Dance with me before you go [completed]

Εγώ.

Ονομάζομαι Ελεωνόρα και είμαι 17χρονόν. Κατάγομαι απο την Ελλάδα οπως και οι γονείς μου αλλα έχουμε μετακομίσει μονίμα στην Κορέα εδω και χρόνια για διάφορους λόγους κυρίως για οικονομικούς λόγους. Ο πατέρας μου έχει πεθάνει εδώ και 2 χρόνια απο καρκίνο του πνεύμονα. Μας πήρε εμένα και την μητερα μου περίπου εναν χρόνο να ξεπεράσουμε την απουσία του. Μας βοήθησαν πολυ οι γειτόνισσες-κολλητές μας που μένουν πάνω απο το δικο μας διαμέρισμα οι οποίες κατάγονται και αύτες απο την Ελλάδα. Η κυρια Μαίρη με την κόρη της την Σοφία είχαν περίπου παρόμοιη δυστυχία. Η κ. Μαίρη είχε πάρει διαζύγιο με τον άντρα της. Το αλλό που γνωρίζω είναι πως η Σοφία τον αγαπούσε πόλυ και αυτός αντί να την αγαπήσει την πόνεσε με τον χειρότερο τρόπο...Έφυγε μακρυά, χωρίς να τους τηλεφωνεί. Απο τότε εμείς είχαμε δεθεί πολύ και βοηθούσαμε η μια την άλλην.

Διάφορες σκέψεις περνούσαν απο το κεφάλι μου ενω έκανα τα μαθήματα μου για το σχολείο και όταν κατάλαβα πως παρασύρομουν απο τις σκέψεις μου κούνησα το κεφαλι μου δεξιά και αριστερά ώστε να φύγουν όλες για να μπορέσω να συγκεντρωθώ στο διάβασμα. Οι ώρες κύλισαν διαβάζοντας καθως είχε φτάσει η ώρα για να παω στο μαθημα χορού μαζι με την Σοφία.
Ετσι ετοιμάστηκα γρήγορα διότι η Σοφία με περίμενε στο καθιστικό για να φύγουμε μαζί. Ετσι και εγίνε.
Όταν φτάσαμε μπήκαμε μέσα στα αποδυτήρια. Νομίσαμε πως δεν θα βρισκόταν κανένας μέσα που να άλλαζε αλλα ξεγελαστήκαμε. Μόλις μπήκαμε αντικρίσαμε 7 αγόρια με καλο-γυμνασμένα σώματα. Είχαμε μείνει να τους κοιτάμε απο πανώ έως κατώ. Πως μπορουσε κανείς να είναι τόσο όμορφος;

"Γιατί κάθεστε έτσι; Βγήτε αμέσως έξω!" Μας φώναξε ένας απο τους 7.
Η φωνή του μας ξυπνήσε απο τις σκέψεις μας με αποτέλεσμα να υπακούσουμε αμέσως. Νιώσαμε αρκετά ντροπή για αυτό που εγίνε τώρα. Ετσι ταραγμένες καθίσαμε στις καρέκλες που υπήρχαν στη είσοδο με σκυμμένο το κεφάλι. Καμία απο τις δυό δεν μίλησε ώσπου την σιωπή μας την έσπασαν τα αγόρια που κατευθύνονταν προς στην έξοδο.Έγω σήκωσα το κεφάλι γεμάτη θάρρος για να τους αντικρίσω ενώ η Σοφία έμεινε να κοιτά το πάτωμα. Μόλις έφτασαν προς το μέρος μας, ολοί τους μου χαμογέλασαν πονήρα και άμεσως μετά μας αποχαιρέτησαν, και οταν λέω "μας" εννοώ και την γραμματέα της σχολής. 
Όταν έφυγαν πήγαμε μέσα να αλλάξουμε και να αρχίσουμε το ατομικό ζέσταμα καθώς θα περιμέναμε τους υπόλοιπους να έρθουν. Όταν μαζεύτηκε ολη η τάξη και μπήκε η κ. Belle άρχισε το μάθημα.
Όταν σχολάσαμε επιστρέψα μαζι με την Σοφία στην πολυκατοικία που μέναμε. Δεν ήταν μακρυά απο την σχολή, ήταν ίσα με 5 λεπτά ευθεία. Μόλις φτάσαμε στην πόρτα μου καληνυχτισαμε η μια την άλλη και μπήκαμε στα σπίτια μας.
Το πρωι δεν άργησε να έρθει, καθως αυτος ο ενοχλητικός ήχος του ξυπνητηριού με ξυπνήσε απο το ωραίο όνειρο που είχα και με επανέφερε στην σκληρη πραγματικότητα. Σηκώθηκα με αργά βήματα για να παω να ετοιμαστώ για το σχολείο. Όταν έβαλα την σχολική ενδυμασία μου κατευθύνθηκα στην κουζίνα για να πάρω το πρωινό που μου είχε φτίαξει η μητέρα μου. Καθως έτρωγα το πρωινό μου, ανοίξε η Σοφία την εξώπορτα του σπιτιού μας καλημέριζοντας μας.