Τυχαία.. Τα Πιο Ωραία

Κεφάλαιο 31

Είχα καιρό να κοιμηθώ τόσο καλά και ήρεμα. Σίγουρα είσαι καλά όταν  ξυπνάω δίπλα στον Κώστα μου. Κατάφερα να ξεχαστώ από όλα όσα έγιναν πριν έρθω. Έστω και λίγο. Κάτι είναι και αυτό. Αποφεύγω ακόμα να μιλήσω με τα υπόλοιπα παιδιά παρόλο που ο Κώστας μου είπε ότι προσπάθησαν πολλές φορές να έρθουν σε επαφή μαζί μου. Δεν ήμουν έτοιμη ακόμα να αντιμετωπίσω κανέναν τους. Αποφάσισα πως θα άφηνα πίσω μου αυτό που συνέβη, όσο δύσκολο και αν μου φαίνεται. 

Σήμερα θα ερχόντουσαν οι γονείς του. Έφυγε πριν μια ώρα για να πάει στο αεροδρόμιο. Σηκώθηκα, ετοιμάστηκα και συμμάζεψα λίγο το σπίτι μετά τα χθεσινοβραδινά. Χθες το βράδυ είχαν αγώνα και αποφασίσαμε με κάποια άλλα κορίτσια να μαζευτούμε και να δούμε τον αγώνα σε σπίτι αντί να πάμε στο γήπεδο. Είχα αρχίσει να έρχομαι πιο κοντά μαζί τους, κάτι το οποίο στην αρχή θεωρούσα σχεδόν αδύνατο μιας και ήμουν σχεδόν πάντα Ελλάδα. Τις είχα αδικήσει όμως. Μαζευτήκαμε, υποστηρίξαμε τα αγόρια μας, γελάσαμε και περάσαμε υπέροχα. Και στο τέλος της βραδιάς; Πανηγυρίσαμε μια πολύ σημαντική νίκη. 

Είχα σχεδόν τελειώσει το πρωινό όταν άκουσα κλειδιά στην πόρτα και πήγα να τους συναντήσω όλους.

"Αλεξία;"
"Εδώ είμαι Κωστή! Καλώς ήρθατε!" τους λέω χαμογελώντας.

Μπροστά μου είδα 3 καινούρια μέλη της οικογένειας Σταφυλιδη. Τους γονείς του και τον μικρό του αδερφό. Μπορούσα πλέον ξεκάθαρα να διακρίνω πως είναι ένας υπέροχος συνδυασμός αυτών των 2 ανθρώπων. Είχε πάρει τα μάτια της μαμάς του, το χαμόγελο και την κορμοστασιά του μπαμπά του.

"Χαίρομαι που επιτέλους σε συναντάμε και από κοντά" μου λέει η μητέρα του και με αγκαλιάζει
"Λοιπόν να σας συστήσω! Μαμά, μπαμπά και μικρέ αυτή είναι η Αλεξία. Αλεξία από εδώ η μαμά μου, η Δέσποινα, ο μπαμπάς μου, ο Δημήτρης και ο βενιαμιν της οικογένειας μας ο Σταύρος."
"Χάρηκα πολύ για την γνωριμία" τους λέω 
"Κι εμείς χαρήκαμε κορίτσι μου!" μου απάντησε η κυρία Δέσποινα και με έσφιξε στην αγκαλιά της. Είχε αίσθηση μαμάς. Ξέρω πως ακούγεται περίεργο και δύσκολα καταλαβαίνετε τι εννοώ αλλά ήταν αυτό ακριβώς που χρειαζόμουν. 

"Λοιπόν, εγώ θα σας αφήσω γιατί πρέπει να πάω στην προπόνηση. Μικρέ θα έρθεις μαζί;" ρώτησε ο Κώστας τον μικρό του αδερφό και εκείνος συμφώνησε ενθουσιασμένα.
"Ήταν το μόνο πράγμα που ήθελε να κάνει από τότε που του είπαμε πως θα ερχόμασταν Γερμανία για Πάσχα" είπε ο μπαμπάς του και γελάσαμε.