Montereal Bastards 2: To Escape a Beast (COMPLETED) ✔ #WATTYS2017

26

Round One, More to Go

Kamila

Nagsimula siyang maglakad palabas ng pinto na hindi kinakalas ang pagkakalapat ng mga labi namin. And yes, we didn't care about what the others would think about us now. May sarili kaming mundo and no one can dictate us how to be happy.

But I was still in the presence of mind to hear what Mexico and Ichiro said before Rio closed the door on them.

"Damn, Rio's got it bad man. Hindi ko na tuloy alam kung tama ba ang ginagawa natin." saad nito.

"Tama lang na protektahan mo ang kapatid mo Mexico. Hindi porket mahal niya ang babaeng yun, hahayaan na natin si Kamila na paikutin muli ang buhay natin." sagot naman Ichiro.

"But just look at how she can calm him down. There's a reason why he was called a beast at si Kamila lang ang nakapagpatigil sa kanya ng ganun kadali."

"Yeah, ironic that. Bulag talaga ang tao pagdating sa pag-ibig."

Umikot ang mga mata ko. Ichiro is the kind of man who hasn't been in love yet I get it. Tingnan lang natin kapag nagmahal ang gagong yun, wag siyang lalapit-lapit kay Rio para magpatulong. May panahon din ang bakal niyang puso.

Nagmumuni-muni ako ng tungkol sa sinabi ng magkapatid nang bigla akong siilin ng mainit na halik ni Rio. And just like that, lahat ng iniisip ko ay lumipad sa kalawakan at naglahong parang bula.

"Told you I can't have anybody take your attention away from me."

"Uhm hmm." I was kissing him back like my life depended on it.

Hinayaan kong pakawalan niya ang labi ko upang lumipat sa aking nananakit pa ring leeg. He kissed it so gently yet passionately that I almost wept.

Nakita niya ang pag-tulo ng isang butil ng luha sa mga mata ko kaya natigil siya.

"Does it hurt so much baby?"

Umiling na lang ako saka ginawa din sa kanya ang ginagawa niya sa akin. I kissed his jaw and then went down to his strong neck. Naramdaman ko ang pagbilis ng pulso niya doon kaya napangiti ako. Mas lalo ko pang pinagapang ang mga naglalakbay kong kamay sa kabuuan ng kanyang pagkatao hanggang sa dumapo iyon sa harap ng kanyang nakaumbok na pagkalalaki.

"Kami, oh God."

Hinagod ko iyon hanggang sa marinig ko ang mahinang ungol na nagmumula sa kanya.

"Do you like it?" nginitian ko siya at tiningnan ng pailalim.

Ginagap niya ang kamay ko at ipinako iyon gamit ang dalawa niya ring kamay sa tabi ng ulo ko na nakasandig sa pader.

"Damn, I should have been the one to teach you that." saad niya.

Natigilan ako sa sinabi niya. Hanggang ngayon nga pala hindi niya pa alam na siya lang ang tanging lalaki para sa akin. Humugot ako ng buntong hininga saka hinalikan siyang muli. "But you did baby." saad ko nang maghiwalay ang aming mga labi.

"Huh?"

"Ikaw naman talaga ang nagturo sa akin diba? I never had anyone after us aside from those times na pinagpapantasyahan ko si Nick Bateman sa utak ko." humagikhik ako na parang bata.

Namimilog ang mga matang tinitigan niya ako.

"No one?"

Tumango ako saka kinagat ang pang-ibabang labi. Ang landi ko, shemay!

"Pero sino yung Bateman na yun?"

"Mas gwapo ka dun promise. I think kamukha mo nga siya e, that's why I had a crush on him."