Τυχαία.. Τα Πιο Ωραία

Κεφάλαιο 26

Κώστας POV

Νομίζω πως μόλις τώρα πρεπει να εχασα τον φίλο μου και με το δίκιο του. Δεν θα μπορούσα να έχω κάνει ή να έχω πει μεγαλύτερη βλακεία.
Σιγά και μη που δεν νοιαζεσαι για την Αλεξία.. μου πετάει το υποσυνηδειτο μου!

Ημουν στο σαλόνι και σκεφτόμουν τι να κάνω. Τη σκέψη μου διέκοψε το τηλέφωνο μου. Παρακαλούσα να μην ηταν ο Σάββας για να μην μάθω άσχημα νέα. Παίρνω το τηλέφωνο στα χέρια μου και βλέπω οτι ηταν ο Τόλης. Ο δεύτερος χωρισμένος της παρέας..

"Ελα Τόλη.."
"Ελα ρε συ Σταφ.. Τι γίνεται;;"
"Τι να γίνει μωρέ;; Δεν τα εμαθες;;" τον ρωτησα
"Για το ατύχημα της Αλέξιας;"
"Ναι.."
"Εμαθες τίποτα; Είναι καλά;;" με ρώτησε ανήσυχος.
"Δεν ξέρω.. Μαλωσα με τον Σάββα και δεν προλαβα να μάθω" του αποκάλυψαν και ήμουν σχεδόν σίγουρος για την έκβαση αυτής της συνομιλίας
"Γιατι μαλωσατε;" με ρώτησε
"Γιατί.." δεν πρόλαβα να απαντήσω
"Μονο μην μου πεις οτι ειπες η έκανες αυτό που νομίζω" τον άκουσα να μου λέει
"..."
"Μην μου πεις οτι αποφάσισες να μην έρθεις γιατί χωρισατε.."
Δεν απάντησα και συνέχισε να μου τα χωνει..
"Πας καλά μωρέ;; Τόσο καιρό δεν σου τα έλεγα αλλά τώρα δεν μου γλυτωνεις.. Δεν μιλαω, δεν μιλάω αλλά τώρα παραγινε το κακό.. Δεν έκανε τίποτα απολύτως η Αλέξια.. Ο τύπος την εκβίασε. Δέχτηκε να βγει μαζί του για να την αφήσει στην ησυχία της και να μπορείτε να είστε μαζί άφοβα. Αν δεν είχατε χωρίσει, ο Σάββας δεν θα την ανάγκαζε να παει στον Κλαους και τώρα δεν θα ηταν στο νοσοκομείο. Γι'αυτο μην τολμησεις να πεις ότι εσύ δεν εχεις καμία δουλεια εκεί... Εσύ εισια ο πρώτος που θα έπρεπε να είναι εκεί.. Γι'αυτο πάρε μια απόφαση και κανόνισε να είναι η σωστή πριν να είναι πολύ αργά και την χάσεις για παντα.. Πρέπει να κλείσω. Θα τα πούμε.. Γειά!"
"Γεια.."

Δεν μπόρεσα να πω τίποτα άλλο γιατί σκεφτόμουν τα λόγια του Τόλη.. Είχε δίκιο! Το ήξερα απο την αρχή οτι η Αλέξια δεν θα μπορουσα να κάνει κάτι τέτοιο! Αλλά κάτι μεσα μου δεν με άφηνε να το αποδεχτω! Πήρα το κινητό και μπήκα να κλείσω εισητήρια. Η συντομότερη πτήση ειναι σε τρεισιμιση ώρες. Στο τσακ θα προλάβαινα. Πήγα κατευθείαν στο δωμάτιο να μαχεψω κάποια πράγματα. Δεν ήξερα για ποσο καιρό θα εμένα Ελλάδα.
15 λεπτα αργότερα είχα ηδη μαζεψεια τα πράγματα και ήμουν έτοιμος να φυγω. Απλα προσευχομουν να μην πάθει τίποτα όσο θα ταξίδευα. Δεν θα το συγχωρούσα ποτέ στον εαυτό μου. Μπήκα στο αυτοκίνητο με κατεύθυνση το αεροδρόμιο. Ευτυχώς δεν είχε πολύ κινηση και εφτασα έγκαιρα στο αεροδρόμιο και εδωσα κατευθείαν την τσάντα μου στον έλεγχο. Εστειλα αμέσως μήνυμα στον Γιάννη και στον προπονητή για να τους ενημερωσω για την απουσία μου απο τις προπονήσεις. Οση ωρα περιμενα μέχρι να ξεκινήσει η επιβίβαση, καθόμουν και σκεφτόμουν.
Τι σκεφτόμουν; Πόσες βλακειες εκανα τον τελευταιο καιρό, πόσο λάθος έπραξα με την Αλεξία και τι θα έκανα μετα αν πάθαινε κάτι σήμερα.. Η αναμονή ήταν ανυπόφορη οπότε αποφάσισα να πάρω τον Σάββα.

"Ελα..." μου απάντησε ψυχρά.
"Ξέρω ότι εισαι θυμωμένος αλλά.." ξεκίνησα να λέω αλλά με διέκοψε αμέσως..
"Δεν είμαι θυμωμένος.. Απογοητευμένος είμαι απο την συμπεριφορά σου. Δεν το περίμενα αυτό απο εσένα.." μου απάντησε ψιθυριστά.
"Το ξέρω. Πως είναι η Αλεξία; Και γιατί μιλάς ψιθυριστά;" τον Ρώτησα γεμάτος περιέργεια..
"Είναι καλά.. Πριν λίγο βγήκε απο το χειρουργείο, σε λίγο θα τη μεταφέρουν σε δωμάτιο και απλα μετά θα περιμένουμε να ξυπνήσει.."
"Πάλι καλά! Σε 4 ωρες θα είμαι εκεί!"
"Το εννοεις;" με ρωτάει
"Ναι.. Είμαι στο αεροδρόμιο και έρχομαι! Μπορεί να μην ξέρω τι θα γίνει μετα ανάμεσα σε εμένα και την Αλεξία αλλά αυτό που ξέρω με σιγουριά είναι οτι δεν θα συγχωρεσω ποτε τον εαυτό μου αν πάθει κάτι.."
"Κώστα.."
"Λοιπον πρεπει να κλείσω γιατί ξεκινάει η επιβίβαση! Στείλε μου το νοσοκομείο και το δωμάτιο στο οποίο είναι και σε παρακαλώ πρόσεχε την!"
"Εντάξει.. Λοιπον καλό ταξίδι.."
"Σε ευχαριστώ.. Θα τα πούμε" του ειπα και απενεργοποιησα το κινητό.

Ανεβηκα στο αεροπλάνο και απλα ανυπομονουαα για τη στιγμή που θα φταναμε. Εκείνη ακριβως την στιγμή άρχισα να καταλαβαίνω ποσο σημαντική είναι η Αλεξία και ήμουν πλεον σίγουρος οτι θα εκανα οτι περνάει απο το χέρι μου για να τα ξαναβρουμε..

Ανεβηκε νεο κεφάλαιο.. Είμαι ασυγχωρητη και αδικαιολόγητη για αυτήν την κατασταση.. Ημουνα πολυ πιεσμένη με την σχολή και την εξεταστική τον τελευταιο καιρό..