Dokter Samantha Black (23), oftewel Sam of Sammy woont samen met haar familie op een legerbasis in het stadje Riverstone in Californië. Ze leeft een rustig leventje totdat ze op een dag een nieuwe patiënt binnen krijgt en die zijn vrienden zich wel...
Hey lieve lezers, hier is eindelijk een nieuw hoofdstuk, veel plezier met lezen !
De afbeelding hierboven is Jesse
Samantha Black (Sam) POV
We gaan met z'n allen zitten in de stoelen die rond het bureau staan en ik zeg "we moeten praten." Zodra die woorden mijn mond verlaten zie je ze aanspannen. Ik kijk naar iedereen en zucht dan "dus jullie zijn wolven, als in weerwolven?" ze knikken allemaal en Jesse maakt geen oogcontact met me. "Hoelang al?" is mijn volgende vraag, het is even stil en dan schraapt Jem zijn keel, hij gaat rechtop zitten en zegt "we zijn als weerwolven geboren, het is niet zoals in sprookjes dat je gebeten kan worden." Ik lach sarcastisch en zeg "jullie zijn mythische wezens, wetenschappelijk zouden jullie niet eens moeten kunnen bestaan en dan zeg je dat het niet zoals in sprookjes is." Hij zit even met een mond vol tanden maar weet na een poosje toch zijn woorden weer te vinden, "je hebt helemaal gelijk, voor jullie mensen zouden wij niet mogelijk moeten zijn maar we bestaan al heel lang en we zijn eigenlijk niet van plan om er snel een einde aan te brengen." "Ik ga heus niks zeggen hoor" zeg ik een beetje verdedigend omdat ik best de waarschuwing in zijn woorden hoorde. "Zo bedoelde Jem het niet" zegt Jesse snel, ik werp hem een dodelijke blik toe en hij laat direct zijn hoofd zakken. "Met jou wil ik later nog wel even apart praten, maar nu wil ik het over jullie wolfachtige dingen in het algemeen hebben."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Jesse
"Je bent dus niet bang van ons" zegt Finn, de enigste die onder alles nog een krachtige stem heeft maar je kan de nervositeit in zijn ogen zien. "Ik heb wel ergere dingen gezien. En daarbij wist ik al dat Jesse niet normaal was, ik ben dokter in godsnaam. Niemand kan zo snel helen als jullie doen, dus met Jesse was dat al speciaal maar later jullie er ook nog bij..." Iedereen knikt "dat is inderdaad 1 van de voordelen van weerwolf zijn" zegt Jesse zacht "Misschien is het beter als Finn je alles even rustig bij hem thuis uit legt, dan snap je het allemaal misschien ook even wat beter." Ik zucht maar knik toch "ik wil uitleg en als dat de enige manier is dat ik die kan krijgen dan moet dat maar." Finn lijkt gekwetst door mijn woorden maar maskeert dat snel weer en staat op, "dan zullen we nu direct gaan. Jesse kan weer terug naar het lakehuis voor je familie zodat die niet ongerust worden en kan jij weer zo snel mogelijk er ook heen."
We lopen met z'n vijven het grote huis uit en iedereen die we tegen komen buigt zijn hoofd als we langs lopen, het is best raar om dit te zien maar aan de rest is niks te merken dus zal het wel normaal voor hun zijn. Voor het huis zie ik een zwarte range rover staan en daar loopt Finn naartoe, "we kunnen lopen, maar met de auto is denk ik sneller voor jou" ik knik en stap bij hem in de auto. Ik weet dat ik nu eigenlijk doodsbang van hem zou moeten zijn, maar ik voel me alleen maar veilig bij hem. En Jesse ken ik bijvoorbeeld al jaren, ik weet dat ze geen mensen eten of dat soort dingen, dat hoop ik tenminste niet. Jesse, Yoeri en Jem lopen het bos weer in, maar net voor ze uit het zicht verdwijnen zie ik Jesse een blik achteruit werpen, zodra onze ogen elkaar vinden zie ik de verdrietige blik erin. Ik moet slikken en kijk snel weg, ik weet dat ik hem pijn doe met mijn gedrag maar het doet mij pijn om te weten dat hij zo'n groot geheim zolang voor ons verborgen heeft gehouden. Hij voelde als een broer voor me, soms nog meer van dat Tony of Cam doen.
