DVASIA PEAKS RESIDENCES, CITY OF LAURENE, XAVIERHELD COLONY
0525H (05:25am)
Tristan's Point Of View
Dahan dahan kong inikot ang door knob ng aking pinto, taking care not to make any single noise as I carefully moved my feet outside of my room.
Ramdam na ramdam ko parin ang lamig dala ng gabing hindi naming akalaing magbabago muli sa takbo ng aming buhay ni Stella.
Everything was okay back then. Everyone had moved on. I accepted my fate, as well as my sister.
When all were peaceful and in order, suddenly with one move..
Everything will change.
Soon.
Napatigil ako as I noticed someone sitting on the sofa with the lights all turned off. She did not even bother to bring along her blanket to protect herself against the cold morning breeze.
She just sat there, barely without sleep for the rest of the night. Her face stares towards the door, like she's looking miles away from her mind.
On her hands, she was holding a document.
The document that might soon change the way of our lives.
Again.
Napahawak ako railings ng hagdan habang buong tahimik kong pinagmasdan ang tulalang si Stella mula sa madilim na sala.
Kunot noo akong napakapit saaking hinahawakan habang muli kong hinahalungkat saaking isipan ang mga sariwang pangyayari, 2 oras na ang nakalipas.
TRISTAN'S FLASHBACK 2 HOURS AGO
Tanging ang tunog ng mga maninipis na papel na kumawala sa mga kamay ni Stella ang narinig sa apat na sulok ng salang aming kinalalagyan.
Pilit kong pinapakalma ang pangangatog ng katawan ng aking gulat na gulat na kapatid mula sakanyang mga nabasang nagbigay ng kaguluhan saaming isipan.
Agad akong tumingala sa mukha ng dalawang taong sinadya pa ang kalaliman ng madaling araw upang ihatid saamin ang nasabing resulta ng analysis.
"To..To..totoo bang mga nabasa ko ngayon?"
Lakas loob, ngunit nauutal na tanong ang aking kapatid mula saaking mga bisig.
"Yes, indeed. No doubt, miss Franz."
Napabalikwas ako ng tingin sa nang marinig ang isang firm, yet maamong boses ng isang matangkad na lalaking nakasuot ng uniporme ng Xavierheld.
On his shoulders lays his thick moss-green scarf. The insignia of his loyalty to the Elite Forces. Kung ganoon, hindi siya isang pipitsuging opisyal.
Kusang isinuri ng aking mga mata ang kanyang kabuuan habang nakatayo mula sa tabi ng nakaupong admiral.
I just felt uncomfortable and strange as I stare upon his silvery short gray hair that illuminates against the faded glow of the lamp behind him.
Mukhang napansin niya ata ang aking mapanuring pagsulyap at sinuklian ako ng isang kakaibang ngiting agad kong pinagdudahan.
"Captain Reo's reports are the confirming results, Stella. The truth is now in front of you."
Admiral Maris with her serious tone seated in front of us.
"The memories of Captain Vaughn Meinhardt are all in there. Trust me." The so-called Captain Reo Christophers then added.

YOU ARE READING
Code 365 Project Memory
Science Fiction2 years had passed since the infamous Battle Of Valfreya had came to an end, isang Peace Treaty between the Earth Alliance Forces and Xavierheld Government ang matagumpay na nagpalaganap muli ng kapayapaan at katahimikan sa bawat sulok ng Planet Ear...