Dokter Samantha Black (23), oftewel Sam of Sammy woont samen met haar familie op een legerbasis in het stadje Riverstone in Californië. Ze leeft een rustig leventje totdat ze op een dag een nieuwe patiënt binnen krijgt en die zijn vrienden zich wel...
Afbeelding hierboven is, weet je ik ga geen uitleg geven, lees maar en je zult het zelf zien.
Aiden Miller POV
Ik loop via het strand van mijn huis naar het huis van mijn zusje, tweelingzus om precies te zijn. Dit doe ik nu al z'n beetje een week, sinds dat Sammy hier is. Het doet me zeer om haar zo te zien, ik wil niet zeggen spreken want in de tijd dat ze hier is heeft ze nog geen woord tegen iemand gezegd. Chloë zegt dat ze haar af en toe hoort gillen in haar slaap, maar dat is ook alles wat we horen van haar stem. Het is nog vrij vroeg maar toch zie ik al iemand buiten op de veranda zitten. Het is Sammy, zoals elke ochtend zit ze op de schommelbank voor zich uit te staren naar de zee die deze ochtend in zachte golfjes het strand op komt. "Hey Sammy" zeg ik zachtjes als ik naast haar ga zitten. Ze kijkt op en glimlacht zwakjes naar me voor ze zich weer naar de zee toe richt. Ik vraag me echt af wat er is gebeurd dat haar zo van streek heeft gemaakt. De laatste keer dat ik haar zo heb gezien is na het incident dat ze hier de zomer heen moest komen om te genezen. Ik moet er niet te lang over nadenken want dan wil mijn wolf Hayden het overnemen om die jongen eens te leren om respect te hebben voor vrouwen, menselijk of wolf. Ik knijp mijn vuisten samen en doe mijn ogen dicht om Hayden in te houden, de gedachten alleen al aan hoe ze hier aan kwam is genoeg om ons woest te maken. Opeens voel ik een hand op mijn vuist en mijn ogen schieten open, ik kijk naar mijn hand en zie er een kleinere vrouwelijke hand op liggen. Ik kijk van de hand omhoog naar de arm en die arm leid naar een schouder en die is van mijn zusje van een andere familie, Sammy. Ze geeft me een geruststellende glimlach, ik vraag me af hoe ze weet wat ze moest doen om mijn wolf in bedwang te houden, mij afleiden van mijn gedachten.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Hayden (Aiden's wolf)
Ik sla mijn arm om haar heen en trek haar tegen me aan, ze leunt met haar hoofd op mijn schouder. Dit is de eerste keer in dagen dat ze echt reageert op iemand. "Kan je me vertellen wat er gebeurd is?" vraag ik haar zachtjes. Ik weet dat Jesse alles weet maar hij heeft er niet veel over losgelaten tegen ons, alleen dat ze thuis weg moest omdat er iets gebeurd was. Ik voel mijn schouder nat worden en zie haar snel met de achterkant van haar hand de ontsnapte tranen weg vegen. Ik denk niet dat ze iets gaat zeggen als ik opeens zacht gefluister naast me hoor, als ik geen weerwolfgehoor had gehad had ik haar niet verstaan over de golven heen. "hij was er, hij was bij hem, hij begreep het niet en liet me achter met hem. Hij liet me alleen." Ze begint te schokken en ik sla nu beide armen om haar heen, ik snap niet veel van wat ze net zei. Maar een ding weet ik wel, wie die hij ook is krijgt met mij te maken om haar dit aan te doen. "Het is goed Sammy, je bent hier. Je bent veilig, je bent bij ons." zeg ik zacht in een hopelijk geruststellende toon tegen haar. Ze knikt en gaat weer naar haar stilte terug en staart weer naar de zee. Na een poosje zo gezeten te hebben laat ik haar helemaal los en zeg "ik moet nog even wat met Chloë bespreken voor ik weer aan het werk moet". Het lijkt weer alsof ze me niet hoort want ze blijft voor zich uit staren en laat niks blijken. Ik zucht, haal een hand door mij haren en sta helemaal op. "Zie je later Sammy", ik druk een kus op haar voorhoofd en loop het huis in. Ik loop langs de woonkamer en zie Sammy haar broer, Isaac daar zitten. Ik wil net naar hem toe lopen als ik hem hoor praten, "Ja ik weet het Cam, ik dacht ook dat het goed tussen hun ging. Ik weet het nu ook niet, het enigste dat ik weet is dat hij er was en Finn haar alleen gelaten heeft. ... Ja ik weet het, maar als Jesse er niet was geweest dan had ze daar waarschijnlijk nu nog op dat bed gelegen en het huis helemaal niet uit gekomen. Hier zit ze buiten, ze zegt niks maar ligt ook niet de hele dag alleen in bed. ... Ik weet dat we het hadden moeten laten weten, sorry dat hij jou daarvoor gebeld heeft. ... Ik zal het er met Jesse over hebben, maar ik denk dat we verlopig wel even hier blijven. Tenminste tot ze weer praat. ... Ja weet ik, ik beloof dat we terug zijn voor jij weg gaat. ... Ik weet zeker dat ze jullie ook mist, ik moet nu gaan. Spreek je snel wel weer." Ik loop verder de woonkamer in als hij de telefoon ophangt en zich met een zucht achterover in de bank laat vallen. Ik ga naast hem zitten en geeft zijn knie een bemoedigd klopje, "Ik weet niet meer wat we kunnen doen Aiden, ik bedoel kijk naar haar. Het breekt me om mijn zusje zo te zien, ze kwijnt langzaam weg op deze manier." "Ik weet het Isaac, iedereen die om haar geeft zou het pijn doen om deze sterke vrouw zo breekbaar en vooral gebroken te zien." "Haar vriendje heeft Cam gebeld om te vragen waar ze is" zegt hij. Ik kijk verbaast op, "ik wist niet dat ze een vriendje had. Na hem dacht ik dat ze het nooit meer zou kunnen hebben als ik eerlijk ben." Hij zucht diep en zegt "dat dachten wij ook, maar als je die twee samen ziet. Ze kennen elkaar nog niet zo heel lang maar het lijkt gewoon alsof ze voor elkaar gemaakt zijn en hoe hij naar haar kijkt, je kan alleen maar liefde voor haar in zijn ogen zien." "waarom is hij dan niet hier, bij haar?" zoals hij het uitlegt lijkt het haast wel mates, maar dat kan niet. Sammy is een mens en die hebben geen mate.
