Kafede bir süre sessiz sessiz oturduktan sonra tatlımızı yiyip kalktık. Emir'in kafası hala karışıktı ama ben o kadar önemsemiyordum. Sonuçta sosyal medyadan falan olabilirdi o kız.
Arabaya bindiğimizde kafamı Emir'e doğru çevirdim ve gözlerinin içine bakarak konuşmaya başladım,
"Emir,o kızla aranda bir şey mi var?"
"hayır dedim ya kızım!" diye çıkıştı.
"Yok diyorsan,yoktur." dedim sadece kısık bir sesle. O kızı tanımıyordum evet ama benden nefret ettiği çok bariz bir şekilde ortadaydı. Benden nefret ediyorsa benimde etmem gerekirdi,öyle değil mi? Kardeşimle aralarında bir şey olamazdı...
Eve vardığımızda bahçede Kuzey'in arabasını gördüm. Dönmüş müydü?
"Bu piç yine mi gelmiş! Bayadır yoktu,senin şansına Delfin." diyen Emir'e tepkisiz kaldıktan sonra arabadan indim. Kuzey geleceğini haber vermemişti. Emir zili çaldıktan sonra kapıyı üzerine bir şey giyinmemiş olan sadece koyu tonlarda siyah eşofman altıyla açan Kuzey'i beklemiyordum...
"Süpriz!" diye bağırdı Kuzey.
"Lan! Sen benim elimde kalacaksın
bir gün, kimse alamayacak seni!" Diye tısladı adeta Emir. Ah,başlamıştık yine!
Emir her zaman ki gibi susmadı ve konuşmayı sürdürdü,
"Gerizekalı! Babam gelseydi onada mı böyle açacaktın kapıyı? Artislik yapmak için sadece! İyi ki kasın var, o da olmasa tek sergileyebileceğin boş bir beyin! Hangi cehennemdeysen geri dön oraya!" diye bağırdı Emir ve sinirli bir şekilde içeriye geçti.
"Kıskanma Emir'cim. Çalış seninde olur, hatta sanada öğretebilirim tarifini" diye Emir'i daha da kızdırmaya çalıştı. Kesin ben yokken aralarında kötü bir şey olmuştu. Yoksa Emir durduk yere sataşmazdı.
"Kuzey,tamam abartma" diyerek yine her zaman ki gibi araya girip kavgalarını bitirmeye çalıştım.
"Nasılsın" dedi sakin bir şekilde.
O sırada montumu asmakla uğraşıyordum. Niye düşüyor ki bu?!
Tekrardan Kuzey'e döndüm,
"Nasıl olmalıyım?"
"İyi olmalısın"
"Olacağım." Diyerek zorlukla gülümsemeye çalıştım. Kuzey tam ağzını açıp bir şey diyecekken böldüm,
"Sen üzerine bir şeyler giyinsene ya"
diyerek gözlerimi başka bir tarafa çevirdim. Böyle rahat bir şekilde konuşamıyordum. Kuzey gülümseyip kafasıyla onayladı ve merdivenlere doğru yöneldi. Bende o sırada odama çıkıp üzerime rahat bir şeyler geçirdim.
Aşağıya indiğimde gördüğüm kareyle resmen şok oldum; Kuzey ve Emir birlikte koltuğa uzanmış playstation oynuyorlardı! Bu neydi şimdi?! Yanlarına gelerek saçmalığa anlam vermeye çalıştım
"Siz, burada, ne alaka ya?!" İkiside oyuna o kadar çok odaklanmıştı ki gözlerini ayırıp iki saniyecik bile benimle göz teması kurmadılar.
O sırada ikiside kumandaları aynı anda bıraktılar.
"Ne oldu lan?" Diyenin Emir olmasıyla onun kazandığını anlamıştım.
"Bütün gün mal gibi bunu oynuyorsun. Yok bir de ben kazanayım!" Diye sitem etti Kuzey. Emir biraz daha dalga geçecekti ama o sırada telefonu çaldı
