LGBTQ Series #2: You [Revising (gxg)]

WIMY: Chapter 18

18

"Mahal, what's wrong?" She asked, a bit confused.

Sinundan niya pala ako after I walkout on her. Kahit gusto ko pa siyang yakapin kanina ay mas nangingibabaw ang galit, inis, at pagtatampo ko sakanya.

So what I did is tinabig ko ang mga kamay niyang nakayapos sa akin at walang pasabing pumasok sa kwarto.

Ang tanga ko lang. Kase naalala ko di ko pala ito bahay so nakakahiya naman kung e-lock ko ang pinto ng kwarto niya kaya ayan siya nakapasok.

Pero, I know deep inside me na gusto kong suyuin niya ako.. Sino bang hindi gustong magpasuyo sa mga girlfriend or boyfriends diyan! Come on, don't me.

Gusto rin natin na lambingan tayo, diba?

Ang sarap kaya sa pakiramdam ng sinusuyo ka at nilalambing ka. Aheemm!

Umiling ako at nagtalukbong. I heard her sigh, it was deep.

"I know. I'm sorry, mahal. Kasalanan ko. Ni hindi ko man lang naisipang tawagan o e-text ka man lang. I'm sorry for being a bitch that I've ever am. Ni hindi ko man lang na isipang manghiram ng phone. I'm sorry that I broke my promises to you." Paliwanag niya but still hindi ako umimik.

I tried my best not to cry. Pero shering lang, nakakainis itong mga luha ko bigla na lamang lumalabas nang walang permiso.

"Sorry kase I'm not here noong mga araw na nagpainit ka sa labas to get the job. I'm sorry kase hindi kita nasamaham. I'm sorry kase I'm not here to celebrate your hardwork para makakuha ng parttime mo. I'm not here to cook for you. I'm being insensitive girlfriend." Nanatili parin akong tahimik and I heard her crying silently. Pasinghot-singhot pa siya na parang batang uhugin.

Gusto ko tuloy siyang yakapin ng pagkahigpit-higpit.

Gosh! Pabebe na ba ako sa lagay na 'to?

Na alarma ako nang maramdaman kong paalis na siya. I don't know what to do. I don't know what to say.

My mind's in chaos as ever.

"Do... you love me?" Wala sa isip kong sinabi.

Natap ko ang bibig ko and I saw how terror her expression she has.

Pinakalma niya muna ang sarili. Maybe, ay galit siya sa naitanong ko. Silly me! Why would I ask that stupid question!

She then let a heavy sighed. "Really, Yuri? Are you saying that my love for you is just some kind of shit na madali lang mawala? Are you saying that all I did was just a play? Yuri, of all question bakit iyan pa?" Nahimigan ko ang pagkadismaya sakanyang boses.

"I'm sorry." Iyon lamang ang nasabi ko.

Diba ako dapat ang galit ngayon? Bakit yata baliktad ang nangyayare?

I felt so guilty. Lalo na nang makita ko kung gaano siya nasaktan sa tanong ko na iyon?

She was about to leave but I immediately grabbed her arms and hugged her tight from behind. "M-mahal, I'm sorry I'm being insensitive bitch." I cried.

I miss her scents.

I miss her warm loving hugs.

Tinanggal niya ang pagkakayap ko sakanya. And I again, nasaktan na naman ako. I thought aalis siya but I was wrong. She faced me half smiled,"Shhhh, don't ever say that. You're not a bitch, you are my mahal." She said, smiling while cupping my face. "I love you, don't ever forget that." She added.

Tuluyan na akong napaiyak. I'm being emotional again. I think she's my weakness.

Bakit ba ang iyakin ko kapag siya na ang pinag-uusapan? Am I this obsess to her?