Depression

Deel 5

"En nu... KINZLY! Laten we haar allemaal het podium op verwelkomen met een verjaardagsliedje!" Riep Shane door de microfoon. Dennis en Lloyd zongen luidkeels mee. De volle zaal begon mee te zingen terwijl ik nog aan de zijkant stond waar niemand me zag. 

"Je moet nu eigenlijk het podium opkomen en heel blij zijn" Zei mijn manager. "Hoe kan ik blij zijn terwijl mensen zijn neus in zaken van mij steken waar ze helemaal niks mee te maken hebben?" 

"Lieverd, laten we het daar morgen over hebben, oké? Probeer te genieten van je verjaardag zolang de avond nog duurt" Ik glimlachte. Ik haalde nog een keer diep adem aan en liep breed lachend het podium op. "Dankjewel!" Ik gaf Shane een korte knuffel. 

"Laten we de avond beginnen met een bekende!..." 

~*~

"Je hebt het weer geweldig gedaan zoals altijd!" Mijn manager opende de deur van de auto en liet me instappen. "Op naar je verjaardag" Ik glimlachte en stapte in de auto. 

"Komen er veel vrienden?" Vroeg Lloyd. Ik wist wat hij bedoelde. "Tuurlijk!"  Eerlijk gezegd kwamen er geen vrienden, alleen vage bekenden. Vrienden kon je niet hebben als een popster. Vrienden maken gebruik van je en zouden alleen met me om gaan om mijn geld en niet om mij. Net zoals mijn moeder. 

Ik stapte snel uit de auto en ging de club in. 

"Kinzly is gearriveerd! Laten we haar feliciteren!" Ik glimlachte. Ik pakte een shot van een  dienblad en glimlachte. "Op een geweldige avond!" 

Dansend ging ik door de club met vreemden en dronk ik glas naar glas leeg tot ik alles voelde draaien. Dat was voor mij het teken om te gaan zitten in de lounche. Ik plofte neer op de bank en zuchtte. 

"Je bent dronken" Ik rolde met mijn ogen. "Lloyd, je hebt een goed oog" Ik merkte dat hij met zijn ogen rolde waardoor ik hard moest lachen. "Hoeveel van deze mensen ken je persoonlijk?" Ik keek hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. "Dat is Romy en daar is Lena..." "Hoe goed ken je Romy en Lena?" 

Ik zuchtte. "Ben je altijd zo'n vervelend mannetje? Het is een feest, neem een drankje, misschien wordt je dan eindelijk leuk" Hij schudde zijn hoofd. "Ik drink geen alcohol" Ik schudde mijn hoofd hevig. 

"En jij wil vrienden met mij zijn? Mijn vrienden weten hoe ze moeten feesten, met drank!" Ik stond op en wankelde een beetje. "Kom, ik zal met je een drankje doen" "Kinzly, ik drink niet!" "Waarom? Ben je ziek?" 

"Nee, ik drink gewoon nooit. Ik drink nooit alcohol" Ik trok mijn bovenlip in verveling op. "Jij weet wel hoe je de feestsfeer moet verpesten zeg" Ik rolde mijn ogen en 'liep' toen terug naar de dansvloer waar ik met een jongen, waar ik zijn naam niet van wist, ging dansen. 

~*~

"Kinzly, de bladen staan vol met jou en Harvey" Ik trok mijn wenkbrauwen op. "Met wie?" "De jongen die je gister het hotel in sleepte" Ik grijnsde. "Ow die Harvey" Mijn agente gniffelde. "Hij zou wel een type voor je zijn Em" Zei ik met een knipoog naar Emily, mijn agente. 

"Ik zal mijn best doen om alle verhalen weg te wimpelen" Lloyd rolde met zijn ogen. "Mensen zijn het zo vergeten, ik bedoel Kinzly is het ook al vergeten" Ik gooide een vernietigende blik zijn richting op. "Wat is jouw probleem? Omdat ik wel plezier heb op een feest hoef je niet perse meteen te gaan haten" Hij zuchtte. "Laat maar" 

 ~4 maanden later

"Kinzly, praat tegen me" Ik draaide me om in het ziekenhuis bed. "Kinz" Ik mijn deken over mijn hoofd. "Rot op" 

"Geloof me dit zal je goed doen"  "Mij goed doen? Ben je helemaal gek geworden? Jij zou in deze kliniek moeten zitten, ik niet. Ik was gelukkig met mijn leven tot jij alles kwam verpesten!" Hij ging op mijn bed zitten. 

"Welk deel van rot op begrijp jij niet? Je hebt mijn carrière hiermee verpest! Je hebt mijn hele leven, mijn wereld verpest! Waarom? Ben jij nu wel gelukkig?" 

"Kinzly, ik ben niet blij dat ik je hierheen moest brengen. Ik hou van je en dit is het beste voor je ook al had ik het graag anders willen zien. Je bent depressief" Ik rolde met mijn ogen. "Weet je wel wat depressief is? Weet je wel waar je me voor uitmaakt? Ik ben niet suïcidaal en ik ben niet depressief! Ik ben gelukkig, was gelukkig" 

"Je was niet gelukkig. Je verstopt je voor de buitenwereld. Ik heb je alles over mij verteld, alles laten zien wie ik was. En in die vier maanden samen weet ik nog steeds amper iets over je" Ik rolde met mijn ogen. 

"Ik heb je niet gevraagd om alles over je leven eruit te gooien, dus wees dus ook niet gekwetst dat ik je niet mijn levensverhaal vertel." Hij zuchtte. "Blijf maar ontkennen Kinzly, je zult wel merken dat je eerst dat gevecht met jezelf zal moeten winnen tot je hier uit bent. Dus als je weg wil, als je weer verder wil gaan met onze tour, dan vertel, praat. Het is niet gezond om alles in te houden" 

"Niet iedereen is zo ingesteld. Ik praat niet en daardoor voel ik me gelukkig. Het gaat niemand ook maar iets aan wat er in mijn hoofd rondspookt, want het is mijn hoofd! Het is mijn hoofd en niemand heeft iets te zoeken in mijn hoofd! Ik praat niet! Einde discussie! Nou haal me hier uit want dit bed ligt voor geen meter!" 

"Ik heb je moeder gebeld. Je moeder is onderweg, misschien kan zij wat rede in je praten" "JE HEBT WAT GEDAAN?!" Hij keek me lang aan. "ERUIT! IK WIL JE NIET ZIEN! ROT OP! ROT OP UIT MIJN LEVEN! NU!!!"