LGBTQ Series #2: You [Revising (gxg)]

WIMY: Chapter 12

12

"...hindi ka ba napapagod? Kanina ka pa hyper, ah." I said in disbelief. She's really good at playing around.

Sumimangot 'to at bahagyang inirapan ako, "Videohan mo kase ako." Ngawa niya habang niyuyugyog ang balikat ko.

"Oo na po. Sige na talon." walang kagana gana kong tugon. Kanina pa 'to nangungulit sa pagvideo sakanya. Tatalon daw siya at ako naman ay kukunan siya ng video. At ipapagawa niya pa sakin 'yong ginawa niya. Tatalon tas magpopose sa ere ng kung anu-anong ekspresyon. Naka ilang shots na 'to. Siguro ay puno na 'tong camera ng babaemg to, "Tama na 'yan. Bahala ka mamaya, sasakit 'yang buo mong katawan. Wag mo akong kulitan pag nangyare 'yon, ah?" Prente kong sabi. Imbis na tumigil tumalon na naman 'to at hindi na umahon pa sa tubig.

Juice colored! Bakit binigyan niyo ako ng isang batang napakakulit daig pa ang 3 years old na hindi nauubusan ng enerhiya sa katawan.

"Gosh! My body's in pain... so much." Aniya.

Kakauwi lang namin at iyan ang bukang bibig niya buong byahe hanggang sa dumating kami. "I told yah but you never listened." Yamot kung wika. Hindi niya ako pinansin at patuloy sa pagmasahe ng kanyang paa. "Iyan ang napapala sa makulit na gaya mo."

Napabuntong hininga ako. Bakit ba hindi ko siya kayang tiisin? Nilapitan ko 'to upang emasahe ang nanakit niyang katawan. "Ako na."

Yuri's POV

Hinilot hilot ko ang nananakit kong paa, tuhod, at balikat. Malay ko bang totoo pala 'yong sinabi niya kanina. I should've listened to her. Ito ang napapala sa makulit na kagaya ko. Ang mean niya talaga kahit kelan.

"Ako na." Dahan-dahan 'tong lumapit at minasahe ang paa ko na ikinagulat ko. I was stiffen when she touched me. Ramdam ko 'yong kuryenteng dumadaloy sa katawan ko. "Saan pa ang masakit?" she asked without throwing a glimpse on me.

I was stuttered, "W-wala na."

"Are you sure? You look... not." Worried na tanong niya. Tumango ako. Feeling ko namumula 'yong buo kong mukha. Mabuti nalang at dim ang ilaw sa kwarta n'to. It's a relief. "Okay. Go rest. Goodnight." She said and put the blanket on me.

As always sa lapag ito natulog. Simula nung nag-stay ako sa bahay niya she never treated me na iba even if lagi siyang mean sakin— I think nature niya na 'yon. Hindi niya ako pinabayaan. I remebered the day when she held my hand and cooked something for me simula nung araw na 'yon I told myself "She's the one for me.".

Kung naging lalaki 'to I'm really sure she would be gentleman and had a good heart. Siguro, maraming babae ang magkakandarapa sakanya. She's genuine, I know it. I do... knew it. That made me love her even more. I don't regret everything what I've done in the past. It's worth it, for now.

"Kamusta?" aniya nang makaupo. I took a sip of my milk.

"Thank you."

"Tsk! Kamusta kamo?" Ingos nito ngunit ngumiti din kalaunan.

"Okay na ako. Thank you talaga, ah." I smiled.

"Aba'y dapat lang uyy. Ako na nga 'yong na esturbo sa kakulitan mo. Hindi 'yon libre." ngiting aso niyang tugon.

Akala ko naman... tsk! Nevermind, "Magkano ba?" Inis kong tanong. Nag-isip 'to. Bakas sa mukha n'to na may iniisip 'tong kabalastugan.

"Ano nga ba." aniya habang hinihilot 'yong sintido niya. "Aha! Pwede bang....." Taas baba ang kilay n'to kaya naman nakurot ko 'to sa tagiliran. "Aray! Anuba! Ang sakit ah." Atungal niya.