Het leven van een popster. Geweldig zou je denken.
Geld in overvloed, iedereen wil met je gezien worden en iedereen kent je.
Toch is het niet altijd geweldig.
Paparazzi die je diepste geheimen wil uitvinden, van fotoshoot naar een interview.
Het...
vanaf nu gaat de tekst verder nadat Kinzly uit de kliniek is gekomen. De avond dat ze op stap ging was de avond dat ze in de badkamer werd gevonden met haar gesneden polsen. Eerdere hoofdstukken sluiten daar op aan. Vanaf hier zal het dus minder verwarrend zijn.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
"Vandaag praat ik met een jongedame bij mij aan tafel die een paar maanden geleden plots van de radar verdween. Ze stopte haar tour en brak afgelopen week ook nog eens het nieuws dat ze de tour niet zal afmaken omdat ze zich op haarzelf wil concentreren. Zelfs haar die-hard fans weten niet hoe het nou precies zit. Niemand wist dat het verhaal begon vroeg in haar jeugd. Ze is hier om haar verhaal te vertellen. Dames en heren, hier is Kinzly Ivory"
Ik glimlachte naar de camera en draaide naar Lindsey, de interviewster.
Een video begon met draaien terwijl ik ging zitten.
"Al jaren is ze staat ze in de spotlights, net 21 jaar en een pop-prinses. Ze betovert iedereen met haar glimlach. Zelfs voor haar beroemde jaren, droomde ze al van een leven vol muziek."
Lindsey glimlachte naar me. "Ik wil je een foto laten zien" Een foto van een jonge Kinzly haalde ze tevoorschijn, ik was rond de vijf jaar oud. Ik droeg een roze prinsessenjurk en had een plastic microfoon vast. "Wat zie je als je naar de ze foto kijkt?"
"Een meisje dat van optreden hield"
"Ondanks dat je zo van optreden hield, deed je nooit mee aan een talentenjacht voor kinderen. Je legde de microfoon neer voor je hem goed vast had."
"Mijn vader was een alcoholist, in het begin was het alleen in de avond maar toen hij zijn baan verloor begon hij soms om 11 uur in de ochtend al met drinken. Hij was woest als ik na school wilde zingen en dansen door de kamer. Hij heeft die microfoon door het raam gegooid en sloeg me toen ik begon te huilen. Dansen en zingen was voor irritante kinderen zei hij, ik wilde hem niet boos maken dus liet de microfoon liggen."
"Hoe ging je daar mee om?"
"Op school sloot ik me buiten, ik deed niet mee aan dansen en zingen, bang dat mijn vader erachter zou komen. Het maakte me een buitenbeentje. Kinderen begonnen met pesten en noemde me van alles, dikzak, nerd, het was verschrikkelijk"
"Dat heeft een hoop met je gedaan, daar ging het al mis"
"Het begon toen ik vijf was, die foto is een jong meisje dat toen al werd buitengesloten. Het pesten ging door en zelfs toen mijn vader ons verliet toen ik zeven was, pakte ik die microfoon niet op, niet langer bang voor mijn vader, maar voor de rest van de wereld. Het pesten deed me zeker veel, ik stopte met eten toen ik 9 jaar was en had last van boulimia. Mijn moeder wist niet wat ze met me aan moest en via school kreeg ik hulp aangeboden. Maar niemand wist dat de problemen dieper zaten, toen hield ik mensen al voor de gek met een lach"
"Wat verborg je?" "Mijn polsen, ik sneed mezelf om de pijn weg. Het was een manier om mijn schaamte te uiten. Ik schaamde me voor mijn eigen lichaam."
