ik val liever neer op de grond" 

~*~

Ik liep de kleedkamer in en ging zuchtend op mijn stoel zitten. "Kinzly. We hebben drie outfits voor de fotoshoot klaar gelegd. We beginnen met de witte outfit. Kom zodra je klaar bent" Paul, de fotograaf knipoogde en liep mijn kleedkamer weer uit. 

"Ik heb de jongens net gezien, en ze zijn echt spetters. Deze tour moet wel goed gaan verkopen" Kierde mijn agente vrolijk uit terwijl ze met haar telefoon in de hand mijn kleedkamer in kwam lopen. "Mijn tours verkochten altijd al goed, ik snap niet waarom ik niet gewoon in mijn eentje weer kon touren. Geen drama, geen mensen waar ik rekening mee hoefde te houden of dingen mee moest delen. Ik ben geen goed doel dat kleine popgroepjes groot laat worden" 

Mijn agente zuchtte. "Kinzly, je kunt er niks meer aan doen. Alles is al geregeld. Het beste wat je kan doen is er vrede mee hebben" Ik knikte. "Oké dan"

Ik ging voor het grote witte doek staan en poseerde voor de camera. "Oké, en dan nu de groepsportret" Ik trok mijn wenkbrauw op. Vier jongens, die er als ik eerlijk moest zijn niet slecht uit zagen, kwamen binnen en begroette me vriendelijk. Ik gaf een korte glimlach. 

Alle vier de jongens waren in zwart gekleed. Twee gingen aan iedere kant van mij staan. Iedereen kreeg een houding van Paul die we moesten vast houden. Na een snelle shoot waren we gelukkig klaar met alles voor vandaag. 

"Mag ik dan weer gaan?" Vroeg ik aan mijn agente. Ze knikte. "Ik hoop alleen wel dat je morgen niet vergeet heel social media te laten zien hoe blij je bent met deze tour" Ik rolde met mijn ogen. "Zo ontzettend vrolijk" 

Ik liep terug naar mijn kleedkamer en veranderde mijn outfit voor de laatste keer, maar dit keer naar mijn eigen outfit. 

"Wat ga je doen, misschien kunnen we iets met zijn alle doen?" Ik keek verbaasd naar mijn kleedkamer deur waar één van de vier jongens stond. Ik lachte. "Nee dank je, ik zwem liever in een plas met piranha's" Hij knikte. "Duidelijk." 

"Je moet één ding weten. Je bent bang om een relatie met mensen aan te gaan, vrienden, alles. Je bent bang om gevoelens voor mensen te voelen. Dat is duidelijk van honderd meter afstand, daar ben je een bitch. Maar ik ga er achter komen tijdens de tour, want niemand kan zonder vrienden" Ik stond op. 

"Ik kan het anders prima. Vrienden maken dingen juist alleen maar gecompliceerder dan normaal"  Hij zuchtte. "Ik ken je twee uur. En ik weet nu al dat je te veel drama hebt in je leven" Ik liep langs hem af. "Hou jij je nou maar bij je kleine pop liedjes om een poging te wagen naar de top, terwijl ik je help. En hou je buiten mijn leven" 

"Nee, ik ga je helpen" Ik zuchtte. "Probeer je groepje eerste te helpen"