Τέλος.

682 71 14
                                    

Σπουδές, διάβασμα, χορός, σπίτι και Bts: ήταν η καθημερινότητα μου. Στηρίζαμε, η Σοφία και εγώ, τους Bts. Είχαν γίνει αρκετά διάσημοι. Επικοινωνία φυσικά δεν υπήρχε μεταξύ μας, μάλλον όσον αφορά εμένα, δεν επικοινωνούσα με κανένα από τους 7.

Βρισκόμουν πλέον στο τελευταίο έτος των σπουδών μου καθώς έχω ήδη πιάσει δουλεία ως δασκάλα χορού σε ένα από τα σχολεία της Seoul. Βοηθός μου είναι ο Eikichi καθώς και συγκατοικούσε μερικές φορές μαζί μου, αφού η Σοφία έχει μετακομίσει στην Αμερική για σπουδές. Μου υποσχέθηκε ότι θα επιστρέψει, μα φοβάμαι να αφήσω τον εαυτό μου να πιστέψει αυτά τα λόγια. Λόγια που ακούστηκαν από τον πατέρα μου καθώς και από το πρώην αγόρι μου. Λόγια να φοβάσαι και να μην εμπιστεύεσαι...

Ο Eikichi δεν ήταν τύπος με υποσχέσεις. Έκανε πράγματα εκείνη την στιγμή που τα σκεφτόταν και αν όχι τότε, το συντομότερο δυνατόν. Ήταν ειλικρινής απέναντι μου και πολύ ευγενικός, άσχετα πόσα χρόνια με γνωρίζει, ποτέ δεν μίλησε - προσωπικά σε εμένα - με άσχημο και χυδαίο τρόπο και αυτό είναι που τον κάνει ξεχωριστό από όλους. Είναι αυτό που ονομάζουμε τζέντλεμαν.


Ε:"Την 3ή ώρα θα μας επισκεφτούν κάποιοι διάσημοι τραγουδιστές για να ενθαρρύνουν τους μαθητές. Θα μπορέσεις να με καλύψεις;" Με έβγαλε η φωνή του Eikichi από τις σκέψεις καθώς κλείδωνα την τάξη όπου γινόντουσαν τα μαθήματα χορού.

Ε:"Η αιτία να φανταστώ είναι ο MinYang?" Τον ρώτησα αφού κλείδωσα την πόρτα και αμέσως μετά τον κοίταξα χαμογελώντας στοργικά. Ήταν μαζί 1 χρόνο περίπου και ήταν πολύ ταιριαστοί. Από τότε που μου εξομολογήθηκε τα συναισθήματα του για μένα, δεν κατάφερε ποτέ να βρει κορίτσι. Μου ανέφερε πως εμείς οι γυναίκες είμαστε ένα μυστήριο που μόνο οι ίδιες μπορούμε να λύσουμε. Αυτό πιστεύει και στους άντρες αλλά σε μικρότερο βαθμό, είχε πει. Για αυτό και αυτή την φορά βρήκε κάποιον ξεχωριστό δίπλα του, κάποιον που μπορούσε να καταλάβει και να είναι ευτυχισμένος μαζί του.

Ε:"Έχει κάποιο πρόβλημα που πρέπει οπωσδήποτε να βρούμε λύση." Μου απάντησε με ανησυχητικό βλέμμα.

Ε:"Μείνε ήσυχος." Του είπα χαμογελαστή και του χτύπησα απαλά τον ώμο ενώ μετά κατευθυνθήκαμε στο κυλικείο.

Αφού φάγαμε και χτύπησε το κουδούνι, πήγα στην τάξη καθώς είχε προστάξει διευθυντής σε κάθε δάσκαλο να κάνει και να περιμένουν τα άτομα που θα ενθάρρυναν τα παιδιά. Όταν μπήκαν όλοι οι μαθητές μου στην τάξη, έκατσαν στην θέση τους και περιμέναμε συζητώντας για διάφορα θέματα, κυρίως για χορό. Λίγα λεπτά μετά χτυπώντας την πόρτα και αφού επιτρέψαμε να περάσει, αντικρίζω τον Jungkook να μπαίνει χαμογελώντας στα παιδιά τα οποία τα περισσότερα τσίριζαν το όνομα του - κυρίως τα κορίτσια.


Dance with me before you go [completed]Where stories live. Discover now