Depression

Deel 17

Tevreden liep ik het kantoor van de platenbaas uit. Hij had toegestemd in het produceren van een nieuw album naar mijn smaak. Hij vond dat het goede publiciteit zou zijn als ik mijn eigen ding ging doen. De demo's van enkele nummers die al waren opgenomen vond hij geweldig. 

Het album had zijn naam al gekregen. Kinzly. Aangezien dit mijn album werd met liedjes over mijn gevoelens, jeugd en andere ervaringen vond ik mijn naam het beste passen. 

"Kinzly, wacht!" Shawn kwam aanrennen en stopte voor mijn neus. 

"Ik heb je interview gezien en ik wilde even zeggen dat ik trots ben op je" Ik glimlachte. "Dank je Shawn. Ik had een zetje nodig maar het komt uiteindelijk wel goed" Hij knikte. 

"Sorry dat ik de tour niet heb afgemaakt, ook al zijn jullie erg gestegen richting nummer 1" Hij knikte. "Het is geweldig..." 

"Maar?" Hij haalde zijn schouders op. 

"De band begint uit elkaar te vallen. Dennis en David twijfelen of dit wel voor hun is, en bij Lloyd is het geld naar zijn hoofd aan het stijgen. Hij en zijn nieuwe vriendin gaan iedere dag op stap" 

Het horen van Lloyd zijn naam was pijnlijker dan ik me had voorgesteld. 

"Dat had ik nooit van hem verwacht" Shawn haalde zijn schouders op. "Misschien kun je met hem praten. Ik bedoel, ik denk dat hij wel naar je zal luisteren" "Waarom? Hij is woedend op me, wat ik begrijp want de dingen die ik tegen hem heb gezegd zijn niet allemaal even leuk om te horen" 

"We weten allemaal nu waarom je zei wat je zei. Ik denk dat hij het nu wel begrijpt" Ik haalde mijn schouders op. 

"Kom je trouwens naar de grammy's aanstaande vrijdag?" Ik knikte. "Ik ga twee liedjes zingen"

"Nieuwe?" Ik knikte wederom. "Misschien zie ik je dan daarna wel, kunnen we iets gaan drinken" "Klinkt geweldig" Hij glimlachte en liep weer terug naar de studio waar hij vandaan kwam. 

Emily kwam naar buiten. "Weet je al welke nummers je wilt zingen? Die over je vader? Of misschien die over je gebroken hart" "Nee ik weet het nog niet goed..."

Lloyd had een vriendin, hij was verder gegaan, dat is logisch aangezien ik heb als stront heb behandeld maar het doet zoveel pijn. 

"Kinzly, gaat het wel?" Ik haalde mijn schouders op. "Niet echt, maar ik denk dat ik een idee heb voor een nummer, is er een studio vrij?" 

"Ik zal even voor je kijken, wacht hier" Ik knikte en haalde mijn schrijfboekje uit mijn tas en begon met schrijven van mijn gevoelens en ideeën voor het liedje. 

"Studio 4 is vrij" 

Met de mega koptelefoon op mijn hoofd luisterde ik voor de honderdste keer naar het nummer. Paul kwam binnen lopen en deed een andere koptelefoon op. "Gaat het?" Ik haalde mijn schouders op. 

"Dit is een geweldig nummer! Misschien iets voor op de grammy's vrijdag?" Ik knikte. "Maar met welk ander nummer?"

"Dat moet je zelf kiezen" "Nightingale, en dan deze?" Hij knikte. "Dat is denk ik wel het beste, qua overgang van nummers." Ik knikte en staarde naar de lege studio. 

"Heb je hem ooit verteld hoe je je voelt?" Ik schudde mijn hoofd. "Daar heb ik mezelf nooit de kans voor gegeven" 

"Heeft hij wel eens zijn gevoelens geuit naar je?" "Voor of na ik hem kapot heb gescholden?" Paul knikte. "Als je het niet probeert, krijg je hem nooit terug." 

"Ik weet het" 

"Kom, dan gaan we eten. Je hebt je nummers voor vrijdag, tijd om even rust te nemen" Ik knikte. 

~*~

Emily schonk alle glazen nog een keer in. "Dus misschien vallen ze wel uit elkaar?" Vroeg ze voor verduidelijking. "Dat is wat Shawn tegen me zei" Paul schudde zijn hoofd. "Ze hadden nog zoveel potentie" 

"Wat zei hij nog meer?" "Dat hij trots op me was om eindelijk mijn verhaal te delen" 

"Dat zijn we allemaal" Ik glimlachte. "Dat betekend veel voor me" Emily kneep in mijn hand. 

"Je krijgt ook heel veel steun van andere beroemdheden op je twitter. Ze zeggen allemaal dat het veel moed vergde om dit te kunnen doen. Dat nu jou tijd is om te stralen en dat iedereen achter je keuze staat." Zei Paul. 

"Mag ik misschien mijn telefoon weer terug, dat ik zelf weer over mijn berichten ga?" Paul keek naar Emily die een knikje gaf. Hij haalde de telefoon uit zijn zak en overhandigde het aan mij. "Ga er goed mee om" 

"Ja pap" Hij lachte en trok me in een knuffel. "Ik zal altijd als familie voor je klaar staan" 

"Ik hou van jullie"