44.Bölüm
Ezra'yla aramızdaki buzları güzelce erittikten sonra yatağa yan yana uzanıp hayal kurmaya başladık.
"Düşünsene biz ileride evleniyormuşuz böyle küçük küçük Alina'lar, Ezra'lar oluyormuş."
"Ya Ezraa!" diyip omzuna vurdum.
"Ne var yahu? Çocukları sevmiyor musun yoksa?"
"Saçmalama tabi ki seviyorum. Hem de çok."
"Tamam o zaman. 5 tane çocuk yapabiliriz."
"Daha 18 yaşında bile değiliz. Bunları konuşmak için erken değil mi?"
Bunları söylerken yanaklarım yanıyordu.
Şapşal!
Sırf beni utandırmak için yapıyor.
"Hayatım, niye utanıyorsun ki? Zamanı gelince olmayacak mı bunlar?"
Ardından sırıttı resmen.
"Aslında haklısın ya niye utanıyorsam... İlerde beyaz atlı prensimi bulup onunla evleneceğim. Sonra ona benzeyen çocuklar doğuracağım. Artık o kaç tane isterse..."
Sinirle kaşları çatıldı.
Ya Ezra Bey, uğraşmak nasıl olurmuş gör!
"Beyaz atlı prens ha? Beni de düğününe çağırırsın artık. "
"Tabi hayatım. Damatsız düğün mü olur hiç?"
Çatık kaşları yerini gülümseyen bir yüze bıraktı.
Bana dönüp yanağıma kocaman bir öpücük kondurdu.
"Beyaz atlı prens ben oluyorum o zaman."
Gülümseyerek omuz silktim.
"Sen nasıl anladıysan artık."
Tam biz gülerken kapı tıklatılıp cevabımız beklenmeden açıldı.
Ben tabi hemen toparlanmaya çalıştım.
Katre Teyze olabilir diye...
Ama karşımda başka biri duruyordu.
Afra.
"Aa Alina?"
Doğallıktan uzak bir gülümseme gönderdim.
"Efendim canım?"
"Sen eve gitmiyor muydun?"
Ezra'ya döndüm.
Ezra : Afra, sen Alina'ya benim uyuyacağımı mı söyledin?
Afra iki saniye kadar duraksasa da fazla oyalanmadan cevap verdi.
"Evet. Uyumayacak mıydın?"
Ezra : Ben sana öyle bir şey söylemedim ki Afra.
Afra : Aa! Ben yanlış anlamışım demek ki.
"Yaa. Neyse ki Ufuk doğru anlamış."
Afra düz bir suratla yüzüme bakıyordu.
"Abin söyledi de Ezra'nın uyanık olduğunu, ben de girdim."
Ezra'nın elini tutup devam ettim.
"Ve barıştık."
Yüzünde kocaman bir gülümseme belirdi.
Başkası olsa gerçekten sevindiğini sanabilirdim.
Ama söz konusu Afra olunca bana yapmacık gelmeye başlamıştı.
