37.Bölüm
Dershane çıkışı gereksiz bir heyecanla aşağı inmeye başladım.
Ezra kapıda beklediğini söylemişti.
"Hadi Helin!"
"Acele etme düşeceğiz şimdi."
"Bir şey olmaz acele et."
"Ezra kaçmayacak Alina."
Ona dönüp gözlerimi devirdim.
Tabi bu arada düşme tehlikesi atlattım.
"Düşüyordun bak."
"Senin yüzünden oldu Helin. Dikkatimi dağıttın."
"Tamam Alina önüne bak."
Ve yerdeyim.
Çok güzel.
Resmen düştüm.
Helin ise beni kaldırmak yerine kenara geçmiş gülüyor.
"Gıcık gıcık güleceğine yardım etsene."
Bana uzanan eli tuttum.
Ama bu Helin'in eli değildi.
Tereddütle ayağa kalktığımda bu çocuğu daha önce bir kere kantinde gördüğümü hatırladım.
Kahve alırken...
Ama ismini bile bilmiyordum.
"Te- teşekkürler."
"Önemli değil. Bir dahakine daha dikkatli ol."
Ve yürüyüp gitti.
Ben arkasından bakarken Helin'den bir dirsek yedim.
"Ne oluyor be!"
"Önüne baksana sen! Hem Ezra'n var senin. Başka erkeklere bakmak yasak sana."
"Çocuğu tanıyor muyum diye bakıyordum Helin."
"Kesin."
"Tabi."
Bu arada hâlâ koridorda bekliyorduk.
"Hii! Ezra'yı unuttuk. Hadi ağaç oldu çocuk."
"Seni kaldıran çocuğu kesmekten sevgilini unuttun tabi."
Elimde bir cisim olsaydı da Helin'in kafasına atsaydım keşke.
"Hadi çok konuşma, hadi Helin, hadi!"
Ve dışarı çıktık.
Ezra yanında iki kişiyle bir duvarın kenarında bizi bekliyordu.
Ufuk kardeşi yerine sevgilisini mi getirdi acaba?
"Merhaba!"
"Merhaba aşkım. Sonunda geldiniz."
"Helin yüzünden oldu canım ya"
Helin bana kızgın kızgın baktı ama beni bozmadı neyse ki.
"Bu arada hemen tanıştırayım. Ufuk, kardeşim kadar yakın olan insan. Alina, hayatımın aşkı."
Ben mal mal sırıtmayı vaktinde kesip elimi uzatmayı akıl edebildim neyse ki.
"Memnun oldum."
"Ben de."
"Bu da Helin. Alina'nın en yakın arkadaşı."
"Memnun oldum."
Ardından arkasındaki kıza döndü.
