Τυχαία.. Τα Πιο Ωραία

κεφάλαιο 9

Μετά τα χθεσινοβραδινά ζήτημα αν κοιμήθηκα και καθόλου και έπρεπε να ξυπνήσουμε νωρίς σήμερα.. Τα καμάρια μας έπαιζαν στις 6 το απόγευμα και έπρεπε να είμαστε εκεί κατά της 4. Μας έδωσαν εισιτήρια VIP και από ότι φαίνεται πρέπει να είμαστε νωρίς εκεί.. Δεν τα καταλαβαίνω αυτά. Εγώ απλά ακολουθώ την έφη.. Αυτή ξέρει. Σηκώθηκα μετά από πολύ προσπάθεια και ετοιμάστηκα. Ετοίμασα και την κάμερα και..
"γεια σας παιδιά.. Τι μου κάνετε;; από ότι ξέρετε είμαι Αθήνα για τον αγώνα σήμερα και εχουμε πολλά να κάνουμε.. Θα είναι μεγάλη μέρα.. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο.. Πως σας φαίνεται το ντύσιμο; για πρώτο αγώνα είναι καλά;;" έλεγα όταν ακούω ξαφνικά ένα χτύπο στην πορτα
"πάμε να δούμε ποιος είναι.. *ανοιγω την πόρτα και είναι η εφη* μα φυσικά είναι η εφαρα... Πες ένα γεια ρε έφη.. "
"γεια σας παιδιά.. Τι κάνετε;; " λέει η εφη.. Όταν παρατήρησα ότι φορούσε την φανέλα του Τολη και στα χέρια της είχε μια σακούλα..
"από ότι φαίνεται η έφη ντύθηκε πιο κατάλληλα από εμένα.."
"μην ανησυχείς θα ντυθείς κι εσύ κατάλληλα.. Αυτό είναι για εσένα" λέει η έφη και μου δίνει την σακούλα που κρατούσε.. Είχα μια υποψία σχετικά με το τι είναι. Την ανοίγω και οι υποψίες μου επαληθεύτηκαν.. Ήταν μια φανέλα με το νούμερο και το όνομα του Κώστα.
"παιδιά δείτε.. Τελικά η μέρα ξεκίνησε καλά εε;; με δωράκια... Σε ευχαριστώ ρε εφη"
"δεν είναι από εμένα και το ξέρεις πολύ καλά.. Είναι από τον Κωστή.. Έστειλαν τις φανέλες τα καμάρια μας σήμερα το πρωί.. "
Κλείνω την κάμερα και αλλάζω και βάζω την φανέλα..
"λοιπόν πως είμαι;; " ρωτάω την εφη
"κούκλα.. Θα ξετρελαθεί ο άλλος μόλις σε δει.. " λέει η έφη και κοκκινιζω " πιο κοκκίνισε το κοριτσάκι μου.. Για καλό το είπα.. Θα ξετρελαθεί ο άλλος.. Αντε πάμε όμως.. " με έδιωξε κακήν κακώς από το δωμάτιο μου η έφη και κατεβήκαμε.. Μπήκαμε στο αυτοκίνητο που νοικιάσαμε και πήγαμε για φαγητο.. Έβγαλα την καμερα
"λοιπόν είμαι εδώ με τον σουμαχερ στο αυτοκίνητο και πάμε να φάμε.. Το καλό είναι ότι ξέρει που πάμε και δεν χαθηκαμε ακόμα.. "
"έλα ρε Αλεξία... Εντάξει.. Αα και σε ευχαριστώ για το σουμαχερ.. Εσύ πότε θα γίνεις Χάμιλτον;; " ρωτάει η εφη και γυρνάω την κάμερα προς το μέρος της και κάνει μια αστεία γκριμάτσα στην καμερα
"εγώ Χάμιλτον δεν ξέρω πότε θα ξανάγινω.. Αντε ποτέ φτάνουμε;; "
"δηλαδή έχεις δίπλωμα;; "
"ναι αλλά δεν οδηγάω.. Μια φορά χτύπησα με το αμάξι και από τότε φοβάμαι να πιάσω τιμόνι στα χέρια μου.. Άρα από ότι φαίνεται εγώ είμαι ο σουμαχερ και εσύ ο χαμιλτον"
Συνεχίσαμε την διαδρομή και εγώ τραβούσα βίντεο.. Με τις τρελές μας και τα τραγούδια που λέγαμε και άλλα τέτοια παλαβά.. Πήγαμε φάγαμε και η ώρα είχε ήδη πάει 3 και ήμασταν στην άλλη άκρη της πόλης και είχαμε μάξιμουμ μια ώρα για να φτάσουμε στο γήπεδο.. Και τα πράγματα έγιναν ακόμα χειρότερα γιατί έχει απίστευτη κίνηση στο δρόμο..
"παιδιά έχει απίστευτη κίνηση στο δρόμο.. Είναι τρις και μισή και το τελευταίο μισάωρο ζήτημα να κουνηθήκαμε 3 χιλιόμετρα και έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας και καθόλου χρόνο.. Ελπίζω να προλάβουμε πάντως" λέω στην κάμερα και την κλείνω.. Πρέπει να κρατήσω μπαταρία για τον αγώνα..
"Πφφ δεν θα φτάσουμε ρε έφη.. Και μετά ο Κώστας θα μου το χτυπάει για πολύ καιρό.. " με έπιασε η απαισιοδοξία μου και η αρνητικότητα..
"εε όλα καλά θα πάνε.. Θα προλάβουμε να παμε.. Θα δεις.. "
"ναι καλά.. "
"ξέρω εγώ έναν δρόμο και θα φτάσουμε γρήγορα.. "
"οχχ κατάλαβα.. Τώρα είναι που σίγουρα θα χάσουμε τον αγώνα.. " είπα ασυναίσθητα και είδα το βλέμμα που μου έριξε η έφη και γέλασα.. "εντάξει πλάκα κάνω.."
Τελικά όντως παιδιά 4 παρά 5 ήμασταν στο γήπεδο.. Δεν πρέπει να ξαναμφισβητισω την έφη.. Έβγαλα την κάμερα
"και ναι παιδιά φτάσαμε επιτέλους στο γήπεδο.. Δεν έχει και πολύ κόσμο οπότε θα μπούμε γρήγορα.. Τελικά η έφη οδηγάει όχι αστεία.. "
"ναι όταν τα έλεγα εγώ γελουσατε" πετάγεται η εφη
"ναι Οκ νομίζω ότι πρέπει να σου ζητήσω συγνώμη.. Είσαι απίστευτη οδηγός τελικά.. Πάμε τώρα να δώσουμε τα εισητηρια-πασο και μετά θα πάμε στις θέσεις μας... Μόνο εγώ είμαι ενθουσιασμένη η είστε κι εσείς;"
"παιδιά αυτή είναι ενθουσιασμένη γιατί θα δει τον Κώστα.." λέει η εφη
"ναι και;; λες και είναι κανένα μυστικό.. Το έχουν πάρει πρέφα όλοι από την φανέλα που φοράω.. "
Συνέχισα να τραβάω βίντεο.. Κάποιες στιγμές σταματούσα και κάποιες άλλες ξεκινούσα πάλι.. Ήταν κάτω οι παίκτες και έκαναν ζέσταμα.. Και ήταν και ο Κώστας.. Ανυπομονούσα να ξεκινήσει ο αγώνας.. Επιτέλους βγήκαν οι ομάδες στο γήπεδο άρα σε λίγο θα ξεκινούσε το παιχνίδι. Ακούστηκε πρώτα ο ύμνος του Βελγίου και μετά ο δικός μας. Και ξεκίνησαν να παίζουν. Ήταν και ο Κώστας στην αρχική εντεκάδα. Τελικά το Βέλγιο ήταν καλό.. Καλύτερο από όσο περίμενα αλλά λένε ποτέ μην αμφισβητείς τον αντίπαλο σου και έτσι είναι. Το πρώτο ημίχρονο έληξε χωρίς κάποιο σπουδαίο γεγγονος αν εξαιρέσεις τα αμέτρητα φαουλ που έκαναν στους δικούς μας. Με όρεξη ήρθαν μου φαίνεται. Ήταν ημίχρονο και ήταν η μοναδική ευκαιρία που είχα να τραβήξω βίντεο οπότε έβγαλα την κάμερα
"ημίχρονο τώρα και εντάξει.. Όσοι βλέπετε τον αγώνα βλέπετε τι σφαγή γίνεται εκεί κάτω.. Με όρεξη ήρθαν και δεν έχει βγάλει ούτε μια κάρτα ο άλλος αλλά μόλις κάνουμε εμείς φαουλ στους άλλους κατευθείαν κάρτα. Είναι θαύμα που δεν έχει αποβληθεί κανένας ακόμα. Ελπίζω όλα να πάνε καλα"
"ώστε εσύ είσαι του Βελλιου και εσύ του σταφυλιδη; " γυρνάμε πίσω και βλέπουμε την μιρκετα.. Πως ξέρω εγώ την μιρκετα;; Πφφ μιλάς σε ποδοσφαιροφιλη.. Όλα τα ξέρω..
"αυτή είναι του Βελλιου εγώ δεν είμαι του σταφυλιδη όμως.. " απαντάω και ακουω την έφη από δίπλα να ψιθυρίζει "ακομα"
"εγώ είμαι η μιρκετα. " μας συστηθηκε
"εγώ είμαι η έφη και αυτή είναι η Αλεξία.. "
"χάρηκα για την γνωριμία κορίτσια.. "
Αυτή κανονικά καθόταν πίσω μας αλλά μετά ήρθε και έκατσε δίπλα μας. Πιάσαμε την κουβέντα και μιλούσαμε. Για πότε ξεκίνησε το δεύτερο ημίχρονο ούτε που το κατάλαβαμε.. Ελπίζω όμως να πάμε καλά.. Εντάξει στην αρχή του ημιχρόνου τα πράγματα κυλούσαν σχετικά ήρεμα.. Ώσπου έβαλε γκολ από το πουθενά το Βέλγιο. Τώρα έγιναν ακόμα πιο δύσκολα τα πράγματα για την ψυχολογία των παικτών. Δεν ήθελαν να κάνουν ούτε την ίδια αρχή αλλά ούτε και τα ίδια λάθη με τα προκριματικά του euro 2016. Ελπίζω να πάμε καλά.. Έχει χρόνο ακόμα το παιχνίδι..