Yi Fan တစ္ေယာက္ ေယာကၡမႀကီးတို႔က သူ႔ကေလးျပန္
ေရာက္ေနၿပီ ဖုန္းဆက္လို႔ ဝ႐ုန္းသုန္းကားနဲ႔ အေျပးေရာက္
လာတယ္ .. ေရာက္ေရာက္ခ်င္း သူ႔ကေလးကို တေၾကာ္
ေၾကာ္ေခၚေနရင္း အိမ္ထဲေျပးဝင္လာတာေၾကာင့္ ေယာကၡမ
ႀကီးက အမူရာနဲ႔ အေပၚထပ္မွာလို႔ေျပာေတာ့ ႏႈတ္ေတာင္မ
ဆက္ႏိုင္ပဲ အေပၚထပ္ကိုသာ အေျပးတက္မိတယ္ .. အခန္း
တံခါးဖြင့္ဖြင့္ခ်င္းျမင္လိုက္ရတာက ေအးခ်မ္းစြာအိပ္ေပ်ာ္ေန
တဲ့ သူ႔ကေလးေလး .. မေတြ႕ရတဲ့အေတာအတြင္း လံုးကစ္
လာလိုက္တာ ခ်ာတိတ္ရယ္ .. ကိုယ္ကသာ မအိပ္ႏိုင္ မ
စားႏိုင္ျဖစ္ေနတာ .. သူေလးကေတာ့ စိတ္ခ်မ္းသာေနသ
လားမသိ .. အိပ္ေနတာ ေဟာက္သံသဲ့သဲ့ေလးေတာင္ထြက္
လို႔ရယ္ .. ခရီးပန္းလာတယ္ထင္ပါ့ .. သူလည္း ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္
ၿခိဳက္ မအိပ္ရတာၾကာၿပီမို႔ ကေလးေဘးနား အသာဝင္လွဲ
လိုက္ရင္း ကေလးကို ေထြးေပြ႕လိုက္ကာ သူ႔ဆံပင္ေတြ
ၾကား ေခါင္းအပ္လိုက္ရင္း စိတ္ခ်လက္ခ် အိပ္လိုက္မိ
ေတာ့တယ္ ..
Jun Myeon ႏိုးလာေတာ့ ရင္းႏွီးေနခဲ့တဲ့အနံ႔တစ္ခုက ႏွာ
ေခါင္းထဲတိုးဝင္လာတာမို႔ မ်က္လံုးေတြကိုအလုပ္ေပးလိုက္
ေတာ့ သူလြမ္းေနခဲ့ရတဲ့ သူ႔ရဲ႕လူႀကီး .. ဘယ္လိုေတာင္
ျဖစ္သလိုေနလို႔ ဒီေလာက္ေတာင္ျဖစ္သြားရတာလဲ လူႀကီး
ရယ္ .. မုတ္ဆိတ္ေမႊးစစ .. ပသိုင္းေမႊးစစနဲ႔ .. မ်က္တြင္း
ေတြလည္းက်လို႔ .. ေဆးလိပ္ေတြျပန္ေသာက္တယ္ထင္ပါ
ရဲ႕ .. အရင္က နီရဲဖူးငံုေနတဲ့ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံုဟာ အခုေတာ့
ညိဳ႕မႈိင္းလို႔ရယ္ .. သူမသိလိုက္ပါပဲ မ်က္ဝန္းထဲမွာ မ်က္ရည္
ေတြက ေငြ႕ရည္ဖြဲ႕ကာ ပါးျပင္ေပၚက်ဖို႔ အားယူေနၾကၿပီ ..
က်ေနာ္မရွိတဲ့တစ္လတာကို ခင္ဗ်ား ဘယ္လိုျဖတ္သန္းခဲ့လဲ
မသိရလည္း ေတြးၾကည့္တာနဲ႔တင္ သိႏိုင္ပါတယ္ Yi Fan
ရယ္ .. သူ႔ေရာဂါဟာ ဒီလိုေနလို႔မျဖစ္တာကို သိရဲ႕သားနဲ႔
ေတာင္ ဂ႐ုမစိုက္ဖူးတဲ့လား ?? မထိေတြ႕ရတာၾကာတဲ့ သူ႔
မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာကို တစ္ခုခ်င္းစီ လိုက္ထိေတြ႕ေနမိတယ္ ..
ပါး႐ိုးေတြလည္းက်သြားလိုက္တာ .. က်ေနာ္ေလ .. ခင္ဗ်ား
ကို မခြဲႏိုင္ပါဘူး Yi Fan ရယ္ .. က်ေနာ့္ဘဝက ခင္ဗ်ားမရွိ
ရင္ တစ္ခုခုလစ္ဟာေနသလိုခံစားရတာရယ္ .. အေတြးနဲ႔
တင္ ဝမ္းနည္းလာတာမို႔ သူ႔ရင္ခြင္ထဲတိုးဝင္ၿပီးေတာ့ ရႈိက္ငို
မိေတာ့တယ္ ..
