Midnight Moon

Hoofdstuk 18

Afbeelding hierboven is Milou

Samantha Black (Sam) POV

Nadat Isaac er weer was en ik genoeg afgekoeld was gingen we weer naar huis, ik kan nooit lang boos op hem blijven. We hebben met z'n allen nog even de beneden verdieping van het lakehuis schoongemaakt en daarna ging Jesse zoals gezegd nog even bij zijn ouders langs en zou later weer naar huis komen.

Zodra Isaac en ik bij de slagboom om de basis op te gaan aan komen is het er druk, wat raar is op een normale woensdag middag. We kijken elkaar beide aan "weet jij of er een speciale oefening was vandaag ofzo?" vraag ik aan Isaac. "Niet dat ik weet" hij kijkt nog eens om zich heen en zegt dan "laten we de auto maar even op het bezoekers-parkeerterrein zetten en zelf naar de poort toe lopen om te zien wat er aan de hand is, want met de auto zal het denk ik nog wel even gaan duren." Ik knik en Isaac zet de auto weg en we stappen samen uit. Als we bij de poort aankomen staan er meerdere bekende wachten met een jonge vrouw te discussiëren. "Maar ik moet erop en de andere auto's ook. Ik kan toch niet al mijn spullen vanaf hier naar het huis verhuizen!" zegt de vrouw. Een van de wachters kijkt op en ziet ons aan komen en zucht, duidelijk opgelucht, om iemand te zien met zeggenschap hier, nou ja wij niet echt maar onze familie. "Sergeant Black, Dokter Black" zegt een van de wachters. De andere draaien zich om en begroeten ons ook, Isaac geeft hun een korte knik en ik geef ze een glimlach. "Wat is hier het probleem?" vraagt Isaac zakelijk. "Deze mannen willen mij met mijn vrienden niet door laten om mijn spullen naar mijn nieuwe huis te brengen" zegt de vrouw, duidelijk geïrriteerd. "Waar is je nieuwe huis?" vraag ik aan haar, Isaac geeft me een blik dat ik me er niet mee moet bemoeien maar ik rol alleen maar mijn ogen naar hem. "nummer 306" ik kijk Isaac even aan en hij vraagt "welke straat?" "ehm moet ik even zoeken..." "toevallig Mapple Street ?" vraag ik. Ze kijkt gelijk op "ja dat is het, Mapple Street 306" "Aha" zegt Isaac dan, hij richt zich tot de wachten "hadden jullie al iemand opgeroepen?" "Ja we hadden de Generaal opgeroepen maar die was druk dus komt de Kolonel nu." zegt een van de wachters. We knikken en de vrouw zucht "ik had toch al gezegd dat dat allemaal niet nodig was. Ik kom hier werken, ik heb alleen mijn pasje nog niet gehad." "Sorry ma'am maar zoals we al hadden gezegd, zonder het pasje komt u er niet zomaar in. Dat is een standaard regel" de vrouw laat een gefrustreerde zucht horen en tegelijkertijd komt er een bekende zilver/grijze pick-up aangereden. Ik loop gelijk naar de auto toe en hoor de vrouw achter me zeggen "waarom hoeft zij niks te laten zien als ze het terrein op loopt" Niemand reageert want Tony stapt net uit dus gaan ze allemaal in houding staan. Tony heeft natuurlijk zijn werkkleding aan, hij knikt naar de wachten en zegt "plaats, rust". Hij draait zich dan naar mij toe, "Sammy" zegt hij en ik geef hem een knuffel. Hij knuffelt me terug, "ben je vanavond gewoon weer thuis?" ik knik, ik mis mijn familie best wel dus ga vanavond gewoon lekker weer in mijn eigen bed slapen. Tony knikt ook en trekt me nog even kort extra tegen zich aan voor hij me los laat en ik van hem afstap en hij zich op de groep achter ons richt. "Wat is het probleem hier?" de vrouw herhaalt haar verhaal en Tony kijkt even naar Isaac en mij. "Gaan jullie nu naar huis?" wij knikken en hij zucht even voor hij zegt "onderzoek zoveel mogelijk zodat er niks illegaals binnen kan komen en stuur ze dan met de twinies mee" Isaac en ik laten beide een geërgerd geluid horen, toen we klein waren kregen we de bijnaam twinies hier, omdat we duidelijk een tweeling zijn. Het is al een tijdje geleden sinds we zo genoemd zijn, maar iedereen op de basis weet wie er bedoelt wordt als het over de twinies gaat. Tony geeft ons een blik voor hij verder gaat "stuur een paar rekruten met ze mee om te helpen uit te pakken, zo kunnen de onbevoegde auto's zo snel mogelijk van het terrein af." "Dat is allemaal niet nodig, laat ons gewoon door en we redden ons wel." Tony richt zich nu op de vrouw en zegt "ik zal me eerst even voor stellen, ik ben Kolonel Black. Wie mag u zijn?" "Ik ben een nieuwe AMV (algemeen militair verpleegkundige), mijn naam is Milou Masters." "Ah een nieuwe hospik, die zijn altijd handig." "Ik heb liever de titel AMV, hospik klinkt zo mannelijk." "Het is een mannenwereld, daar zal je aan moeten wennen, hospik." zegt Tony. Isaac grinnikt en ik, die tussen mijn beide broers in sta, geef hun beide een klap op het achterhoofd. "Hey" zeggen ze tegelijkertijd, ik rol mijn ogen en stap op de vrouw, Milou, af. "Excuseer mijn broers, ik ben Dokter Samantha Black, maar iedereen noemt me Sam. Aangenaam kennis te maken, je komt tegenover ons wonen." zeg ik met een glimlach. "Ah een collega?" ik schud mijn hoofd "nee ik werk hier niet, ik werk in het ziekenhuis in de stad." "Nou hallo buurvrouw dan" lacht ze. Tony schraapt zijn keel, "Isaac als jij nou even je auto naar voren rijdt, dan kunnen ze achter jullie aanrijden. Wacht waar is jullie derde deel?" Ik rol mijn ogen, "Jesse is op bezoek bij zijn ouders, hij was er nu toch in de buurt."