Depression

Deel 26

Langzaam opende ik mijn ogen. Het was nog steeds donker buiten. De klok aan de muur gaf aan dat het pas 4 uur in de ochtend was. Lloyd lag tegen me aan en hield me stevig vast. Ik glimlachte en sloot mijn ogen weer.

Vier uur later werd ik opnieuw wakker omdat Lloyd wakker werd. "We zijn in slaapgevallen" Ik knikte en draaide me om. Hij keek me recht in de ogen aan.

"Kinzly..." Ik drukte mijn lippen op zijn mond. Hij hield even in maar zoende toen terug. "Ik wil je zo graag" Hij ging met zijn hand door mijn haren. "Dat is mijn ding, niet mijn ding stelen" Hij lachte. "Vooruit"

Hij ging met zijn hand naar beneden en kneep in mijn bil. "Lloyd" Hij keek me lachend aan. "Kinzly" Ik zuchtte en leunde met mijn voorhoofd tegen hem aan.

"Ik wil dit langzaam aanpakken" Hij knikte. "Maar geen geheim, alsjeblieft niet" Ik keek hem even twijfelend aan maar stemde toen in.

"Kon ik hier maar de hele dag blijven liggen" Hij zuchtte. "Ik heb om tien een afspraak met de jongens"

"Dan moet je zo naar huis" Hij knikte langzaam. "Helaas"

Na een tijdje in stilte nog op de bank te liggen stond ik op. "Ik trek even andere kleren aan en dan breng ik je terug"

~*~

"Denk je werkelijk dat pap zal veranderen?" Dustin keek me met opgetrokken wenkbrauwen aan. "Ik heb echt geen idee, we zullen moeten afwachten" Dustin schudde zijn hoofd en stak een nieuwe sigaret op. 

"Je moet stoppen met dat vieze gedoe" Hij rolde met zijn ogen. "Ik zal binnenkort stoppen" "Tuurlijk" Mompelde ik zacht. 

"Ik zal wel moeten" Verbaasd keek ik op. "Waar heb je het over?" Hij zuchtte. "Er loopt een onderzoek naar me, binnenkort is een rechtszaak die bepaald voor hoelang ik naar de gevangenis moet" 

Ik schoot omhoog. "Waarom heb je me niks gezegd? Heb je wel een goede advocaat?" Hij haalde zijn schouders op. "Het maakt niks uit" 

"Waar heb je het over. Laat me een advocaat regelen, wat voor onderzoek is het?" 

"Kinzly, doe geen moeite, geen advocaat kan mij buiten houden" "Waarom niet, ik betaal de beste advocaat voor je, laat me alsjeblieft!" 

"Ik ben niet onschuldig! Dat is het probleem" 

Ik ging met mijn handen door mijn haren. "Wat heb je gedaan?" Hij schudde zijn hoofd. "Maak je geen zorgen" 

Mijn ogen dwaalden over zijn lege appartement. "Waarom Dustin?" Tranen kwamen op. "Het spijt me Kinzly, maar ik kan er niks aan doen, ik kan mezelf niet zo makkelijk veranderen, daarom denk ik niet dat pap binnenkort zal veranderen. Je kan vluchten maar je kan jezelf niet veranderen Kinz." 

Ik schudde mijn hoofd. "Het maakt niet uit dat je schuldig bent, ik ga iets regelen. Ik ga een advocaat zorgen..." "Kinz, stop! Ik moet boeten voor wat ik heb gedaan, ik vlucht al lang genoeg, ik kan niet nog langer vluchten voor wat ik heb gedaan"

"Hoelang heb je nog?" Een traan liep over mijn wang. "Het kan ieder moment voorbij zijn" "Je kunt dit niet toelaten"

"Maak je geen zorgen, ik heb een deal gemaakt dat als ik vastkom er nooit een link naar jou gelegd zal worden. Ik zal je carrière niet schaden. Ik kun het je namelijk ontzettend. Was ik maar zoals jij"

Stille tranen vielen over mijn wang. 

"Ik zal je zo vaak mogelijk bezoeken. Ik stuur je brieven en dingen op. Je bent mijn broer Dust, ik ga je niet in de steek laten omdat je dom bent geweest" Hij schudde zijn hoofd. 

"Pas op jezelf" 

Er werd hard op de deur geklopt. Dustin zuchtte hard. "Nee, zeg niet dat het waar is" Hij stond op en keek me nog een keer aan. 

"Dustin Ivory, je staat onder arrest wegens de moord op Oliver Dawson. Je hebt het recht om te zwijgen. Alles wat je zegt kan en zal tegen je gebruikt worden in de rechtszaal. Ook heb je het recht op een advocaat, kan je deze niet betalen zal de rechtszaal je er één toewijzen. Begrijp je je rechten zoals ik ze je zojuist heb voorgedragen?"

Ik liep naar de gang en keek toe hoe ze hem in de handboeien sloegen. "Dustin..." De agenten en Dustin keken me kort aan voor ze hem richting de politiewagen duwden. 

Moord?  

Dustin was nooit een engeltje geweest. Hij haalde altijd al rotzooi uit. Werd voor het eerst opgepakt toen hij nog maar 8 jaar was. West LA had die invloed op je en blijkbaar is hij nooit meer onder die invloed uitgekomen. 

Hij ging met de verkeerde mensen om, dat wist ik heel goed, maar ik had niet verwacht dat hij me op deze manier in de steek zou laten. Ik dacht dat hij slimmer was dan dit. 

Huilend belde ik Emily op en gaf ik het adres door. 

Binnen een kwartier stond ze in de deuropening die sinds het vertrek van Dustin nog niet was gesloten.

"Van wie is dit appartement?" "Dustin... We moeten wat dingen regelen want het is niet goed..."