Dance with me before you go [completed]

Η ζωή μου, μια κόλαση.

*Ω ΘΕΟΙ! ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ!*

Ήταν ο jimin που με έριξε κάτω, "κατά λαθος." Έτσι με βοήθησε μαζί με την Σοφία να σηκωθώ. Όταν με σήκωσαν τους έριξα ένα τρομαγμένο βλέμμα και έπειτα έτρεξα προς στις γυναικείες τουαλέτες για να καθαρίσω οσο μπορουσα την στολή μου. Λιγά δευτερόλεπτα μετά μπήκε μέσα η Σοφία και άρχιζε να με βοηθάει.

Εγώ:"Η ζωή μου θα είναι μια κόλαση απο δώ και πέρα!" Της είπα με μια δόση παραπόνου.

Σοφία:"Σταμάτα να λες βλακείες! Ήταν ατύχημα, εξάλλου δεν χάθηκε και ο κόσμος επειδή τους είδαμε χωρίς μπλούζα απλά ηρέμησε και σταματά να τους δίνεις το δικαίωμα να σε φοβίζουν." Μου ελέγε συνεχως καθώς εγω παραπονιόμουν. Είχε δίκιο... Οποτε αυτό θα έκανα, αν μπορώ!
Χτύπησε το κουδούνι για να εισέλθουμε στις τάξεις μας και οι λεκέδες στην στολή μου καθαρίστηκαν, μπορεί όχι τελείως αλλα καθαρίστηκαν.
Αποχαιρέτησα την Σοφία και μπήκα μεσα στην τάξη. Ο jimin με τον jungkook ήταν ήδη στην θέση τους.
Αγχομενή πλησίασα στον δικό μου θρανιό και έκατσα. Καθώς πήγα να σύρω την καρέκλα μου μπροστά ένα χέρι με σταμάτησε και με έσπρωξε ξάνα πίσω, ακουμπώντας στο πίσω θρανίο. Τότε ένα ψίθυρος μου τρύπωσε απαλά το αυτί μου.

Jm:"Συγγνώμη για πριν, ήταν ατύχημα. Ελπίζω να είσαι καλά και να μην τραυματίστηκες." Μου ψιθύρισε καθώς μπορουσα να νιώσω τα χείλι του που είχαν αρκετά κοντινή απόσταση απο το αυτί μου. Με την σειρά μου, του απάντησα κουνώντας το κεφαλι μου καταφατικά ενώ μετα απο 1 δευτερόλεπτο γύρισα αργά το κεφαλι μου 90 μοίρες και αντικρίσα αυτά τα μεγάλα και κόκκινα χείλι του. Όταν γύρισα, με τσέκαρε απο πάνω έως κάτω και ξανα γύρισε στην θέση του.
Επιτελους μετά απο αύτο που έγινε κατα καποιο τρόπο ένιωσα θαρραλέα και πλέον δεν θα με τρόμαζε τίποτα, έτσι ήθελα να ελπίζω.
Οι ώρες πέρασαν, και έφτασε η ώρα του σχολιασμού. Γρήγορα φύγαμε με την Σοφία διότι το σημερινό μάθημα μας θα γινόταν νωρίτερα.
Όταν έφτασε 4 το μεσημερι είμασταν ήδη στην σχολή και κανάμε το ατομικό ζέσταμα περιμένοντας του υπόλοιπους. Όταν μπήκε μετα απο 10 λεπτά η κ. Belle και είμασταν πλέον ολη η τάξη άρχισε το μάθημα.

Κ.Β:"Ελεωνόρα θα κάτσεις στο τέλος αλλα 10 λεπτά για να επανορθώσεις τα σημερινά σου λάθη, ναι;" Μου απευθύνθηκε η δασκάλα χορού μου με ένα αυστηρό ύφος. Μπορώ να πω, πως σημερα δεν ήμουν ο καλύτερος μου εαυτός, μαλλόν είμαι πολυ εξαντλημένη και αγχωμένη λόγω τον εξετάσεων που θα δώσω το Νοέμβριο.
Το μαθημα ήρθε στο τελος του και εγώ καθόμουν στην αίθουσα και επαναλάμβανα τις κινήσεις που είχα κάνει λάθος. Σε αυτα τα 10 λεπτά είχα τραυματίστει, αλλα για τον χορό αξίζει. Εκεί που καθομουν στο παρκέ λόγω τούμπας πάλι ήρθαν και με αγκάλιασαν δυο χέρια γύρω απο την μέση. Γύρισα απότομα με αποτελεσμα να βγώ απο την αγκαλία και να αντικρίσω τον Jimin! Τον κοιτουσα έκπληκτη κατάματα. Επικράτησε αμήχανη σιωπή για αρκετή ώρα μέχρι που αποφάσισε να μιλήσει.