LGBTQ Series #2: You [Revising (gxg)]

WIMY: CHAPTER 9

9

"Pang-siyam mo na yan, ah? May problema ba?" he asked and sit beside me.

Tinungga ko muna 'yong beer ko at huminga ng malalim. Nitong mga nakaraan parang wala akong gana sa buhay ko. Tila ba may nangyare saking kahindik-hindik.

Naging busy din ako sa pictorial which I don't like the most. Well, wala din akong magagawa kong hihindi ako. It's either I accept it or not, wala parin akong magagawa. I'm just a puppet after all. For christ sake! I wanted to be free. Like syet! Kailan ko magagawa ang mga gusto ko. I've been in prison since day one of my life. I can't even decide for myself. Hindi ko pwedeng gawin ang mga gusto ko, dapat siya lang ang masusunod. If I won't, probably he'll kick me out off of the family.

Naramdaman ko na lamang ang pag-akbay sakin n'to, "Alam mo Blaire...."

"Hindi. Ano ba yun?" Nainis itong tumingin sakin.

"Let me complete my sentence, okay?" He sighed and look into the sky, "Kung may problema ka man, wag mong sarilinin. I'm here, ready to hear you out. You can lean on and share your thoughts with me, saan pa't naging kaibigan mo ako." nahihimigan ko ang pagiging sincere nito.

Wooossh! May ganern, ah. Mapakla akong ngumiti, "Bakit ka ba narito, ah? Wala ka bang trabaho?"

He shrugged his shoulders and sighed, "Kelan ang balik mo sa Manila?" I opened a new bottled of beer and took a sipped.

"I don't know. Siguro, hindi na." And again, I sighed. Pang-ilan na ba 'tong bote ko? Pang sampu na ata, e. Kulang pa nga e, di manlang ako tinamaan ng alak. "Alam mo naman, I only have one choice in life."

"Tsk, don't let him control you, Blaire. It's your life not his life, okay?" Tumango ako. "I should go by now, may appointment pa ako. See you later." paalam nito at nagbeso.

Should I go back? Nakakamiss narin 'yong mga haype na 'yon, e. Wala pa ngang weeks ang pag-sstay ko do'n pinauwi agad ako r'to sa Cebu. Why? Because of that magazine. E, wala nga akong pake sa mga ganung bagay e. Tas biglang ganun. Anyare? Change of mind. Tsk.

"Blaire! Blaire." Rinig kong katok at sigaw ni Nanay Adele.

Pikit mata ko 'tong pinagbuksan ng pinto, "Po? May problema ba?" kusot-kusot ko ang aking mata. Umagang-umaga nambubulabog, e.

"Tanghali na po. Saka may bisita ka sa baba." wika n'to.

"Sino raw po, Nay?"

"Yuri raw po. Osiya, magbihis ka muna. Maghahain lang ako ng makakain." sabi nito at umalis.

Matagal bago rumihistro sa utak ko 'yong sinabi ni Nanay. Patakbo akong bumaba at nagpunta sa sala. When I got there.... wala namang tao.

Aisshhh! Niloloko lang ata ako ni Nanay. Pano naman 'yon mapupunta rito, e, nasa Manila yon. Saka, di kami bati nun, no! Pinuntahan ko na lamang 'to sa kusina.

"Nay naman naloko mo ako do'n ah." Natatawang saad ko.

"Juskong bata ka. Magpalit ka ro'n. Nakakahiya sa bisita mo." Nagulat pa 'to sa damit ko, e, nakita niya naman ako kanina.

"Nanay naman. Para kasing nakikipagbiruan, e."

"Naku, bahala ka." sabi n'to at tinalikuran pa ako.

Tsk! Wala naman akong nadatnang tao sa sala, e. Si Nanay talaga tumatanda na. Kung anu-ano na lamang 'yong nakikita.

"Manang Adele, saan ko po 'to ilalagay?" awtomatik akong napalingon sa nagsalita—wtf! Gulat na gulat ang akong nakatitig sakanya.