Depression

Deel 27

"Kinzly, er is niks wat je kan doen. Het oordeel van de rechtbank staat vast en je broer heeft al ingestemd met het vonnis." Mijn advocaat keek me lang aan. "Waarom heeft hij niet gewacht tot de rechtszaak voor kwam, zodat er wat jaren af konden. Je kon dan nog zelfs regelen dat hij tot de zaak voor kwam thuis mocht komen." 

Hij knikte. "Dat zei ik ook tegen hem, maar hij wil het niet de kans geven om publicatie te krijgen. Hij wil jou beschermen." Ik zuchtte. 

"Ik voel me schuldig, hij gaat voor 15 jaar de gevangenis in en dat mede dankzij mij. Ik weet dat hij schuldig is, maar je had nog iets voor hem kunnen regelen." 

Emily legde haar hand op mijn schouder. "Er is niks meer wat we voor hem kunnen doen. Het enige wat je kunt doen is hem steunen in zijn beslissing" Ik zuchtte. 

De klok gaf al half vier aan. Om drie uur had ik met Lloyd afgesproken maar door het slechte nieuws was het compleet langs me af gegaan. 

Lloyd wist nog niet van Dustins zaak af. 

"Emily kan je me naar Lloyd brengen?" Ze knikte en gaf mijn jas aan. Mijn advocaat stond op en stak zijn hand uit. "Ik had meer voor je broer willen doen, onthou dat" Ik knikte. "Dat weet ik, het is niet jouw schuld" Hij gaf een kot knikje voor hij me alleen achter liet met Emily. 

Dennis deed de deur van het huis open. "Hij is niet vrolijk" "Dat vermoeden had ik al" Ik liep langs Dennis af en liep naar boven toe. Op zijn bed lag Lloyd, 

"Sorry dat ik te laat ben" Hij keek op en ging rechtop zitten. "Waar was je?" "Ik had een afspraak bij mijn advocaat die een beetje uitliep" Lloyd keek me verbaasd aan. "Je advocaat?" "Dustin, mijn broer, je hebt hem ooit gezien, hij zat in de problemen en mijn advocaat zou hem helpen" 

Ik ging naast Lloyd zitten en zuchtte. "En?" "Dustin heeft een deal van de overheid aangenomen om mij te beschermen en buiten publicatie te houden." "Wat heeft hij dan gedaan?" 

"Iemand vermoord..." Lloyd viel stil en keek voor zich uit. "Wat heb jij er mee te maken?"

"Als het uit zou komen dat mijn broer in de gevangenis zit voor moord, kan dat mij en mijn carrière negatief beïnvloeden." Lloyd knikte. "Zou dat jou iets uitmaken?" Ik schudde mijn hoofd. 

"Hij is mijn broer en ondanks dat hij schuldig is hou ik wel van hem. Hij is gewoon in het verkeerde milieu opgegroeid en heeft zich nooit los kunnen maken van zijn foute vrienden. Maar dat is nu te laat, hij heeft een deal voor 15 jaar aangenomen en hij is nu al onderweg naar de gevangenis. Ik kan hem volgende week pas weer bezoeken" 

Een stilte viel in de kamer en ik merkte dat Lloyd er moeite mee had. 

"Probeer het even los te laten" Hij trok me op zijn schoot en pakte mijn gezicht met beide handen vast. Ik keek hem in zijn ogen aan. 

"De jongens en ik hadden nog een idee wat we met je wilden bespreken" Ik trok mijn wenkbrauwen op. "Wat?" "Wat als we met zijn vijven een nummer schrijven?"  

Een nummer met de jongens schrijven.

Ik had al zo lang geen samenwerking meer gedaan omdat het vaak fout kon gaan. Een nummer samen schrijven is lastig omdat je samen overeen moet zien te komen over letterlijk alles. 

"Ik weet het niet, ik moet eerst mijn eigen nummers nog opnemen. Dan is er nog alles rond het uitbrengen van een nieuw album en een nieuwe tour plannen... Ik moet echt even kijken of ik dat moet doen, dat ik zeg maar niet te veel op mezelf neem." 

Dat was duidelijk niet het antwoord dat Lloyd wilde horen maar ik heb mezelf beloofd niet meer zoveel werk op mezelf te nemen en ondanks dat het me leuk zou lijken om met de jongens een nummer te maken lijkt het me op dit moment geen sterk plan. 

"Ik snap het" Lloyd draaide me van hem af en stond op. Ik zuchtte. "Lloyd..." 

"Meende je het eigenlijk toen je zei dat je het prima vond als we in publiek gingen daten want tot nu toe zijn we iedere keer thuis gebleven en een nummer samen schrijven zie je ook al niet zitten" 

"Ik wil best een nummer samen met jullie schrijven, maar niet nu, ik moet niet te veel op mezelf nemen en ik zit nu al op een grens. En het is niet expres dat we iedere keer bij iemand thuis afspreken... Ik wil serieus met je samen zijn maar je moet me begrijpen!" 

"Ik begrijp het heel goed" Hij opende zijn kamer en liep naar beneden terwijl ik nog steeds op zijn bed zat. 

Ik moest dit oplossen...