Τυχαία.. Τα Πιο Ωραία

Κεφαλαιο 22

Η προηγούμενη μερα, ευτυχώς, εξελίχθηκε χωρίς ευτράπελα.. Μακάρι να μπορουσα να πω το ίδιο και για την σημερινή..

Οι γονεις μου φαίνεται να δέχτηκαν την παρουσία του Κώστα στη ζωή μου και αυτό ήταν πολύ σημαντικό. Αυτό που με ένοιαζε πιο πολύ είναι να τον συμπαθήσει ο μπαμπάς μου. Μπορεί για άλλα πράγματα να μην χρειάζομαι την έγκριση του αλλά για το συγκεκριμένο ζήτημα δεν σηκώνω κουβέντα.. Θελω ο σημαντικότερος άνδρας της ζωής μου να γνωρίσει και να τα πηγαινει καλά με το άτομο στο οποίο θεωρητικά παραδίδει τη σκυτάλη..

Το πρωί ξυπνησα σχετικα νωρις... Βασικά για να το θέσω σωστα παίζει να μην κοιμηθηκα καθόλου όλο το βράδυ! Γιατί; Ελα μου ντε.. Ημουν ευτυχισμενη, οι γονεις μου γνώρισαν τον Κώστα και τον συμπαθησα... Ολά θα έπρεπε να είναι καλά! Αλλά όχι! Ξέρετε τι συνειδητοποιησα εκείνη τη στιγμη; τα πράγματα έγιναν πλεον σοβαρά και αυτό με τρομάζει! Και όλο αυτό σημαίνει οτι μεγαλώνω και θα έχω περισσότερες ευθύνες.. Δεν μου αρέσει να μεγαλώνω! Είναι μια παγίδα όλο αυτό.. Είναι ενα ψέμα οτι αξίζει να μεγαλωνεις, οτι σιγά σιγά φτιάχνεις τη ζωή σου.. Ούτε καν..

"Μωρό μου;" με ξυπνάει απο το λήθαργο ο Κώστας
"Ελα μωρο μου... Καλημέρα"
"Τι επαθες;" με ρωτάει
"Τίποτα.. Απλα σκεφτόμουν κάτι! Τίποτα σοβαρό! Ολά καλά!" απανταω και του δίνω ενα ψεύτικο χαμόγελο..
"Αντε καλά.. Λέω να σε πιστέψω!"
"Μην ανησυχεις μωρό μου.. Ολά καλα.. Αλήθεια" προσπάθησα να τον καθησυχασω..
Βασικά εκείνη την στιγμή δεν ήξερα αν καθησυχαζα τον εαυτό μου η αυτον..

"Εντάξει! Αα και με πήρε ο Σάββας και μου είπε να πάμε για μεσημεριανό και μετα εγώ μάλλον θα φύγω κατευθείαν"
"Τώρα γιατί μου θυμίζεις οτι θα φύγεις;;"
"Συγνώμη ρε μωρό μου.." μου λέει και με φιλάει..

Πήγε να ετοιμαστεί, ενώ εγώ ετοιμαζα το πρωινό! Αφού ετοιμαστηκε, ήρθε στην κουζίνα να φαει πρωινό! Εκατσε και αρχίσαμε να τρώμε! Σιγουρα κάτι το οποίο θα μπορουσα να συνηθισω!
Καθόμουν και τον χαζευα.. Ενταξει! Αν δεν με ήξερε σίγουρα θα με παιρνουσε για καμία τρελή! Σίγουρα..

"Τι με κοιτάς έτσι;; έχω τίποτα στο προσωπο μου;" με ρωτάει ξαφνικα
"όχι μωρο μου! Απλα όλο αυτό που καθόμαστε και τρώμε μαζί πρωινο... Μου αρέσει πολύ σαν εικόνα!!"
"Χαίρομαι μωρο μου! Θα ήθελα κι εγώ κάποια στιγμή αυτό να γίνει το μέλλον μας!"

Συνεχίσαμε να τρώμε και να χαζολογαμε! Οτάν τελειώσαμε με το φαγητό, αποφασίσαμε να πάμε καμία βόλτα ή για κανένα καφέ πριν το φαγητό! Πήραμε και τον Σάββα με την Κατερίνα να ερθουνε μαζί. Η Έλενα με τον Βασίλη δεν μπορούσαν να έρθουν γιατί έπρεπε να κλείσουν το κεντρο και την εκκλησία