Dance with me before you go [completed]

Χριστούγεννα.

Μόλις ξημέρωσε παραμονή Χριστουγέννων, σηκωθήκαμε, εγώ και η Σοφία, γρήγορα απο τα κρεβάτια μας για να ετοιμαστούμε και να πάμε να αγοράσουμε τα υλικά για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι οπου θα γινει στο σπίτι μας.

Όταν ετοιμαστήκαμε, φορέσαμε τα παλτά μας και τις μπότες μας διότι είχε αρχίζει να χιονίζει πάλι και κατεβήκαμε τις σκάλες, ανοίξαμε την πόρτα της πολυκατοικίας και ο κρύος αέρας χτύπησε τα πρόσωπα μας. Ο ουρανός είχε πάρει μια απαλή απόχρωση του γκρι προς λευκό. Χαμογέλασαμε και εισπνευσαμε τον καθαρό αέρα και αρχίσαμε να περπατάμε για το σούπερ μάρκετ που υπήρχε δύο τετράγωνα πιο κάτω. Πάντα λατρεύαμε τα Χριστούγεννα στην Κορέα. Χιόνιζε. Έκανε κρύο. Μαγειρεύαμε και γενικά κάναμε πράγματα που αγαπούσαμε, μαζί.

Κατα την διάρκεια που περπατούσαμε αμίλητες, ένιωσα ένα παγωμένο υγρό να έρχεται σε επαφή με τo μαύρο τζιν μου και να τρυπώνει μέσα απο αυτό. Τότε κατάλαβα πως ευθυνόταν η Σοφία για αυτό. Αυτό σήμαινε πόλεμος. Έτσι αρχίσαμε να παίζουμε χιόνοπόλεμο ανάμεσα σε τόσο κόσμο ώσπου φτάσαμε στο σούπερ μάρκετ, βρεγμένες. Δείχνοντας να μην μας νοίαζει, μπήκαμε μέσα και ψωνίσαμε. Ήθελαν τα αγόρια να γευτούν ελληνικά φαγητά αύριο, έτσι και εμείς σήμερα θα προσπαθήσουμε για το καλύτερο. Αποφασίσαμε με την Σοφία πως για ορεκτικό θα σερβίρουμε σπανακόπιτα, για το κυρίως γεύμα σκεφτήκαμε να φτιάξουμε μια χωριάτικη σαλάτα και κοτόπουλο γιουβέτσι καθως θα το συνοδέψουμε με ένα ποτήρι κόκκινο κρασί και για επιδόρπιο, το οποιο είναι το αγαπημένο μας κομμάτι, σκεφτήκαμε να φτιάξουμε κορμό. Όταν ποια πληρώσαμε, βγήκαμε απο το κτήριο και πήγαμε στο διαμέρισμα μας για να αρχίσουμε τις ετοιμασίες. Υποθέσαμε πως δεν θα τα καταφέρουμε όλα αυτά χωρίς καμιά βοήθεια, έτσι καλέσαμε τις μητέρες μας.

Αριάδνη(Μαμά Ελεωνόρας):"Και που λες Ελεωνόρα πόσο καιρό τα έχεις με αυτόν τον..." Άκουσα να με ρωτάει η μαμά μου καθώς έβαζα το κριθαράκι σε μια λεκάνη με νερό. Ωχ που να θέλει να καταλήξει άραγε;

Ε:"Jimin."

A:"Α ναι, σωστα!"

Ε:"Αύριο θα κλείσουμε 4 μήνες μαζί, γιατί;" Την ρώτησα καθώς ερχόμουν να την βοηθήσω με το κοτόπουλο.

Α:"Ενδιαφέρον... και δεν μου λες, έχετε προχωρήσει;" Με ρώτησε με σοβαρό ύφος το οποίο έκανε εμένα, την Σοφία και την μαμά της να γελάσουμε.

Μαίρη(Μαμά Σοφίας):"Αριάδνη τι λες του παιδιού;" Είπε καθώς άναψε τον φούρνο στους 180 βαθμούς για την σπανακόπιτα όπου την ετοίμαζε μαζί με την κόρη της.