Τυχαία.. Τα Πιο Ωραία

Κεφάλαιο 20

"Χρόνια πολλά μωρό μου και ευτυχισμένο το νέο έτος" τον ακούω να λέει ενώ εγώ προσπαθούσα να ξεπεράσω το σοκ.
"Μα καλά.. Πώς;;" δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξη από το σοκ
"Πήρα το αεροπλάνο και ήρθα.. σου το είχα πει άλλωστε! Θα συναντιόμασταν γρηγορότερα από όσο φανταζόσουν" μου λέει και με αγκαλιάζει!
Δεν ήθελα να βγω από την αγκαλιά του.. μου είχε λείψει τόσο πολύ!

"Καλά ρε συ, μέχρι τελευταία στιγμή περίμενες εσύ για να εμφανιστεις; Η Αλεξία είχε φρικάρει που δεν απαντούσες στα μηνύματα! " του λέει ο Σάββας
"Έπρεπε να γίνει έτσι ρε.." απαντάει ο Κώστας
"Καλά ήσασταν όλοι στο κόλπο;;" ρωτάω εγώ ακόμα σοκαρισμένη
"Όλοι εκτός από την Έλενα και τον Βασίλη"

Εκείνη την στιγμή πλησιάζουν η Έλενα και ο Βασίλης για να γνωρίσουν, επιτέλους, τον Κώστα.

"Λοιπόν να σας συστήσω! Από εδώ ο Κώστας, το αγόρι μου και από εδώ ο Βασίλης και η Έλενα, Χρόνια φίλοι μου και το ζευγάρι που θα παντρεψω"
"Χάρηκα πολύ παιδιά"
"Κι εμείς χαρήκαμε! Επιτέλους γνωρίζω τον Κώστα για τον οποίο έχω ακούσει τόσα πολλά" λέει η Έλενα.

Συνεχίσαμε χαλαρά να συζητάμε! Βασικά οι περισσότεροι είχαν περικυκλώσει τον Κώστα. Βλέπω την Κατερίνα να έρχεται προς το μέρος μου!

"Τι έγινε; σου άρεσε η έκπληξη;" με ρωτάει
"Είναι τέλεια.. Δεν θα μπορούσα να ζητήσω τίποτα παραπάνω για την σημερινή μέρα.."
"Αλλά;" με ρωτάει.. Είναι τρομακτικό το Πόσο Καλά με ξέρει..
"Αλλά θέλω κι εγώ λίγο χρόνο μαζί του!" Λέω παραπονεμενα.
Μάλλον την συζήτηση μας άκουσε η Έφη Γιατί την επόμενη στιγμή την ακούω να λέει
"Οκ παιδιά.. Ο σταφ δεν έκανε έκπληξη σε εμάς Αλλά στην Αλεξία! Ας τους αφήσουμε λίγο μόνους"
Αγία αυτή η κοπέλα! Να θυμηθώ να ανάψω μια λαμπάδα ίσα με το μπόι της!
"Ναι ναι συμφωνώ! Να ετοιμαστούμε κιόλας η πάρουμε ότι μικροπράγματα χρειάζονται τα κορίτσια και σε 20 λεπτά φεύγουμε" λέει ο Σάββας
"Ναι ναι! Εμείς θα παμε σπίτι Γιατί θέλω να αλλάξω παπούτσια" λέει η Έλενα και φεύγουν με το Βασίλη.
Οι υπόλοιποι άρχισαν να ετοιμάζονται και εγώ με τον Κώστα κάτσαμε στον καναπέ!
"Ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω ότι είσαι εδώ!" Του λέω και τον αγκαλιάζω.. Πόσο πολύ μου είχε λείψει
"Έπρεπε μωρό μου! Έπρεπε να μπει Καλά η χρονιά! Και ξέρω ότι η χρονιά μου δεν θα έμπαινε καλύτερα!" Μου λέει και με φιλάει
"Λοιπόν.. Τώρα ξέρω ότι και η δικιά μου θα πάει καλά! Είμαστε όλοι μαζί, όλοι οι φίλοι μας εδώ κι εσυ μαζί! Δεν θα μπορούσα να ζητήσω τίποτα καλύτερο! Αλλά επίσης ξέρω ότι και τα καλά δεν κρατάνε πολύ! Για πόσο θα κάτσεις;" τον ρώτησα.. ξέρω ότι δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή Αλλά έπρεπε να μάθω.
"2 Ιανουαρίου το βράδυ είναι η πτήση μου! Προσπάθησα να κλείσω έτσι την πτήση ώστε να σε χαρώ όσο το δυνατόν περισσότερο!"
"Ωραία και που μένεις;" τον ρωτάω
"Στο ξενοδοχείο με τον Τόλη! Έκλεισε το δωμάτιο μέχρι της 2 του μηνός αν και φεύγουν σήμερα με την Έφη! Έχουν να προλάβουν ένα οικογενειακό τραπέζι"
"Ωραία μιας και είπες οικογενειακό τραπέζι, έλα το μεσημέρι να φας σπίτι μου μαζί με τους δικούς μου! Μην σε τρομάζει όλο αυτό.. χαλαρά!" Του λέω
"Εντάξει μωρό μου! Τιμή μου να γνωρίσω τους ανθρώπους που δημιούργησαν αυτο το πλάσμα"
"Ρε..."
"Τι;;"
"Σ'αγαπάω.. παρά πολύ.." του λέω και τον φιλάω ξανά
"Κι εγώ μωρό μου.. Κι εγώ" μου λέει και με αγκαλιάζει
"Αααα και για να έχουμε καλο ερώτημα! Πόσο καιρό το ετοιμαζες όλο αυτό;"
"Εδώ κι ένα μήνα περίπου.. βόλεψε Ακόμα περισσότερο που ήρθες για τα Χριστούγεννα"
"Απλά φαντάσου να είχαμε και οι δυο την ίδια ιδέα.. να πήγαινα εγώ Γερμανία και εσύ να ερχόσουν εδώ.. τραγικό!"
"Ναι αλλά μην το γελάς! Με τα μυαλά που κουβαλάς εσύ όλα μπορώ να τα περιμένω" μου λέει και εκείνη την ώρα μπαίνουν στο σαλόνι και τα υπόλοιπα παιδιά, κάτι που σημαίνει ότι ήταν ώρα να φεύγουμε. Μετά από 5 λεπτά φτάσαμε στο μαγαζί, μπήκαμε μέσα και πηγαίναμε προς το τραπέζι μας..
Από εκεί και έπειτα το χάος.. Τελικά είναι αλήθεια ότι αν πιεί ο άνθρωπος αλλάζει εντελώς.. Εγώ δεν πίνω ούτως ή άλλως. Ο Κώστας και ο Τόλης δεν ήπιαν Γιατί είναι αθλητές Αλλά όλοι οι υπόλοιποι; να δω πως θα τους μαζεύουμε όλους αυτούς!
Χορεύαμε και διασκεδάζαμε χαλαρά όταν ξαφνικά πλησιάζει ο σερβιτόρος και αφήνει Ακόμα ένα μπουκάλι στο τραπέζι μας. Τι στο..;
"Εε δεν το παραγγείλαμε εμείς αυτό! Πρέπει να έγινε κάποιο λάθος!" Λέω στο σερβιτόρο.
"Όχι κανένα λάθος!" Απαντάει ο σερβιτόρος και συνεχίζει λέγοντας "Είναι από την παρέα στο μπάρ" ολοκληρώνει την πρόταση του υποδεικνύοντας ακριβώς την παρέα. Μόλις τους είδα Έπαθα ένα μικρό σοκ. Τους ήξερα; εννοείται! Είναι τόσο μικρή η πόλη που θέλοντας και μη τους γνωρίζεις όλους. Αλλά αυτός δεν είναι ο λόγος που γνωρίζω την συγκεκριμένη παρέα. Σήμερα έπρεπε να τους δω;; τόσα μαγαζιά, εδώ βρήκαν να έρθουν; Όχι Όχι δεν εχω πρόβλημα με όλη την παρέα.. Προς Θεού! Μόνο με ένα άτομο.. Τον Γιώργο.. και ποιος είναι ο Γιώργος;; Μια πολύ μεγάλη ιστορία.. Αααα Είναι και ο πρώην μου! Γιατί έπρεπε αν τον ξαναδώ τώρα; και γενικά Γιατί έπρεπε να τον δω;
"Ποιοι είναι αυτοί μωρό μου;" με ρωτάει ο Κώστας
"Εεε;" τον ρωτάω σαν χαμένη
"Σε ρώτησα Ποιοι είναι αυτοί;" επαναλαμβάνει την ερώτηση του ο Κώστας! Τι του λέμε τώρα; την αλήθεια μου πετάει το υποσυνείδητο μου..
Αα Ναι υπάρχεις κι εσύ και δίνεις και τις χειρότερες συμβουλές Αλλά μια σχέση δεν βασίζεται στο ψέμα.. Ούτε και στα πολύ μικρά..
"Εεμ είναι ο πρώην μου και οι φίλοι του"
"Μάλιστα.. και τώρα τι θέλει και κερνάει και μπουκάλια;;"
Παρατήρησα κάτι στο ύφος του όσο μιλούσε.. κάτι που δεν θυμάμαι να το είχε ξαναπαθει!!
Ζηλεύει.. ολοκληρώνει την σκέψη μου το υποσυνείδητο μου