Wild Romance

CHAPTER 32 - WELCOME BACK, MA!!

Chapter 32:

Hanggang ngayon para Kong naka drugs at lutang pa rin dahil sa ginawa niya.. Kahit sa ilong lang yun, iba pa din yung epekto sakin. Nakakaadik.
Yung hinga niyang Amoy mint na strawberry. Lintian. Hutaenna..

"Aray!" Napahawak ako sa ulo ko ng may gumulo sa Pag momoment ko.

"Lutang ka na naman... Nandito na tayo oh?" Napatingin ako sa labas.. Ang ganda ng bahay.... Dito pala nakitira Si Sptephen??

"Bat kailangan mambatok? Itlogan kita Jan eh, makita mo." Sabay irap. Sakit nun ah. Naalog yung ulo Kong walang laman. Chos.

"Hahaha!! Kanina ka pa kasi lutang... Nanghihinayang ka ba kasi sa Ilong lang kita hinalikan?? Ikaw ah.." Ngumisi pa siya ng nakakaloko at tinaas baba pa yung kilay niya. Manyakis tong hinayupak na to ah.

"Tigilan mo nga ko. Bwiset! Tara na!" Baba na Sana ako ng hatakin niya ang kamay ko..

"Ano? Oo na maganda na ko. Nyemas naman pajulit julit??! Nakakabobo??" Sarcastiko Kong sabi. Walang makakapigil sakin.

"Tss! Stupid. Okay na ba kayo ni Stephen??" Sumeryoso ang mukha niya. Bigla din along nawala sa sarili ng makita Kong magalit yung tao na yun.. Nakakapanibago... Nakakatakot..

"Hey! Natulala ka?" Napatingin ako sa kaniya. Kitang kita ko sa Mata niya na sobra siyang  nag aalala. Ngumiti ako ng matipid.

"Di ko Alam eh.." Tsaka na ko tuluyang bumaba ng kotse at dumiretso sa gate.

Isang WOAH! Ang ganda ng bahay nila. Nahiya naman ako bigla kasi kaibigan ko yung may anak ng may Ari nyan... Ang layo sa estado ko sa buhay..

Pero nakaramdam din ako ng inggit.. Kasi after all this years... Dito na pala tumura ang nanay ko.. Sa bahay ng best friend ko. Soya! Punyemas na tadhana.. Ang liit ng mundo! Kasing liit ng Ano ni Kevin. Charot lang. As if naman nakita ko na yun Di ba? Ay ! Ano ba toh kadiri!

"Hoy--"

"AY BAYAG MONG MALIIT!" napahawak ako sa dibdib ko ng waka sa oras. Akbayan ba naman ako bigla? Hindi ba nakakagulat yun.

"Tss! Again?! Parang Hindi na ko virgin Jan sa isip mo ah?" Natatawa niyang sabi.

"Lolo mo!" Sabay irap at naglakad na ulit. Bumukas na kasi yung gate kaya dumire-diretso na ko sa loob ng mansion. Agad Anong nabadtrip sa nakasalubong ko papasok ng mansion namin. Taray! Bang angkin kagad.

"Steffanie... Buti nakarating ka--"

"Nasan Si mama?" Malamig Kong tugon. Bakit? nilalamig ako eh. Chow ulit.

"Nasa kwarto sa taas.. Steffanie.. Sorry.. Can we talk?" Sinamaan ko siya ng tingin.

"Para San pa? Eh tuwang tuwa ka ngang pinahiya mo ko sa sturbucks nung nakaraan Di ba? Ano pang Pag uusapan natin? Pagtatawanan mo na naman ba ko?" Muling nanakit yung dibdib ko Pag na aalala ko yun.

Galit na galit siya sakin. Yun yung unang beses ko siyang nakitang ganun kagalit. Kulang na lang ipakain niya sakin yung nga baso dun sa Starbucks sa paraan ng pagtitog niya.

"Di naman sa ganun.. I'm sorry okay? Let me explain.. Ayokong ganito tayo.. Namimiss na kasi kita eh.." Kita sa Mata niya yung sobrang kalungkutan. Pati sa Boses ng alupihang dagat na to sobrang lungkot din.