LGBTQ Series #2: You [Revising (gxg)]

WIMY: Chapter 4

4

"Kuya, alis na po ako." paalam ko sakanya.

"Ihahatid ka ni Nat. Ingat kayo." wari niya at hinalikan ako sa pisnge. "Yan lang dala mo? Pano yung mga pasalubong ko sayo?"

"Kuya, kaya ko na po mag-isa. Saka dito na muna yun. Balikan ko nalang."

"Hindi. Hahatid ka ni Nat. Okay? Tawagan mo lang kami pag may problema." Wala na akong magagawa kundi sundin siya. Haynako. Parang bata lang ako a. Tumango na lamang ako.

"Ano nga ulit yung address?" Tanong ni Nat na kasalukuyang nagmamaneho. Sinagot ko naman ito. "Medyo malapit lang pala. Mga 3 hrs pag di traffic."

"Onga pala Nat. Kilala mo ba si Casey?" I asked out of nowhere.

"Casey?"

"Yap. Casey."

"Anong apelyedo?"

"Di ko alam e. Nakilala ko sa bar. Nung gabing iniwan mo ako, remember?" Pagpapaalala ko pa sakanya.

"Ahhh! Di kita iniwan. Binalikan pa nga kita diba? Para ka ngang timang e. Tulala."

"Tss. Kilala mo ba siya?"

"Oo. Iisang Casey lang naman ang nagpupunta dun."

"Pano mo nasiguradong siya yung tinutukoy ko?"

"I've got a list of customers in my bar. As far as I remember she's present every night pero never nalasing at nagpakalasing. I bet she just went there for fun or wala lang magawa sa buhay."

"Teka!! 'In my bar' you mean your bar?" I blurted out. He just nodded.

"Yes! It's my bar." Tumatango pa siya noon. "Don't give me that look." Suway niya sa akin ng makitang nakataas ang mga kilay ko sakanya.

"Since when you got interested in business?"

"Last year. And it's a hit. See, maraming nagpupunta. It's a classy place for people like us."

"You mean people like you. I'm not a classy person."

"You've never changed, cous." Hindi na ako umimik pa.

Mga ilang oras lang narating din namin yung tinutukoy sa address. Sakit din sa pwet kakaupo.

"Sigurado ka bang dito to?" Tanong ko sakanya.

"Oo naman. Nag-iisa lang yan dito sa Manila. And look at the map, it lead us here. Pasok ka na."

"Okay. Thanks sa ride." I kissed his cheeks and bid my goodbyes.

Take a deep breathe, Nia. Hoooh!

Kumatok na ako sa pinto.

"Wait lang." sabi nung nasa loob.

Ang tagal naman buksan. Nilalamok na ako dito oh.

"Sino po sila?" Humarap ako sa nagsalita.

"Hi!" bati ko sakanya.

"Niya?" Gulat na tanong niya. Napakamot na lamang ako sa kilay ko. Nahiya ako bigla. Sheyt. "Ikaw nga! Tuloy ka. Kamusta byahe? Jet lag? Di ka manlang nagpasabi para masundo ka namin sa airport." Kinuha niya sa kamay ko iyong kilaking backpack ko.

"Okay lang. Sinundo ako ng pinsan ko e." Tinamaan na naman ako ng hiya, hindi ako makatingin sakanya.

"Nagpakulay ka pala. Bagay sayo Niya." ngumiti lang ako sakanya. "Anyway, kumain ka na?"

"Oo. Tapos na."

"Kelan ka pa dumating?"

"Last week lang."

"Ahh. Nga pala, buti napasyal ka. Kinukulit nga nila akong kulitin ka raw para madalaw dito kahit saglit lang daw. Hahaha." Natawa lang din ako sa mga kwento niya.

Marami-rami na din kaming napag-usapan ni Shane. Well, ang daldal din pala niya.

Napag-alaman ko ring bahay niya pala 'tong titirhan nila, I mean namin. It has 4 room, 3 comfort rooms, kitchen, sala, at garden. Sa pagkain, kuryente at tubig ay ambag-ambag na. Yun ang napagdesisyunan ng lahat.

"Saan nga pala sila?"

"Nag-grocery lang. Nagpaiwan ako, may ginawa kase ako kanina. Paperworks. Pahinga ka na muna, tara sa magiging kwarto mo."

Well, okay naman ang bahay. Maganda sa labas at loob. Napaka home ng dating.

"Itong side nato ang bakante. At dahil 8 na tayo nakatira dito by two every room. You have your own cabinet for your clothes, single bed and may sidetable narin. Maiwan na kita para makapagpahinga ka na." tumango lang ako ag nagpasalamat. "And ohh! Welcome home, Niya." And nagfist bump kami.

I felt happiness inside my chest. I'm happy that I met them, people who understand my whole being.